طرح تولید مستمر توت فرنگی

توت فرنگی یکی از خوشمزه ترین میوه هایی است که به دلیل وجود تنوع اقلیمی در مناطق مختلف کشور و امکان کشت و پرورش گلخانه ای قابلیت تولید در تمامی فصول سال را دارد. مصرف توت فرنگی و حضور آن در سبد غذایی مردم نه تنها منبع با ارزش برای تأمین ویتامین ها بخصوص ویتامین C  است بلکه وجود آنتی اکسیدانها از جمله اسید الایجیک در این میوه ونقش این گروه از مواد غذایی در پیشگیری از بیماریهای خطرناک مانند سرطانها، ارزش مصرف این میوه را چندین برابر نموده است.

ضرورت اجرای طرح

استعداد مناطق مختلف اقلیمی کشور برای پرورش توت فرنگی و وجود تنوع اقلیمی در مناطق امکان عرضه میوه توت فرنگی در دامنه زمانی گسترده ای در طول سال فراهم آورده است بطوری که تقریبا در تمامی ماههای طول سال امکان تولید توت فرنگی در ایران امکان پذیر است. مزیت نسبی و رقابتی برای تولید توت فرنگی واشتغال زایی بالای این محصول و همچنین  امکان تولید این محصول صادراتی  در تمامی فصول  سال و ممانعت از واردات این محصول برای حمایت از کار وسرمایه ایرانی، از جمله مواردی است که اجرای طرح را ضروری می نماید.
با نگاهی به اطلاعات فنی و تقویم زمانی برداشت محصول در استانهای تولید کننده توت فرنگی چنین استنباط می شود که بیشترین میزان تولید توت فرنگی در ماه های  اردیبهشت و خرداد  می باشد. همچنین در ماه های مرداد تا پایان  دی ماه کمترین میزان تولید را شاهد هستیم. در نتیجه در ماه های  اردیبهشت، خرداد و تیر وضیت بازار برای تولید کنندگان دچار رکود شده و به دلیل پائین آمدن قیمت صرفه اقتصادی تولید توت فرنگی کاهش می یابد. از طرف دیگر در ماه های مرداد تا پایان دی ماه به دلیل کمبود تولید و تقاضای مصرف کنندگان و به دلیل افزیش قیمت داخلی، واردات این محصول بسیار مورد توجه قرار می گیرد. این طرح می تواند در تنظیم وضعیت بازار توت فرنگی و افزایش درآمد باغداران و همچنین رضایت مصرف کنندگان از طریق برنامه ریزی برای تولید در فضای باز و گلخانه نقش مهمی ایفا نماید.

ترکیبات و خواص غذایی توت فرنگی

توت فرنگی منبع بسیار خوبی از ویتامین C، پتاسیم و سلولز است و مقدار چربی و سدیم آن در مقایسه با سایر محصولات ناچیز است و به همچنین دلیل در رژیم های غذایی حائز اهمیت است. میزان ویتامین C توت فرنگی تقریباً مساوی ویتامین C موجود در تره تیزک و ۳۰% بیشتر از پرتقال است.  مقدار ترکیبات شیمایی موجود در ۱۰۰ گرم میوه تازه  توت فرنگی در جدول ۱ آمده است.

جدول ۱: مقدار ترکیبات شیمیایی موجود در ۱۰۰ گرم میوه تازه  توت فرنگی

وضعیت کشت و پرورش توت فرنگی در ایران و جهان

سطح زیر کشت و تولید توت فرنگی درایران

بر اساس آمار وزارت جهاد کشاورزی در سال۱۳۹۰، سطح زیرکشت توت فرنگی کشور ۴۰۶۲ هکتار و میزان تولید ۳۹۷۱۱ تن بوده است. استان کردستان مقام اول تولید وسطح زیر کشت را در بین استانهای کشور دارا است.

