طرح تولید هیدروکربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

گازوئیل یا نفت‌گاز با محدوده هیدروکربن‌ بین C14 تا C20 و حتی C25، کمی سنگین‌تر از بنزین است. گازوئیل بوی به‌خصوصی دارد که پس از تبخیر شدن از بین می‌رود. نفت گاز عمدتاً از سه گروه پارافینیک، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده، دارای دامنه جوش °C 385-250، حداقل نقطه اشتعال °C 54 و حداکثر نقطه ریزش °C 0 می‌باشد. دانسیته آن در دمای °C 15.6 برابر با kg/m3 860-820 می‌باشد. دانسیته متغیر گازوئیل معرف وجود درصد متفاوتی از هیدروکربورهای نفتی است و کیفیت آن بسته به نوع اجزاء تشکیل‌دهنده و حدود نقطه جوش آن تغییر می‌کند. مهمترین مشخصه نفت‌گاز عدد ستـان است که باید بیشـتر از ۵۰ باشد تا موتور نرم و بی‌صدا کار کند. گازوئیل که از آغاز پیدایش صنعت نفت تا ۵۰ سال، از مهمترین فراورده‌های نفتی بود. امروزه با بازیافت فرآورده‌های نفتی مانند لاستیک فرسوده نیز حاصل می‌شود. این محصول پرکاربرد برای سوخت تأسیسات حرارتی، موتورهای دیزلی، اغلب تراکتورها و ماشین‌های کشاورزی، و همچنین به‌عنوان منبع نیرو در برخی توربین‌ها و موتورهای جت هواپیماها مورد استفاده قرار می‌گیرد.تولید هیدروکربن (مانند گازوئیل) از لاستیک‌ها و تایرهای فرسوده، فرایندی است که هدف آن بازیافت مواد زاید و کاهش آلودگی محیط‌زیست است. این روش بر پایه فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند پیرولیز (Pyrolysis) طراحی شده و دارای تاریخچه‌ای قابل توجه است.

1. اوایل قرن بیستم: بازیافت لاستیک‌ها بیشتر به منظور تولید لاستیک‌های جدید و محصولات جانبی صورت می‌گرفت، اما فرایندهای شیمیایی پیشرفته مانند پیرولیز در آن زمان شناخته شده نبودند.
2. دهه ۱۹۷۰: با بحران انرژی و افزایش قیمت سوخت‌های فسیلی، توجه به بازیافت مواد زاید مانند تایرهای فرسوده به‌عنوان منبع جایگزین سوخت جلب شد. در این دوره تحقیقات اولیه پیرولیز برای تولید سوخت‌های مایع آغاز شد.
3. دهه ۱۹۹۰: پیشرفت در فناوری‌های شیمیایی منجر به توسعه سیستم‌های پیرولیز صنعتی شد. این سیستم‌ها توانستند تایرهای فرسوده را به موادی مانند گازوئیل، بنزین، و گازهای قابل‌احتراق تبدیل کنند.
4. دهه ۲۰۰۰ تا امروز: توجه به مسائل زیست‌محیطی و پایداری منابع باعث رشد سریع این صنعت شده است. استفاده از تایرهای فرسوده برای تولید سوخت‌های هیدروکربنی به‌عنوان یک راه‌حل اقتصادی و زیست‌محیطی به رسمیت شناخته شد. کشورهایی مانند چین، هند، آمریکا، و برخی کشورهای اروپایی در این زمینه پیشرو هستند.

ضرورت و اهمیت تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

تولید هیدروکربن (مانند گازوئیل) از لاستیک‌ها و تایرهای فرسوده نه تنها راهی نوآورانه برای مدیریت پسماندهای خطرناک است، بلکه مزایای اقتصادی و زیست‌محیطی متعددی دارد. این ضرورت و اهمیت را می‌توان از زوایای مختلف بررسی کرد:

 کاهش پسماندهای لاستیکی

• حجم بالای تایرهای فرسوده: سالانه میلیون‌ها تن تایر فرسوده تولید می‌شود که بازیافت مناسب آن‌ها چالشی جدی برای محیط‌زیست است.
• مقاومت در برابر تجزیه طبیعی: تایرها به دلیل ماهیت شیمیایی خود ده‌ها سال در محیط باقی می‌مانند و تجزیه نمی‌شوند، که منجر به مشکلات زیست‌محیطی طولانی‌مدت می‌شود.
• مدیریت پسماند صنعتی: تولید سوخت از تایرهای فرسوده راهی پایدار برای کاهش پسماند و استفاده مجدد از مواد با ارزش است.

حفاظت از منابع طبیعی و سوخت‌های فسیلی

• جایگزینی سوخت‌های فسیلی: سوخت تولید شده از تایرها می‌تواند به کاهش وابستگی به منابع محدود نفتی کمک کند.
• بازیافت منابع هیدروکربنی: تایرها حاوی مقادیر زیادی هیدروکربن هستند که از طریق فرایندهایی مانند پیرولیز به سوخت‌های مفید تبدیل می‌شوند.

مزایای زیست‌محیطی

• کاهش آلودگی خاک و آب: دفن تایرهای فرسوده می‌تواند آلودگی خاک و نفوذ آلاینده‌ها به آب‌های زیرزمینی را ایجاد کند. بازیافت تایرها از این آلودگی‌ها جلوگیری می‌کند.
• کاهش گازهای گلخانه‌ای: در مقایسه با سوزاندن تایرها، پیرولیز کنترل‌شده انتشار گازهای گلخانه‌ای کمتری دارد.
• استفاده از انرژی پاک‌تر: فرایند تولید گازوئیل از تایرها می‌تواند با تکنولوژی‌های پیشرفته، آلودگی زیست‌محیطی را به حداقل برساند.

اقتصاد چرخشی

• ایجاد ارزش اقتصادی از زباله‌ها: تبدیل تایرهای بی‌ارزش به محصولات باارزش (مانند گازوئیل، کربن سیاه، و گازهای سوختنی) باعث ایجاد فرصت‌های جدید اقتصادی می‌شود.
• ایجاد اشتغال: توسعه صنعت بازیافت تایر می‌تواند فرصت‌های شغلی در زمینه جمع‌آوری، بازیافت، و تولید سوخت فراهم کند.
• کاهش هزینه واردات سوخت: برای کشورهایی که واردکننده سوخت هستند، این فرایند می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند.

پاسخ به نیاز انرژی

• افزایش تقاضا برای سوخت‌های جایگزین: با رشد جمعیت و صنعتی شدن جوامع، تقاضا برای انرژی به طور مداوم افزایش می‌یابد. تولید سوخت از تایرهای فرسوده می‌تواند بخشی از این تقاضا را پاسخ دهد.
• تأمین انرژی در مناطق دورافتاده: سوخت‌های تولیدی می‌توانند در مناطقی که دسترسی به سوخت‌های فسیلی محدود است، به‌کار روند.

حمایت از توسعه پایدار

• هماهنگی با اهداف زیست‌محیطی جهانی: این فرایند با اهداف توسعه پایدار مانند کاهش پسماند، استفاده بهینه از منابع، و کاهش انتشار کربن هم‌سو است.
• تشویق به نوآوری در بازیافت: تولید سوخت از تایرهای فرسوده می‌تواند الگویی برای سایر صنایع باشد که به دنبال راه‌حل‌های نوآورانه برای بازیافت و مدیریت پسماند هستند.

تولید هیدروکربن از تایرهای فرسوده، ضرورتی است که علاوه بر حل مشکلات زیست‌محیطی، مزایای اقتصادی و اجتماعی قابل توجهی به همراه دارد. این فناوری می‌تواند راه‌حلی پایدار برای مدیریت پسماند و کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی باشد، در حالی که به اهداف جهانی برای کاهش آلودگی و پایداری منابع کمک می‌کند.

 برای مشاهده  طرح تولید گازوئیل و نفتا از میعانات گازی اینجا کلیک نمایید.

تحلیل جهانی صنعت تولید هدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

پیش‌بینی می‌شود صنعت جهانی تولید هیدروکربن‌ها، از جمله گازوئیل، از لاستیک‌های ضایعاتی، رشد قابل‌توجهی را تجربه کند که ناشی از پیشرفت در فن‌آوری‌های پیرولیز و بازیافت، و همچنین افزایش نگرانی‌های زیست‌محیطی است. در اینجا برخی از بینش ها و پیش بینی های کلیدی تا سال ۲۰۳۰ وجود دارد:

1. رشد بازار: انتظار می‌رود بازار پیرولیز لاستیک‌های زباله با نرخ ثابتی رشد کند، که با افزایش تقاضای جهانی برای منابع انرژی پایدار و جایگزین پشتیبانی می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که بازار بازیافت تایر، که شامل محصولات حاصل از تجزیه در اثر حرارت مانند سوخت‌های هیدروکربنی است، تا سال ۲۰۳۲ به ۸.۳۲ میلیارد دلار برسد و با نرخ رشد ترکیبی سالانه (CAGR) 3.7 درصد رشد کند.
2. پیشرفت های تکنولوژیکی: نوآوری ها در فرآیندهای پیرولیز، مانند راندمان بالاتر و بهبود کیفیت محصولات جانبی (به عنوان مثال، کربن سیاه و روغن)، بازار را شکل می دهند. این پیشرفت‌ها تبدیل لاستیک‌های ضایعاتی به هیدروکربن‌های قابل استفاده را از نظر تجاری مقرون‌به‌صرفه‌تر می‌سازد.
3. روندهای منطقه ای: آسیااقیانوسیه به دلیل پایگاه بزرگ خودروسازی و صنعتی خود در پذیرش فناوری های بازیافت لاستیک پیشرو است. اروپا و آمریکای شمالی نیز بازیگران مهمی هستند که تحت تأثیر مقررات زیست محیطی سختگیرانه و مشوق های دولتی برای بازیافت هدایت می شوند.
4. چشم انداز آینده: انتظار می رود تا سال ۲۰۳۰، افزایش تمرکز بر اصول اقتصاد دایره ای، همراه با سیاست های دولت در ترویج بازیافت و منابع سوخت جایگزین، تقاضا را افزایش دهد. سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه احتمالاً روش‌های کارآمدتری برای تولید هیدروکربن از مواد زائد را نشان می‌دهد.

چشم انداز بازار مثبت است، زیرا آگاهی جهانی از محیط زیست و قابلیت های فن آوری همچنان در حال رشد است و باعث می شود که تجزیه در اثر حرارت تایرها به یک عامل حیاتی در راه حل های انرژی پایدار تبدیل شود.

بازیگران کلیدی صنعت تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

کلیدی‌ترین بازیگران صنعت تولید هیدروکربن (مانند گازوئیل) از لاستیک‌ها و تایرهای فرسوده شامل شرکت‌هایی هستند که در فناوری‌های پیرولیز و بازیافت لاستیک پیشگام هستند یا در بازار محصولات جانبی این فرایند نقش مهمی دارند. این بازیگران را می‌توان به چند گروه اصلی تقسیم کرد:

شرکت‌های تخصصی پیرولیز

• Green Distillation Technologies (GDT): یکی از شرکت‌های پیشرو در استرالیا که فناوری‌های اختصاصی برای تولید سوخت‌های مایع و کربن سیاه از تایرها توسعه داده است.
• Pyrolyx: شرکت آلمانی که در تولید کربن سیاه و سوخت‌های مشتق‌شده از تایرها فعالیت می‌کند.
• Klean Industries: شرکت کانادایی که در بازیافت تایرها و تولید محصولات هیدروکربنی از آن‌ها تخصص دارد.

بازیگران بازار محصولات جانبی (کربن سیاه، گازهای سوختی)

• Cabot Corporation و Orion Engineered Carbons: تولیدکنندگان بزرگ کربن سیاه که از محصولات پیرولیز استفاده می‌کنند.
• Shell و BP: برخی شرکت‌های نفتی نیز علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در این فناوری‌ها برای تنوع‌بخشی به منابع تأمین سوخت هستند.

تامین‌کنندگان فناوری و تجهیزات

شرکت‌هایی که تجهیزات صنعتی برای انجام پیرولیز و تصفیه محصولات تولید می‌کنند، شامل:

• Ecomation Ltd. (فنلاند): ارائه‌دهنده سیستم‌های پیرولیز با بازده بالا.
• Nexus Circular: شرکت آمریکایی که در بازیافت شیمیایی تایرها تخصص دارد.

شرکت‌های چندملیتی تایر

• Bridgestone، Michelin، Goodyear، و Continental: این شرکت‌ها علاوه بر تولید تایر، در توسعه فناوری‌های بازیافت تایر نیز سرمایه‌گذاری کرده‌اند تا چرخه عمر محصولات خود را مدیریت کنند.

شرکت‌های نوپا (Startups)

• Carbon Clean Solutions و RubberJet Valley: استارتاپ‌هایی که بر توسعه راه‌حل‌های پایدار برای بازیافت تایر تمرکز دارند.

نقش دولت‌ها و سازمان‌های حمایتی

• دولت‌هایی مانند چین و هند از بزرگ‌ترین حامیان بازیافت تایر به دلیل حجم بالای پسماندها و تقاضا برای سوخت‌های جایگزین هستند. در اروپا، اتحادیه اروپا با وضع قوانین سخت‌گیرانه، نوآوری در این حوزه را تسریع کرده است.

این صنعت با حضور شرکت‌های چندملیتی و نوآور، از رشد و توسعه بیشتری برخوردار خواهد شد. همکاری میان تولیدکنندگان تایر، شرکت‌های بازیافت، و دولت‌ها می‌تواند منجر به تحول اساسی در مدیریت پسماندهای لاستیکی شود.

تحلیل صنعت تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده در ایران

صنعت تولید هیدروکربن (گازوئیل) از لاستیک‌ها و تایرهای فرسوده در ایران به دلیل وجود حجم بالای پسماندهای لاستیکی، نیاز به مدیریت پسماند، و کاهش وابستگی به واردات سوخت‌های فسیلی، دارای پتانسیل بالایی برای رشد است. با این حال، این صنعت با چالش‌ها و فرصت‌هایی در کشور مواجه است. در ادامه تحلیل این صنعت در ایران ارائه می‌شود:

فرصت‌های موجود

• منابع تایرهای فرسوده:ایران با تولید سالانه میلیون‌ها تایر، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان تایر در منطقه است و به طور طبیعی حجم زیادی از تایرهای فرسوده تولید می‌شود. کمبود زیرساخت‌های مناسب برای دفع این پسماندها، ضرورت استفاده از فناوری‌های بازیافت را افزایش می‌دهد.
• نیاز به انرژی جایگزین: وابستگی زیاد ایران به سوخت‌های فسیلی و صادرات بخش قابل توجهی از آن، فرصتی برای استفاده از سوخت‌های جایگزین ایجاد کرده است. تولید گازوئیل از تایرهای فرسوده می‌تواند جایگزینی مناسب برای سوخت‌های فسیلی در صنایع محلی باشد.
• حمایت‌های دولتی: سیاست‌های حمایتی دولت در زمینه کاهش آلودگی محیط‌زیست و سرمایه‌گذاری در صنایع بازیافت، می‌تواند به رشد این صنعت کمک کند.

اقدامات کنونی

• کارخانه‌های فعال:در برخی شهرهای ایران مانند اصفهان و مشهد، کارخانه‌هایی در مقیاس کوچک برای تولید سوخت و کربن سیاه از تایرهای فرسوده فعالیت می‌کنند. این کارخانه‌ها عموماً از فناوری‌های بومی یا نیمه‌صنعتی استفاده می‌کنند.
• پروژه‌های پژوهشی:دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی در ایران، تحقیقاتی در زمینه بهینه‌سازی فرایند پیرولیز و تولید محصولات با کیفیت بالاتر انجام داده‌اند. نمونه‌هایی از همکاری بین مراکز علمی و صنعتی برای انتقال فناوری در این حوزه دیده می‌شود.

صنعت تولید هیدروکربن از تایرهای فرسوده در ایران، با توجه به پتانسیل بالای منابع، حمایت‌های دولتی، و نیاز به سوخت‌های جایگزین، فرصتی استراتژیک برای توسعه اقتصادی و زیست‌محیطی است. با این حال، چالش‌هایی نظیر محدودیت فناوری، ضعف زیرساخت‌ها، و مسائل زیست‌محیطی نیازمند توجه جدی هستند. با برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری هوشمندانه، این صنعت می‌تواند نقشی کلیدی در اقتصاد و مدیریت پسماند کشور ایفا کند.

تحلیل SWOTصنعت تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده در ایران

نقاط قوت (Strengths):

1. منابع فراوان تایرهای فرسوده: سالانه مقادیر زیادی تایر فرسوده در ایران تولید می‌شود که به‌عنوان ماده اولیه در این صنعت قابل استفاده است.
2. کاهش آلودگی محیط‌زیست: بازیافت تایرها به کاهش دفن زباله‌های لاستیکی و آلودگی ناشی از آن کمک می‌کند و مطابق با اهداف زیست‌محیطی کشور است.
3. کاهش وابستگی به واردات سوخت: تولید سوخت جایگزین از تایرهای فرسوده می‌تواند به کاهش وابستگی ایران به واردات سوخت‌های فسیلی کمک کند.
4.  قابلیت استفاده از فناوری‌های بومی: برخی شرکت‌ها و دانشگاه‌ها در ایران در حال توسعه فناوری‌های داخلی برای تولید سوخت از تایرهای فرسوده هستند.

نقاط ضعف (Weaknesses):

1. فناوری قدیمی و ناکارآمد: بسیاری از کارخانه‌های موجود از فناوری‌های قدیمی استفاده می‌کنند که بهره‌وری پایینی دارند و باعث تولید گازهای آلاینده می‌شوند.
2. نبود زیرساخت‌های کافی:تعداد محدود کارخانه‌های بازیافت تایر و نبود سیستم مناسب برای جمع‌آوری و انتقال تایرهای فرسوده از مشکلات عمده است.
3. کمبود آگاهی عمومی: آگاهی عمومی و صنعت در مورد پتانسیل اقتصادی و زیست‌محیطی این صنعت پایین است.
4. مشکلات مالی و سرمایه‌گذاری:سرمایه‌گذاری ناکافی در این صنعت، به‌ویژه برای ارتقای فناوری‌ها و احداث واحدهای جدید، پیشرفت آن را محدود کرده است.

فرصت‌ها (Opportunities):

1. تقاضای رو به رشد برای سوخت‌های جایگزین: با توجه به رشد جمعیت و تقاضای انرژی، تولید سوخت از تایرهای فرسوده می‌تواند بخشی از نیاز داخلی را تأمین کند.
2. پتانسیل صادرات محصولات جانبی: محصولاتی مانند کربن سیاه و سوخت مایع تولید شده در این صنعت قابلیت صادرات به کشورهای منطقه را دارند.
3. حمایت‌های دولتی: سیاست‌های زیست‌محیطی و حمایت‌های دولتی می‌تواند توسعه این صنعت را تسریع کند.
4. استفاده از تجربیات بین‌المللی: بهره‌گیری از فناوری‌ها و تجربیات کشورهای پیشرو مانند چین و هند می‌تواند به ارتقای این صنعت کمک کند.

تهدیدها (Threats):

1. رقابت با سوخت‌های فسیلی ارزان: قیمت پایین سوخت‌های فسیلی در ایران می‌تواند توجیه اقتصادی این صنعت را تحت تأثیر قرار دهد.
2. محدودیت‌های زیست‌محیطی: عدم رعایت استانداردهای زیست‌محیطی در فرایند تولید می‌تواند منجر به جریمه‌ها یا تعطیلی کارخانه‌ها شود.
3. مشکلات قانونی و نظارتی: نبود قوانین شفاف در حوزه مدیریت تایرهای فرسوده و بازیافت آن‌ها ممکن است پیشرفت این صنعت را محدود کند.
4. نوسانات بازار جهانی: قیمت جهانی نفت و سوخت می‌تواند بر سودآوری این صنعت تأثیر مستقیم داشته باشد.

با یک برنامه‌ریزی منسجم و حمایت‌های دولتی، این صنعت می‌تواند نقشی کلیدی در مدیریت پسماند و تأمین انرژی در ایران ایفا کند.

 برای مشاهده  طرح احداث جایگاه سوخت بنزین و گازوئیل اینجا کلیک نمایید.

تشریح فرآیند تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

فرآیند تولید هیدروکربن (مانند گازوئیل) از لاستیک‌ها و تایرهای فرسوده عمدتاً از طریق فناوری پیرولیز انجام می‌شود. این فرآیند شامل تجزیه مواد آلی لاستیک در دمای بالا و در غیاب اکسیژن است که منجر به تولید محصولات مختلفی از جمله سوخت مایع، گازهای هیدروکربنی، و کربن سیاه می‌شود. مراحل اصلی فرآیند به شرح زیر است:

 آماده‌سازی مواد اولیه

• جمع‌آوری تایرهای فرسوده: تایرهای فرسوده از منابع مختلف مانند تعمیرگاه‌ها، کارخانه‌های تولید تایر، و مراکز بازیافت جمع‌آوری می‌شوند.
• خرد کردن تایرها: تایرها به قطعات کوچکتر خرد می‌شوند تا سطح تماس بیشتری با حرارت ایجاد شود و فرآیند پیرولیز بهینه شود.
• جداسازی فلزات و مواد غیرلاستیکی: سیم‌های فولادی و سایر اجزای غیرلاستیکی تایرها جدا می‌شوند.

پیرولیز
تایرهای خردشده وارد راکتور پیرولیز می‌شوند که در آن حرارت به مواد اعمال می‌شود (معمولاً بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد) و اکسیژن حذف می‌شود.
در این مرحله، مواد لاستیکی تجزیه می‌شوند و به سه محصول اصلی تبدیل می‌شوند:

• سوخت مایع (پیرولیز اویل): این مایع هیدروکربنی قابلیت تصفیه برای تبدیل به گازوئیل یا سایر سوخت‌ها را دارد.
• گازهای هیدروکربنی: این گازها در خود فرآیند به عنوان منبع انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• کربن سیاه: به عنوان یک محصول جانبی ارزشمند برای صنایع تولید لاستیک و پلاستیک استفاده می‌شود.

جداسازی و تصفیه

• تصفیه سوخت مایع: سوخت تولیدی از پیرولیز معمولاً ناخالصی‌هایی مانند گوگرد دارد که طی فرآیندهای شیمیایی و فیزیکی تصفیه می‌شود.
• بازیافت گازها: گازهای تولیدشده در فرآیند پیرولیز اغلب برای تأمین انرژی راکتور استفاده می‌شوند.
• فرآوری کربن سیاه: کربن تولیدی می‌تواند آسیاب و خالص‌سازی شود تا برای استفاده‌های صنعتی آماده شود.

ذخیره‌سازی و کاربرد محصولات

• سوخت مایع: گازوئیل تولیدشده می‌تواند به‌صورت مستقیم در دیزل ژنراتورها، صنایع، یا خودروهای سنگین استفاده شود یا برای افزایش کیفیت بیشتر تصفیه گردد.
• کربن سیاه: به صنایع مختلف فروخته می‌شود، از جمله صنایع تولید لاستیک، پلاستیک، و جوهر.
• فلزات جداشده: سیم‌های فولادی و سایر فلزات به واحدهای ذوب فلزات فروخته می‌شوند.

 برای مشاهده  فرآیند تولید لاستیک خودرو اینجا کلیک نمایید.

مزایای اجرای طرح تولید گازوییل از لاستیک

از جمله ویژگی‌های طرح می‌توان به دردسترس بودن مواد اولیه، کمک به کاهش زائدات، کاهش قیمت محصولات، امکان صادرات محصولات در صورتی‌که استانداردهای لازم در آن رعایت شود و همچنین سود آوری، بازده و دوره برگشت مناسب سرمایه گذاری، کمک به محیط زیست و مدیریت بحران ابقا ضایعات لاستیکی اشاره کرد.

لیست تجهیزات خط تولید هیدرو کربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

راه‌اندازی یک خط تولید برای استخراج هیدروکربن (مانند گازوئیل) از تایرهای فرسوده به تجهیزات تخصصی نیاز دارد که هرکدام نقشی کلیدی در فرآیند پیرولیز و جداسازی محصولات ایفا می‌کنند. در ادامه لیست تجهیزات اصلی ارائه شده است:

1. ماشین خردکن تایر (Tire Shredder): برای خرد کردن تایرهای بزرگ به قطعات کوچک‌تر و مناسب برای ورود به فرآیند پیرولیز.
2. سیستم جداسازی فلزات (Steel Wire Separator): برای جدا کردن سیم‌های فولادی موجود در تایرها.
3. سیستم نوار نقاله (Conveyor System): برای انتقال مواد اولیه به بخش‌های مختلف خط تولید.
4. راکتور پیرولیز (Pyrolysis Reactor): قلب خط تولید است که در آن فرآیند تجزیه حرارتی لاستیک‌ها انجام می‌شود.باید از جنس مقاوم در برابر دما و خوردگی (معمولاً فولاد ضدزنگ) باشد.
5. سیستم گرم‌کننده (Heating System):تأمین گرمای مورد نیاز راکتور.معمولاً از سوخت‌های گازی یا بخشی از گازهای تولیدشده در خود فرآیند استفاده می‌شود.
6. سیستم کنترل دما و فشار: برای نظارت و تنظیم شرایط عملیاتی راکتور.
7. کندانسور (Condenser Unit): برای تبدیل بخارهای هیدروکربنی تولیدشده در فرآیند پیرولیز به سوخت مایع.
8. سیستم جداسازی گاز (Gas Scrubber): جداسازی و تصفیه گازهای خروجی برای استفاده مجدد یا دفع ایمن.
9. مخازن ذخیره سوخت مایع (Oil Storage Tanks): ذخیره سوخت تولیدی پیش از فرآیند تصفیه یا توزیع.
10. سیستم تصفیه سوخت (Fuel Refining System): حذف ناخالصی‌ها مانند گوگرد از سوخت مایع برای افزایش کیفیت.
11. آسیاب کربن سیاه (Carbon Black Grinding System): برای خالص‌سازی و آسیاب کردن کربن سیاه تولیدشده.
12. فیلترهای زیست‌محیطی (Environmental Filters): برای جلوگیری از انتشار گازهای آلاینده.
13. سیستم بازیافت گاز (Gas Recycling System): استفاده از گازهای تولیدشده در فرآیند برای تأمین انرژی راکتور.
14. واحد خنک‌کننده (Cooling System): برای خنک کردن محصولات و تجهیزات در حین یا پس از فرآیند.
15. سیستم کنترل PLC (Programmable Logic Controller): اتوماسیون خط تولید و کنترل عملیات به صورت دقیق.
16. سیستم بسته‌بندی کربن سیاه: برای بسته‌بندی و انتقال کربن سیاه تولیدشده.
17. واحد پمپ و انتقال سوخت: برای انتقال سوخت مایع به مخازن ذخیره یا واحدهای مصرف.

پیش بینی وضعن سرمایه گذاری طرح تولید هیدروکربن (گازوئیل) از لاستیک و تایر فرسوده

ظرفیت تولید سالیانه : ۱۴۰۰۰۰۰ لیتر در سال
   میزان سرمایه گذاری ثابت طرح: ۱,۲۲۰ هزار دلار
   میزان سرمایه گذاری در گردش طرح: ۴۴ هزار دلار
  میزان سرمایه گذاری کل طرح: ۱,۲۶۴ هزار دلار
ارزش ماشین آلات و تجهیزات: ۲۲۶ هزار دلار
نرخ بازده داخلی: ۴۲.۴درصد
   ارزش فعلی خالص: ۶۷۸ هزار دلار
   دوره بازگشت سرمایه طرح: ۲.۳۳ سال

درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: