طرح تولید صندلی پلی اتیلن

پلی اتیلن از انواع پلیمرهای گرمانرم می‌باشد بدین معنا که این ماده با رسیدن به نقطه ذوب خود به حالت مایع و با رسیدن به نقطه انجماد به حالت جامد تبدیل می‌شود. پلی اتیلن سنتز شیمیایی اتیلن است که معمولا از ترکیب نفت خام و گازهای طبیعی به وجود می‌آید. برخی از نام های غیر رسمی آن polythene یا polyethylyne می‌باشد، علاوه بر این به اختصار PE نیز نامیده می‌شود. پلی اتیلن اکثرا در جهت ساخت ترکیبات پلاستیکی استفاده می‌شود تا به صورت خالص مورد استفاده قرار گیرد. این ماده با این که در طیف وسیعی از مصارف گوناگون استفاده شود .

انواع پلی اتیلن

پلی اتیلن سنگین
این پلی اتیلن دارای زنجیر پلیمری بدون شاخه است. بنابراین نیروی بین مولکولی در زنجیره بالا و استحکام کششی آن بیشتر از بقیه پلی اتیلن‌ها است. شرایط واکنش و نوع کاتالیزور مورد استفاده در تولید پلی اتیلن سنگین HDPE موثر است. برای تولید پلی اتیلن بدون شاخه معمولاً از روش پلیمریزاسیون با کاتالیزور زیگلر ـ ناتا استفاده می‌شود. جهت تولید لوله پلی اتیلن برای کاربردهای تحت فشار از پلی اتیلن سنگین استفاد ه میشود

پلی اتیلن سبک
این پلی‌اتیلن دارای زنجیری شاخه دار است. بنابراین زنجیرهای LDPE نمی‌توانند بخوبی با یکدیگر پیوند برقرار کنند و دارای نیروی بین مولکولی ضعیف و استحکام کششی کمتری است این نوع پلی اتیلن معمولاً با روش پلیمریزاسیون رادیکالی تولید می‌شود از خصوصیات این پلیمر انعطاف پذیری و امکان تجزیه بوسیله میکرو ارگانی‌ها است. جهت تولید لوله پلی اتیلن مخصوص آبیاری و سایزهای ریز برخی تولید کنندگان از این نوع مواد استفاده میکنند که توصیه نمیشود

پلی اتیلن خطی با دانسیته پایین
این پلی اتیلن یک پلیمر خطی با تعدادی شاخه‌های کوتاه است و معمولاً از کوپلیمریزاسیون اتیلن با آلکن‌ها بلند زنجیر ایجاد می‌شود. MDPE یا پلی اتیلن با دانستیه متوسط است و در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌شود. برخی تولید کنندگان از این نوع مواد برای تولید لوله پلی اتیلن جهت مصارف گازررسانی استفاده میکنند

کاربرد پلی اتیلن

پلی اتیلن کاربرد فراوانی در تولید انواع لوازم پلاستیک مورد استفاده در آشپزخانه و صنایع غذایی دارد. از LDPE در تولید ظروف پلاستیکی سبک و همچنین کیسه‌های پلاستیک استفاده می‌شود. LDPE در تولید ظروف شیر و مایعات و انواع وسایل پلاستیکی آشپزخانه کاربرد دارد. در تولید لوله‌های پلاستیکی و اتصالات لوله‌کشی معمولاً از MDPE استفاده می‌کنند. LLDPE بدلیل بالا بودن میزان انعطاف پذیری در تهیه انواع وسایل پلاستیکی انعطاف پذیر مانند لوله‌هایی با قابلیت خم شدن کاربرد دارد. اخیرا پژوهش‌های فراوانی در تولید پلی اتیلن هایی با زنجیر بلند و دارای شاخه‌های کوتاه انجام شده است. این پلی اتیلن‌ها در اصل HDPE با تعدادی شاخه‌های جانبی هستند این پلی اتیلن‌ها ترکیبی استحکام HDPE و انعطاف پذیری LDPE را دارد. پلی اتیلن با وزن مولکولی بین ۳ تا ۶ میلیون را پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا یا UHMWPE می‌نامند و با پلیمریزاسیون کاتالیست متالوسن تولید می‌کنند. ماده مذبور فرآیند پذیری دشوارتری برخوردار بوده ولی خواص آن عالی است. هنگامی که از طریق تشعشع یا استفاده از مواد افزودنی شیمیایی، این پلیمر تماما شبکه‌ای شود، پلی اتیلن یاد شده دیگر گرما نرم نخواهد بود. این ماده با پخت حین قالب گیری یا بعد از آن یک گرما سخت واقعی با استحکام کششی، خواص الکتریکی و استحکام ضربه خوب در دامنه وسیعی از دماها خواهد بود. از آن برای ساخت فیبرهای بسیار قوی استفاده می‌کنند تا جایگزین کولار (نوعی پلی آمید) در جلیقه‌های ضد گلوله کنند؛ و همچنین صفحات بزرگ آن را می‌توان به جای زمین‌های اسکیت یخی استفاده کرد. به وسیله کوپلیمریزاسیون مونومر اتیلن با یک مونومر آلکیل شاخه‌دار، کوپلیمری با شاخه‌های هیدروکربن کوتاه بدست می‌آید که آن را پلی اتیلن خطی با چگالی کم یا LLDPE می‌نامند و از آن اغلب برای ساخت اشیاءای شبیه فیلم‌های پلاستیکی (کسیه فریزر) استفاده می‌کنند.

تاریخچه پلی اتیلن

کلمه پلیمر از کلمه یونانى (پلى) به معناى چند و (مر) به معناى واحد و یا قسمت بوجود آمده است. پلیمرها را اشتباها رزین، آلاستومر و پلاستیک نیز مى‌نامند. در حالى که پلاستیک تنها یک صفت است که براى مواردى به کار مى‌رود که قابلیت تغییر شکل بر اثر فشار را دارا هستند و اغلب اشتباها به عنوان یک کلمه اصلى براى صنایع پلاستیک و تولیدات آن به کار مى‌رود. اولین بار کلمه پلیمر توسط شیمى دانى به نام رنالت در سال ۱۸۳۵، به کار رفت و اولین کاربرد تجارى مواد پلیمرى در سال ۱۸۳۴ با کشف کائوچو آغاز شد. از این رو اولین پلاستیک مصنوعى با نام نیترات سلولز در سال ۱۸۶۲ کشف و در سال ۱۸۶۸ وارد بازار شد. نایلون در سال ۱۹۳۸، پلى اتیلن در سال ۱۹۴۲، پلى پروپیلن در سال ۱۹۵۷، پلى بوتیلن در سال ۱۹۷۴ و پلیمرهاى کریستال مایع براى ساخت اجزاى الکترونیکى در سال ۱۹۸۵ رایج شدند. پلیمرها به سه نوع پلیمرهاى طبیعى، طبیعى اصلاح شده و مصنوعى تقسیم مى‌شوند. اولین پلاستیک‌هاى صنعتى مدرن حدود ۱۰۰ سال پیش رواج یافتند ولى در دهه‌هاى اخیر رشد فزاینده و گوناگونى در صنایع به وقوع پیوست. حدود ۶۰ پلیمر بسیار مهم تاکنون به بازار عرضه شده که مشتقات آنها به بیش از ۲۰۰۰ مورد مى‌رسد و کماکان در حال افزایش است. پلی‌اولفین‌ها پلیمرهاى گرما نرم با خواص تقریبا مشابه و فرمولاسیون نزدیک به هم هستند که انواع معروف آنها پلى اتیلن ها، پلی پروپیلن ها و پلى بوتیلن ها هستند که در صنایع لوله پلی اتیلن، کاربرد فراوان‌ترى دارند.

چشم انداز رشد بازار پلی اتیلن جهان تا سال ۲۰۲۶

ایران و آمریکا تا سال ۲۰۲۶ میلادی از کشورهای پیشرو در رشد بازار پلی اتیلن در جهان خواهند بود و چشم انداز صنعت پلی اتیلن در این دوره درخشان خواهد بود. براساس اطلاعات تحلیلی و جمع آوری داده ها، دو کشور ایران و آمریکا باعث رشد جهانی قابلیت معاملات در بازارجهانی پلی اتیلن خواهند شد. این امر می تواند میزان تولید ۱۱۰.۵۰ میلیون تن درسال ۲۰۱۷ را تا سال ۲۰۲۶ به ۱۵۰.۹ میلیون تن درسال ارتقاء بخشد. چشم انداز صنعت جهانی پلی اتیلن درسال ۲۰۲۲ نشانگر آن است که در ۹ سال آینده نزدیک به ۱۱۰ مجتمع تولیدی به طور خاص در منطقه خاورمیانه و آسیا آماده بهره برداری خواهند شد. ایران به عنوان کشوری در خاورمیانه، قصد دارد تا سال ۲۰۲۶ میلادی با کمک ۲۲ پالایشگاه پلی اتیلن، قابلیت تولید خود را به نزدیک ۶.۷ میلیون تن درسال افزایش دهد. هزینه های سرمایه برای این پالایشگاه ها حدود ۷.۹۰ میلیارد دلار است. کشور آمریکا نیز در مسیر این روند، قصد دارد تا ۱۱.۲۶ میلیارد دلار برای ساخت ۱۹ پالایشگاه پلی اتیلن با قابلیت تقریبی ۹.۴ میلیارد تن درسال را در طول این چشم انداز هزینه کند. . ایران و آمریکا، هزینه ارزان عرضه و وجود ذخایر بالای گاز طبیعی از دلایل اصلی در تعجیل در افزودن قابلیت تولید پلی اتیلن در این کشورها است. ایران از نظر دارا بودن مواد اولیه ارزان قیمت و نزدیکی به بازارهای درحال توسعه در آسیا، آماده افزایش قابلیت گسترده تولید پلی اتیلن در سالهای آتی است. هدف اصلی این افزایش قابلیت در ایالات متحده نیز، صادرات به دیگر کشورهای قاره آمریکا است. در آسیا، چین این طرح را برنامه ریزی کرده تا با ایجاد ۱۳ مجتمع تولید پلی اتیلن بتواند در سال ۲۰۲۶ قابلیت تولید خود را به میزان تقریبی ۴.۴ میلیون تن در سال برساند. هزینه های سرمایه برای این مجتمع های تولیدی ۴.۲۸ میلیارد دلار است. این انتظار می رود که چین، با جمعیت بالای خود و اقتصاد در حال رشدش به افزایش تقاضای پلی اتلین ادامه دهد. برای رسیدن به این میزان بالا، این کشور قصد دارد تا به تعداد پروژه های پتروشیمی خود بی افزاید. در کشورهای سابق عضو اتحاد جماهیر شوروی، بیشترین میزان اضافه شدن ظرفیت های پلی اتیلن در روسیه است که تا سال ۲۰۲۶، به قابلیت تخمینی ۶.۴ میلیون تن در سال می رسد. هزینه های سرمایه گذاری برای این پالایشگاه ها تقریبا ۹.۳۷ میلیارد دلار در دوره پیش بینی شده ۹ ساله خواهد بود که هلدینگ سیبور، برترین شرکت در اضافه شدن ظرفیت های عمده در روسیه، مسئولیت بهره برداری آن را برعهده خواهد داشت. در آمریکای جنوبی، بولیوی پیشروترین کشور در این زمینه است و قصد افزودن ۰.۸ میلیون تن پلی اتیلن در سال تا ۲۰۲۶ را دارد. هزینه سرمایه برای این پالایشگاه ها ۱.۱۸ میلیارد دلار پیش بینی شده است. در آفریقا، کشور مصر طرح سرمایه گذاری تا ۱.۲۷ میلیارد دلار را برای افزایش قابلیت های تولید به ۱.۴ میلیون تن در سال دارد و انتظار می رود تا سال ۲۰۲۶ این برنامه فعال شود. در قاره اروپا، جمهوری چک، طرح سرمایه گذاری ۰.۷ میلیارد دلاری برای افزایش قابلیت تولید پلی اتیلن تا میزان ۰.۲۷ میلیون تن در سال را دارد که در ۹ سال آینده آغاز می شود.

وضعیت واحد های فعال تولید صندلی پلی اتیلن

این محصول در حال حاضر واحد فعالی ندارد، اما واحد های در دست بهره برداری مطابق نمودار زیر در کشور به تفکیک استان آمده است .

خلاصه بررسی اقتصادی طرح تولید صندلی پلی اتیلن

ظرفیت تولید سالیانه :۱۵۰۰ تن
نرخ برابری دلار : ۱۴۰۰۰ تومان
مساحت زمین موردنیاز : ۳۵۰۰ مترمربع
زیربنای ساختمان ها : – مترمربع
تعداد نیروی انسانی مورد نیاز : ۴۴ نفر
میزان سرمایه گذاری ثابت : ۵ میلیارد تومان
ارزش ماشین آلات و تجهیزات : – میلیون تومان
نرخ بازده داخلی : – درصد