سطح زیرکشت و تولید توت فرنگی درجهان

براساس اطلاعات FAO  درسال ۲۰۱۰ سطح زیرکشت

توت فرنگی

در جهان ۲۲۸۰۷۴  هکتار بوده است. در بین کشورهای جهان لهستان  با سطح زیرکشت  ۳۷۱۲۲  هکتار مقام اول  را به خود اختصاص داده است. جمهوری اسلامی ایران با ۴۲۶۲ هکتار، از نظر سطح زیرکشت در جهان مقام شانزدهم را دارا است.
براساس آمار منتشر شده از سوی سازمان خواروبار و کشاورزی جهان در سال ۲۰۱۰، میزان تولید توت فرنگی در جهان برابر ۴۳۴۹۴۹۸ تن بوده است. در بین کشورهای جهان، آمریکا با تولید ۱۲۹۴۱۸۰ تن  رتبه اول را دارا است و کشورهای ترکیه ،اسپانیا،  مصر، کره جنوبی، مکزیک، ژاپن، روسیه، آلمان  و ایتالیا به ترتیب مقامهای دوم تا دهم را به خود اختصاص داده اند. ایران با تولید ۳۹۷۱۱ تن مقام شانزدهم جهانی را به خود اختصاص داده است.

شرایط اقلیمی مناسب برای کشت توت فرنگی

توت فرنگی نسبت به شرایط محیطی بسیار حساس است. طول روز و درجه حرارت دو عامل مؤثر در گل انگیزی توت فرنگی هستند. اهمیت طول روز به حدی است که ارقام توت فرنگی را براساس عکس العمل به طول روز به انواع روز کوتاه، روز بلند و روز خنثی طبقه‌بندی کرده‌اند.
بطور کلی بهترین دما برای تولید توت فرنگی، شبهای خنک بین ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد با رطوبت نسبی ۶۰ تا ۹۰ درصد و روزهای خنک، آفتابی و با دمای ۲۲ درجه سانتی‌گراد است.
خاکهای لومی شنی، شنی یا شنی رسی که زهکشی خوب دارند برای پرورش توت فرنگی مناسب است خاک باید بتواند آب کافی را برای گیاه در خود نگهدارد به همین دلیل خاکهایی که رس کافی یا مواد آلی کافی دارند مناسب هستند. در خاکهای رسی یا سنگین محصول دیررس می‌شود.
دستورالعمل مربوط به احداث باغ توت فرنگی، ارقام مهم و کلیه ملاحظات فنی در خصوص تولید توت فرنگی در پیوست طرح آورده شده است.

جدول ۴: تقویم زمانی برداشت محصول توت فرنگی  در ایران به تفکیک رقم

جدول ۵: تقویم زمانی برداشت محصول توت فرنگی  در ایران به تفکیک استانهای تولید کننده (فضای باز و گلخانه)

جدول ۶: هزینه احداث یک هکتار باغ توت فرنگی   در سال ۱۳۹۱                    واحد: هزار ریال

نحوه اجرای طرح:

بر اساس تقویم زمانی تولید وعرضه محصول توت فرنگی در کشور، طی ماه های مرداد تا پایان دی میزان تولید حدودا ۲۵۰ تن می با شد، که این مقدار برای ۶ماه بسیار ناچیز می باشد و به منظور تامین نیاز مصرف کنندگان و تنظیم بازار توت فرنگی و بهبود معیشت باغداران برنامه ریزی برای تولید توت فرنگی در این ماه ها ضروری می باشد.
به همین منظور در طی ۵ سال اجرای طرح سطح کشت توت فرنگی در گلخانه ۵۴۹ هکتار خواهد شد که پیش بینی می شود از این سطح حدود ۱۶۴۷۰ تن توت فرنگی تولید شود که بطور متوسط از مرداد تا پایان دی ، ماهانه بیش از ۲۷۰۰ تن به تولید اضافه گردد. زمان کشت در سیستم گلخانه ای با در نظر گرفتن زمان برداشت متفاوت خواهد بود. از زمان کشت در گلخانه تا شروع باردهی حدودا ۳ ماه زمان لازم است که برای تنظیم زمان برداشت بایستی مدنظر قرار گیرد.
در استانهایی از کشور که شرایط برای کشت در فضای باز فراهم است سطحی معادل ۶۰۸ هکتار توسعه در طول ۵ سال ا جرای طرح پیش بینی شده است و که میزان تولید از این سطح ۷۲۹۶ تن خواهد بود.
در توسعه کشت توت فرنگی به صورت گلخانه ای، از گلخانه های موجود که به کشت سایر محصولات اختصاص داشته و فاقد صرفه اقتصادی می باشد، به صورت جایگزین استفاده خواهد شد و لازم است که استانها با استفاده از پتانسیل های مو جود در این زمینه اقدام نمایند.
پیش بینی می شود در پایان اجرای طرح در مجموع سطح زیر کشت توت فرنگی در فضای آزاد و گلخانه ای به ۵۲۱۹ هکتار برسد و میزان تولید نیز حدودا ۶۳۴۷۷ تن خواهد بود که به میزان قابل توجهی خلا ء های موجود در بازار را پوشش خواهد داد. اعتبار لازم برای اجرای طرح به صورت تسهیلات (۸۰ درصد سهم بانک و ۲۰ درصد آورده شخصی) می باشد.

طرح پایلوت توسعه توت فرنگی در فضای باز در مناطق با شرایط اقلیمی نیمه گرمسیری

اجرای این طرح برای اولین بار در استانهای هرمزگان، خوزستان، بوشهر و سیستان و بلوچستان پیش بینی گردیده است. با توجه به این که در این مناطق دمای هوا در تابستان بسیار بالا است عملا کشت در این زمان میسر نمی باشد. بنابراین کشت در این مناطق از مهر ماه و پس از سپری شدن گرمای تابستان انجام می گیرد.
با توجه به این که گیاه توت فرنگی برای تولید میوه به ۲۰۰ تا ۳۰۰ واحد سرمایی نیاز دارد، ضروری است که نشاء ها در مناطق سردسیر تولید شده و پس از تامین نیاز سرمایی برای کشت به مناطق مورد نظر منتقل شوند و یا این که قبل از کشت به مدت حدود ۲ تا ۳ هفته در سردخانه و در دمای صفر تا ۲ درجه سانتی گراد قرار داده شوند. ارقام پیشنهادی برای کشت شامل ارقام روز کوتاه از جمله پاروس و کاماروسا می باشند.

مکان و شرایط ا قلیمی مناسب برای کشت توت فرنگی

توت فرنگی نسبت به شرایط محیطی حساس است طول روز و درجه حرارت مناسب دو عامل مؤثر در گل انگیزی توت فرنگی هستند. اهمیت طول روز به حدی است که ارقام توت فرنگی را براساس عکس العمل به طول روز به انواع روز بلند، روز کوتاه و روز خنثی طبقه‌بندی کرده‌اند.
بطور کلی بهترین دما برای تولید توت فرنگی، شبهای خنک بین ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد با رطوبت نسبی ۶۰ تا ۹۰ درصد و روزهای خنک، آفتابی و با دمای ۲۲ درجه سانتی‌گراد است.

آماده سازی خاک و تهیه بستر کشت

خاکهای لومی شنی، شنی یا شنی رسی که زهکشی خوب دارند برای پرورش توت فرنگی مناسب است خاک باید بتواند آب کافی را برای گیاه در خود نگهدارد به همین دلیل خاکهایی که رس کافی یا مواد آلی کافی دارند مناسبند. در خاکهای رسی یا سنگین محصول دیررس می‌شود چون زهکشی آنها ضعیف است. در این خاکها باید از سیستم کشت پشته‌ای یا سیستم کشت با استفاده از مالچ را انتخاب نمود.
توت فرنگی در خاکهای لومی هوموس دار بهترین نتیجه را می‌دهد. خاک مناسب باید دارای اسیدیته ۳/۵ تا ۵/۶ باشد. pH مناسب برای خاکهای رسی، ۳/۵ و برای خاکهای شنی نزدیک به ۵/۶ است. در مناطق خشک اگر pH بیشتر از ۵/۷ است توت فرنگی را نباید (قبل از اصلاح خاک) کشت کرد. اگر خاک بیشتر از ۱۰% شیب دارد باید آنرا هموار نمود. برای رشد و نمو بهتر گیاه بایستی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی بستر کشت تحت کنترل باشد.

سیستم های کشت :

توت فرنگی می توانددر گلخانه یا هوای آزاد کشت شود. انتخاب نوع سیستم کشت به عوامل مختلفی چون شرایط اقلیمی، تاریخ کشت، نوع رقم (روز کوتاه یا روز خنثی) ،عرف منطقه، میزان سرمایه اولیه و … بستگی دارد. توت فرنگی می تواند در خاک و یا بسترهای بدون خاک نیز کشت شود.

سیستم کشت در هوای آزاد:

سیستم های کشت در هوای آزاد متعددند و معمولاٌ چهار سیستم کشت مورد استفاده قرار می گیرد.

الف) سیستم کشت پشته ای

در سیستم پشته ای از ارقامی که ساقه رونده کمی تولید میکنند استفاده می کنند و همه ساقه های رونده تولید شده از گیاه مادری حذف می شوند گیاهان در این سیستم بیشتر از سیستم ردیفی رشد می کنند فاصله بین گیاهان روی ردیف ۲۰ تا ۳۵ سانتیمتر و فاصله بین دو ردیف روی پشته ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر است.

ب) سیستم کشت ردیفی  فاصله دار

سیستم کشت ردیفی فاصله دار نیز برای ارقامی که تولید ساقه های رونده آنها متوسط است بکار می رود در این سیستم گیاهان دختری در فاصله مشخص قرار میگیرند و روی ریشه آنها خاک ریخته می شود گیاهان دختری انتخاب شده گیاهان جدیدی را تشکیل می دهند این کار آنقدر ادامه می یابد تا میزان دلخواه از گیاه در هکتار بدست آید بقیه گیاهان دختری باید حذف شوند.

پ )سیستم کشت ردیفی متراکم

از سیستم کشت ردیفی متراکم برای کشت گیاهان روز کوتاه برای مدت چند سال استفاده می شود. تراکم گیاهان بین ۷ تا ۲۵ هزار بوته در هکتار است گیاهان در فواصل ۴۵ تا ۱۰۵ سانتیمتر روی ردیفهایی که ۹۰ تا ۱۳۵ سانتیمتر از هم فاصله دارند کشت می شوند. همه یا قسمت اعظم ساقه های روند که در تابستان سال اول رشد کرده اند ریشه دار شده و گیاهان دختری مابین گیاهان مادری را بوجود می آورند. یک شبکه از گیاهان با عرض ۶۰ سانتیمتر حفظ می شوند و بقیه را با تراکتور دیسک می زنند در مناطقی که خطر کرم سفید ریشه و یا خشکی وجود دارد، فاصله ردیف برای کلیه ارقام نباید بیشتر از ۴۵ سانتیمتر باشد.
فواصل گیاهان در صورتی که تغذیه مناسب باشد باید بیشتر از زمانی باشد که خاک حاصلخیزی خوبی ندارد. اگرچه این سیستم برای پرورش توت فرنگی کم هزینه و آسان است. ولی میزان تولید میوه های با کیفیت خوب ،پائین است. برخی از ارقام توت فرنگی در سیستمهای پشته ای و ردیفی فاصله دار بهتر از سیستم ردیفی متراکم رشد می کنند.

ت) سیستم کشت با استفاده از مالچ پلاستیک

این سیستم همانند سیستم کشت پشته ای است ولی روی پشته ها را با پلاستیکهای شفاف، سبز، سیاه، یا مالچ منعکس کننده نور می پوشانند تا رشد علفهای هرز را کنترل کرده و باعث افزایش دمای خاک و حفظ رطوبت خاک و افزایش عملکرد شود. از سویی این کار باعث کاهش میزان آبشویی مواد غذایی از خاک شده و اثرات ضد عفونی خاک را بمدت بیشتری حفظ می کند. در این روش میوه ها تمیز می مانند و پوسیدگی و کپک زدگی کاهش می یابد. اما در روزهای گرم ممکن است آفتاب سوختگی روی میوه ایجاد شود و علاوه بر آن زباله های پلاستیک در محیط زیست آلودگی ایجاد می کنند. مالچ منعکس کننده نور سبب افزایش وزن میوه و کاهش تعداد علفهای هرز، شته، تریپس، کنه، ومگس سفید می شود. در این سیستم گلدهی زودتر اتفاق می افتد و محصول پیش رس می شود ولی در مناطقی که خطر سرمای بهاره وجود دارد احتمال سرمازدگی نیز وجود دارد.

تهیه نشاء توت فرنگی :

برای پرورش نشاء توت فرنگی گیاهان مادری را در آغاز فصل رشد در خزانه می کارند این گیاهان می توانند حاصل تکثیر به روش کشت بافت یا تکثیر با استفاده از ساقه رونده باشند در طول روزهای بلند تابستان ساقه های رونده رشد می کنند و در آخر تابستان تمام سطح زمین را می پوشانند.
در خزانه های مناطق سرد و مرتفع (۹۰۰ تا ۱۱۰۰ متری از سطح دریا) نشاء ها را در پائیز از خاک خارج می کنند. این گیاهان بسته به اینکه در چه موقعیت جغرافیایی بوده اند یا چه موقعی کنده شده اند نیاز سرمایی متفاوتی دریافت کرده اند.

خصو صیات نشا استاندارد توت فرنگی:

۱-نشاء ها از یک رقم مشخص ویکدست و بدون اختلاط ارقام باشد.
۲-نشاء ها دارای بسته بندی مناسب با لایه ای ازپوشش مناسب جهت حفظ رطوبت با نصب برچسب و درج نوع رقم و سایر مشخصات بر روی آن باشد.
۳–نشاء ها در دمای ۵-۱ درجه سانتیگراد نگهداری و حمل شود.
۴-دارای گواهی سلامت واصالت از مدیریت حفظ نباتات وکمیته فنی نهال استان باشد.
۵-ریشه دار،شاداب و سالم بدون هیچگونه آثار پوسیدگی باشد.
۶- حجم واندازه ریشه کافی باشد.
۷-قطر طوقه بیشتر ۱۲ میلی متر باشد.
۸-نشاء درحالت خواب ، بدون برگ و طول حداقل ۱۰ سانتیمتر باشد.
۹-ریشه ها شستشو وضد عفونی شده باشند.

ارقام مهم توت فرنگی:

سلوا (Selva ) :

رقمی است روز خنثی با بوته ای قوی و پرمحصول، همیشه بار و چهارفصل دارای میوه های سفت، بسیار خوش فرم و خاص که شکل و طعم آن مورد قبول هر سلیقه ای است. وزن میوه آن بین ۳۰ تا ۴۰ گرم است.
نسبت به سفیدک حقیقی حساس می باشد . با توجه به کشت وسیع آن در تهران و جیرفت وسایر نقاط کشور نتیجه آن قابل توجه و خوب بوده است.

کاماروسا (Cammarosa):

رقمی است روز کوتاه با بوته ای بسیار قوی، دارای برگهای بزرگ ،دارای میوه ای خوش مزه و مخروطی شکل که در اوائل باردهی وزن آن تا ۴۰ گرم هم می رسد. برای کشت در مناطقی با زمستانهایی با روزهای کوتاه مناسب است. در شرایط آب و هوای تهران و جنوب کشور نتیجه آن رضایت بخش نبوده و شاید برای شهرهای شمالی کشور مناسب باشد. نسبت به کمبود کلسیم حساس است و در مقابل سفیدک و ورتیسیلیوم مقاوم می باشد.

پاجارو (Pajaro) :

یک رقم روزکوتاه است. سال ۱۹۷۹ توسط دانشگاه کالیفرنیا اصلاح شده است. محصول تجاری قابل قبولی در کشتهای تابستانی در کالیفرنیا داشته ولی در کشتهای زمستانه موفقیت کمی دارد.
برای پرورش این رقم دمای متوسط مورد نیاز است. در جنوب ایتالیا و ایالت فلوریدای آمریکا کشت می شود. رنگ میوه قرمز نسبتا” تیره است. دارای طعم خوبی است میوه درشت و مخروطی شکل است.

پاروس (Parus) :

رقمی روزکوتاه است و برای مصرف تازه خوری مناسب می باشد. رنگ میوه در زمان رسیدگی کامل، قرمز متمایل به نارنجی است.
کوئین الیزا ( Queen Elisa):
رقمی است روزخنثی ارتفاع بوته ۳۰ تا۴۵ سانتیمترو عرض بوته ۳۸ تا ۴۵ سانتیمتر میباشد. به نور کامل آفتاب وهمچنین آبیاری منظم نیازدارد. نسبت به انتقال بوته حساس تر از سایر ارقام است. pH مورد نیاز آن ۶/۵ تا ۶ میباشد . میوه ها بسیار درشت می باشند.
Albion: روز خنثی، مقاوم به پژمردگی ورتیسلیومی و پوسیدگی طوقه فیتوفتورا، مناسب برای تازه خوری و فرآوری.
Aromas: روز خنثی، میوه درشت و مخروطی، سفت و بسیار براق، عملکرد بالا، مقاوم به فیتوفتورا، سفیدک پودری و پوسیدگی طوقه ناشی از آنتراکنوز.
Earliglow: زودرس، دارای طعم عالی، مناسب برای فرآوری، اندازه میوه و عملکرد مناسب، مقاوم به چندین بیماری برگی و ریشه ای و پوسیدگی برگی ناشی از بوتریتیس، مناسب برای تازه خوری و فرآوری.
Elsanta: ویژه نواحی خنک، دیررس، میوه درشت و سفت با رنگ قرمز.
Gaviota: میوه درشت و سفت، گرد و مخروطی به رنگ تیره، دارای طعم خوب، مقاوم به سفیدک پودری و پوسیدگی ناشی از آنتراکنوز و متحمل به کنه تارتن دو نقطه ای.
Allstar (آلاستار) : میان رس ، مقاومت نسبی به ورتیسلیوم، دامنه سازگاری بالا به مناطق مختلف کشت، مقاوم به بیماری پوسیدگی ریشه (Red stell). قابلیت کشت در مناطق گرم. در سال ۱۹۸۱ در آمریکا اصلاح و معرفی شده است.
Asia (اسیا): زود تا میان‌رس ،یک رقم ایتالیایی میانرس که در سال ۲۰۰۵ اصلاح و معرفی شده است. متحمل به اکثر بیماریهای ریشه، مستعد ابتلا به کپک، مقاوم به سرما اما مناسب کشت در مناطق مرطوب نمی باشد.
Elegance(الگانس): دیررس، در سال ۲۰۰۹ در ایستگاه ایست مالینگ انگلستان اصلاح شده است..مقاومت نسبی به پوسیدگی طوقه و ورتیسلیوم اما به سفیدک آردی حساس بوده و مناسب مناطق مرطوب مانند شمال ایران نمی باشد.
Roxana(رکسانا) : دیررس ، بسیار مقاوم در برابر اکثر بیماریهای ریشه، سفیدک حقیقی و لکه برگی اما کاملاً حساس به پوسیدگی لکه سیاه میوه. در سال ۲۰۰۱ در ایتالیا اصلاح شده است.
HOOD-USDA(هود-یواس دی آ) : روز کوتاه، میان‌رس ، میوه بزرگ و گرد و مخروطی با پوست براق به رنگ قرمز روشن ، میوه سفت و با طعم عالی، از ارقام بسیار مناسب برای فرآوری و تهیه مربا

مرحله داشت توت فرنگی:

نگهداری گیاهان کشت شده شامل مراحلی از قبیل آبیاری، حذف گلها، حفاظت از سرما، حذف ساقه های رونده، تغذیه، مبارزه با علفهای هرز، نوسازی گیاه و مبارزه با آفات و بیماریهاست.

۱- آبیاری

آبیاری می تواند به صورت بارانی، قطره ای، جوی و پشته ای و یا ترکیبی از آبیاری بارانی و قطره ای باشد. آبیاری قطره ای روشی است که در سطح تجاری به دلیل کارآیی بالا کاربرد زیادی دارد. آبیاری بارانی در نواحی سرد بمنظور کنترل یخبندان بهاره اهمیت زیادی دارد. به علاوه آبیاری بارانی با تمام سیستمهای کشت سازگار است ولی در مناطقی که خاک سفت بوده و سله می بندد و همچنین در مناطقی که باد خیز بوده و فاقد بادشکن می باشند این روش مناسب نیست. در برخی مناطق در شش هفته اول کشت از آبیاری بارانی برای تأمین آب مورد نیاز نشاء ها استفاده می کنند ولی بعداً فقط از آبیاری قطره ای استفاده می شود.
آبیاری قطره ای ۱۵ تا ۲۰% عملکرد را افزایش می دهد و حدود ۳۰ درصد در مصرف آب و انرژی صرفه جویی می کند. همچنین در برنامه برداشت، کمتر تداخل ایجاد می کند در طی فصل رشد عرضه آب بهتر انجام می شود. نیاز آبی توت فرنگی درشرایط آب وهوای مدیترانه ای در صورتی که از پلاستیک بر روی بستر های کشت استفاده شود وسیستم آبیاری به صورت قطره ای باشد حدود ۱۲۰۰۰تا۲۰۰۰۰ متر مکعب در هکتار در سال است.
درسیستم آبیاری بارانی در هر هکتار حدود ۶۰۰ متر مکعب آب در هفته در طی فصل رشد مصرف می شود .برنامه آبیاری بر اساس میزان رطوبت بخش فوقانی خاک(۳۰ سانتیمتری) که قسمت اعظم ریشه ها را در خود جای می دهد تنظیم می شود. میزان رطوبت خاک باید در حد ۵۰%آب قابل استفاده باشد. علاوه بر این زمانبندی آبیاری می تواند بر اساس ضریب کار آیی محصول (که بین ۵۵/۰ تا۸/۰) است ،انجام شود.

۲-حذف گلها

در ماههای اول کشت ساقه های گلدهنده باید از روی گیاه حذف شوند در غیر اینصورت قدرت رشد گیاه را کاهش داده و تعداد و اندازه گیاهان دختری و محصول بعدی را کاهش می دهند. در ارقامی که تعداد کمی ساقه رونده تولید می کنند، حذف گلها تعداد ساقه های رونده را افزایش می دهد.

۳-حفاظت از سرما

حفاظت گیاهان از سرمای پائیزه و اوایل بهار به شرایط آب و هوای منطقه، نوع مالچ مورد استفاده، رقم انتخاب شده و زمان برداشت میوه بستگی دارد. برگهای توت فرنگی سرمای اوایل پائیز یا حتی اوایل زمستان را بدون صدمه دیدن تحمل می کند ولی اگر دما کمتر از ۱۸- درجه سانتی گراد باشد و پوشش برف هم نباشد شدیداً آسیب می بیند. یخ زدن و آب شدن متناوب خاک مخصوصاً خاکهای سنگین، گیاه را از سطح خاک بلند می کند و باعث صدمه شدید در فصل رشد بعد می شود.
مالچ در کم کردن این صدمات مؤثر است. علاوه بر آن مالچ علفهای هرز را کنترل می کند، میوه ها را تمیز نگه می دارد. بیماریهای پوسیدگی میوه را کاهش داده و رطوبت را حفظ می کند. در نواحی گرمتر استفاده از مالچ کاه و کلش به مالچ پلاستیکی برتری دارد.

۴-حذف ساقه های رونده

اگر رشد ساقه های رونده به دلیل نامساعد بودن شرایط محیطی مثل طول روز بلند و گرما آغاز شود سبب ضعیف شدن بوته توت فرنگی شده و تمام نیروی گیاه صرف تولید ساقه های رونده شده و گلدهی کاهش می یابد. به همین دلیل ساقه های رونده در طول دوره رشد، گلدهی و میوه دهی توت فرنگی حذف می شوند

۵-تغذیه

عملیات تغذیه در مناطق مختلف و انواع سیستمهای کشت و با توجه به رقم متفاوت است و لازم است که توصیه کودی با استفاده از تفسیر نتایج آزمون خاک و برگ صورت گیرد.

۶-مبارزه با علفهای هرز

در فصل پائیز نباید اجازه دارد علفهای هرز رشد کنند، در غیر این صورت در سال بعد رقابت شدیدی با توت فرنگی خواهند داشت. اگر در هنگام تشکیل میوه، گلهای علفهای هرز نیز وجود داشته باشند در گرده افشانی توسط زنبور اختلال ایجاد کرده و آنها را بسوی خود جلب کرده و باعث تولید میوه های بدشکل و توخالی ناشی از عدم لقاح کافی می شوند. حتی تعداد متوسطی از علفهای هرز می توانند عملکرد را ۱۲۰۰ کیلوگرم در هکتار کاهش دهد.
مزرعه توت فرنگی باید با استفاده از مالچ، کولتیواتور زدن یا استفاده از علفکشها عاری از علفهای هرز نگهداشته شود. استفاده از مالچ پلاستیکی سیاه و همچنین مالچهای آلی نظیر پوسته درخت، کاه و کلش و بقایای گیاهی در کنترل علفهای هرز مؤثر است.
تناوب زراعی نیز می تواند علفهای هرز را کنترل کند. همچنین اگر خاک بوسیله سموم شیمیائی ضد عفونی شود، تعداد زیادی از علفهای هرز از بین می روند. استفاده از حرارت آفتاب نیز برای کنترل علفهای هرز کار برد دارد.

۷-نوساز ی

نوسازی با استفاده از علفکش برای کنترل علفهای هرز و بلافاصله پس از برداشت شروع می شود و این عمل باید پیش از آغاز نمو شکوفه ها و یا اواسط پائیز صورت پذیرد. در غیر اینصورت منجر به تولید میوه های بدشکل خواهد شد. حدود یک هفته بعد برگها با یک برگچین برداشت خواهند شد و سپس گیاهان به فاصله ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر تنک می شوند. برخی تحقیقات نشان داده است که نوسازی و تجدید کشت می تواند تأثیر مثبتی برای محصول و اندازه میوه داشته باشد حذف برگ باعث افزایش عملکرد می شود و تنک کردن تأثیر مثبتی در افزایش اندازه میوه و عملکرد گل دارد.
نوسازی در سیستم های کشت پشته ای یکساله مرسوم نبوده ولی دربارآوری بلند مدت در سیستمهای کشت ردیفی متراکم اهمیت دارد. ترفتالیک اسید، ۹ درصد آن به انیدرید فتالیک و ۲.۶ درصد به دی متیل ترفتالات و نهایتا ۱.۶ درصد از انها نیز به ایزوفتالیک اسید تبدیل می شود.

درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: