طرح تولید چوب بستنی

براساس آمارهای ارائه شده، کارخانه های بستنی سازی کشور سالانه ۲۴۰میلیارد تومان چوب بستنی به کشور وارد می کنند که بخش عمده این واردات از چین صورت می گیرد. اما مسئله اصلی این است که آیا تولید چوب بستنی نیاز به فناوری خاصی دارد که کشور ما مجبور به این همه واردات شده است؟
طبق آمارهایی که یک سال گذشته ارائه شد، تنها سه تولیدکننده در سازمان صنایع به صورت رسمی در این صنعت فعال بودند اما به جز آمارهای موجود ممکن است سه الی چهار تولیدکننده زیرزمینی و غیر جوازدار هم در این عرصه مشغول باشند. امری که شایان توجه است این است که مجموع تولیدات این شرکت های فعال زیر ۱۰درصد مصرف کشور است.
تجهیزات مورد نیاز این صنعت به لحاظ تکنولوژیک، تجهیزات پیچیده ای نیستند. روند تولید چوب بستنی به این صورت است که الوار گرد چوب درخت را به دستگاهی که مانند مداد تراش عمل می کند، می بندند و پس از پولیش دادن آن (صیقل دادن سطح چوب که پرزدار نباشد)، ورق های تولیدشده زیر دستگاهی پانچ می شود و به صورت چوب بستنی بیرون می آید که در نهایت برند می خورد و بسته بندی می شود.
اما تولید این ماشین آلات در کشور به دلیل محدود بودن تولیدکنندگان چوب بستنی، رایج نیست. ماشین آلات موجود معمولا از کشور چین وارد می شوند البته ماشین آلات اروپایی نیز مثل تجهیزات دانمارکی در بازار موجود است که این ماشین آلات به جهت ظرفیت بالای تولید و تکنولوژی برتر قیمت بالاتری دارند به همین جهت قیمت تمام شده خط تولید هم طبیعتا بالا می رود.

تجهیزات وارد شده از چین به صورت چند دستگاه مجزا و نیمه اتومات است که هزینه پایینی هم دارد. راه اندازی این خط تولید با ماشین آلات چینی حدود ۳۵۰میلیون تومان است در حالی که راه اندازی یک خط تولید با تجهیزات اروپایی نزدیک به ۲میلیارد تومان هزینه می برد. لازم به ذکر است قیمت دستگاه ها در کیفیت محصول تولیدی چندان تاثیری ندارد، بلکه این ظرفیت تولید و تعداد تولید است که متفاوت است.

شناخت مواد اولیه طرح تولید چوب بستنی

چوب صنوبر یا چوب تبریزی، تنها ماده اولیه مورد نیاز است که به صورت کشت صنعتی قابل اجراست. بیشترین چوب و الوار مورد نیاز ایران از روسیه و آسیای جنوب شرقی وارد می شود. اگر چوبی خلل و فرج و حباب کمتری داشته باشد مناسب ترین چوب برای تولید این محصول است. از تمام چوب ها می توان برای تهیه چوب بستنی استفاده کرد اما بسته به نوع چوب، کیفیت محصول هم متفاوت خواهد بود.

میزان سرمایه گذاری طرح تولید چوب بستنی

سرمایه ثابت پروژه بین ۶۰۰ تا ۷۰۰میلیون تومان متغیر است. به این صورت که حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰میلیون تومان هزینه تجهیزات است. ۳۵۰ تا ۴۰۰متر فضای سرپوشیده برای تولید و نزدیک به ۳۰۰ تا ۴۰۰متر هم فضای روباز برای انبار کردن الوارها احتیاج است. تجهیزات مورد نیاز این صنعت نیز به لحاظ تکنولوژیک، تجهیزات پیچیده ای نیستند. اما تولید این ماشین آلات در کشور به دلیل کم بودن تعداد تولیدکنندگان چوب بستنی، رایج نیست.
ماشین آلات موجود معمولا از کشور چین وارد می شود البته ماشین آلات اروپایی نیز مثل تجهیزات دانمارکی در بازار موجود است که این ماشین آلات به جهت ظرفیت بالای تولید و تکنولوژی برتر قیمت بالاتری دارند؛ به همین جهت قیمت تمام شده خط تولید هم طبیعتا بالا می رود.
تجهیزات وارد شده از چین به صورت چند دستگاه مجزا و نیمه اتومات است که هزینه پایینی هم دارد. راه اندازی این خط تولید با ماشین آلات چینی حدود ۳۵۰میلیون تومان است در حالی که راه اندازی یک خط تولید با تجهیزات اروپایی نزدیک به ۲میلیارد تومان هزینه می برد. در حال حاضر به دلیل اینکه جداسازی قطعات خراب به صورت اتومات انجام می شود به همین جهت نیروی کار کمتری بین ۹ تا ۱۱نفر برای یک خط تولید کافی است.
قیمت تمام شده محصول در ایران بین ۲ تا ۴ تومان است که در بازار بین ۱۰ تا ۱۲ تومان خریدوفروش می شود. این کار حتی با وجود واردات الوار گرد چوب توجیه اقتصادی دارد و از حاشیه سود خوبی برخوردار است.
تولید چوب بستنی همچنین بازگشت سرمایه خوبی هم دارد طوری که در دو یا سه سال اول کاری می توان نتیجه آن را دید حتی اگر در سال اول تولید زیر ۵۰ درصد ظرفیت تولید داشته باشید. اما مسئله اینجاست که سرمایه گذاران این صنعت به صورت خرد فعالیت می کنند و تولیدات پایین در سطح کارگاهی دارند. در صورتی که اگر سرمایه گذاری با خط تولید اروپایی کار کند که هم ظرفیت بالا با کیفیت خوب ارائه دهد، می تواند ۱۰ تا ۱۵درصد بازار ایران را تصاحب کند

تهدیدها و مجوزهای سرمایه گذاری در تولید چوب بستنی

حاشیه سودی است که واردکننده ها به دنبال آن هستند و شاید یکی از تهدیدهای این صنعت محسوب شود. مهم ترین ریسک موجود در این صنعت نیز ریسک فروش محصول است. در اقلام واسطه ای و میانه تولید برند مفهومی ندارد، به همین جهت بحث بازارسازی و بازاریابی این محصول از ریسک های این صنعت محسوب می شود. دومین ریسک بزرگ دیگر تامین مواد اولیه مورد نیاز این صنعت است.
در این بازار با توجه به این مسئله که بازار، بازار بزرگی نیست، ماشین سازی و تولید تجهیزات شکل نگرفته پس ماشین آلات وارداتی است و این خود یکی از مشکلات این صنعت محسوب می شود. این کار یک کار ناشناخته است با دردسرهای خاص خود.
سرمایه گذاری در یک سطح کارگاهی با ۳۰۰ میلیون سرمایه اولیه، ریسک های خود را دارد زیرا مراکز و تعداد خریداران محدود است و شما به عنوان یک سرمایه گذار با یک بازار و مواد اولیه نامطمئن و تجهیزات وارداتی رو به رو هستید، همه اینها عدم اطمینان را برای سرمایه گذاری در سرمایه گذار بالا می برد. برای دریافت مجوز نیز باید سری به اتحادیه درودگران بزنید، جواز صنایع را از صنایع معادن دریافت و مجوزهای بهداشتی را نیز از وزارت بهداشت و دانشگاه مواد غذایی اخذ کنید.