طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه

بادرنجبویه گیاهی علفی،چندساله با ساقه های متعددچهارگوش، به ارتفاع ۵۰ تا۱۰۰ سانتی متر است. گیاه دارای ساقه هوایی رونده (استولون) بهرنگ قهوه ای روشن است که ازآن ساقه های هوایی برگ دارخارج میشوند. برگ ها با آرایش متقابل، تخم مرغی شکل، به طول ۳ تا ۶ سانتی متر، در حاشیه دندانه دار و در سطح فوقانی به رنگ سبز تیره و در سطح تحتانی به رنگ سبز روشن است. سطح برگها ناصاف کمابیش مشابه نعنا است.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)
گل آذین چرخه ای و در انتهای ساقه ظاهر می شوند. کاسه فنجانی شکل و متشکل از کاسبرگهای پیوسته و در انتها دولبه اند. لب بالایی کاسه دارای ۲ ولب پایینی دارای ۳ کاسبرگ است. گلبرگ ها سفید رنگ، جام گل ل وله ای و درانتها دو لبه است. لب بالایی جام ۲ لوبی و در سطح درونی صورتی رنگ است و لب پایینی ۳ لوبی و سفید است. گل دارای ۴ پرچم است که ۲ پرچم بزرگ و ۲ پرچم کوچک است (تترا دینام). میوه (بذر) فندقه به طول ۱ تا ۵۱ میلی متر ،تخم مرغی شکل و کمابیش سیاه رنگ و براق است. در مجموع هر گل تشکیل میوه چهار فندقه ای می دهد که درون کاسه محبوس می مانند. در واقع هر گل تشکیل ۴ بذر تخم مرغی و قهوهای تا سیاه رنگ میدهد که درون کاسه گل قرار میگیرند و پس از رسیدن به اطراف پراکنده می شوند. این دانه ها در مجاورت آب ایجاد لعاب میکنند. سطح اندام های هوایی گیاه بادرنجبویه پوشیده از کرک های غده ای ترشح کننده اسانس با رایحه لیمو است. اندام هوایی گیاه به خصوص برگ ها محتوی اسانس هستند. مقدار اسانس در گونه های مختلف، متفاوت و بین۲. تا ۵. درصد است.
۲۰ تا ۵۰ درصد « سیترونلال » مهم ترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس را،« ژرانیول » ،« سیترال » تشکیل می دهد. از ترکیبات دیگر اسانس می توان ازنام برد. اسانس فنولیک یک کربنه وفلاونوئید است. بذرها سه الی « لینالول »چهارسال از قوه رویشی مناسبی برخوردارند.
رویش گیاه از طریق بذر به کندی انجام می گیرد. رویش گیاهان چند ساله در اوایل بهار پس از گرم شدن هوا آغاز می شود. اندام های هوایی گیاه در زمستان بر اثر سرمازدگی خشک می شوند. در این حالت ریشه زنده است و از فعالیت خفیفی برخوردار است و در فصل بهار مجدداً رشد می کند.
گل ها اواخر بهار تا اواسط تابستان (اواخ ر خرداد – اواخر مرداد ) ظاهر می شوند و نکتار (شهد) زیادی نیز تولید می کنند. بوی معطر گل ها باعث جلب حشرات، به خصوص زنبورهای عسل می شود. مصرف نکتار گل ها توسط زنبورها سبب تولید عسل مرغوب و دارویی می شود و در ضمن موجب گرده افشانی گیاه و تولید بذر از گیاه میشود. بنابراین برای بذر گیری از گیاه بادرنجبویه توصیهمیشود کندوهای زنبورعسل در دوره گلدهی بادرنجبویه در مزرعه مستقر شود.

خاک و نیازهای آب و هوایی گیاه بادرنجبویه

بادرنجبویه در هر نوع خاکی قادر به رویش می باشد، و خاک هایی با بافت متوسط و غنی از ترکیبات کلسیم و مواد و عناصر غذایی، برای رویش این گ یاهبسیار مناسب است.بادرنجبویه نسبت به شوری آب، خاک و خشکی حساس بوده، همچنین دربرابر کمبود آهن حساس است، بنابراین استفاده از کودهای آلی آهن دار مؤثرخواهد بود. بادرنجبویه به علت ریزی بذر، در خاک های سنگین به سختی سبزمی شود. به علت رشد اولیه کند، این گیاه در رقابت با علف های هرز بسیار ضعیف بوده، همچنین به انگل سس بسیار حساس است.
بهترین خاک برای آن خاک های با بافت متوسط و غنی از ترکیبات کلسیم است.
مقاومت این گیاه به خشکی برای مدتی بالاست.
شوری بالاتر از ۴ میلی موس در خاک یا آب، بر رشد و اسانس گیاه تأثیرمنفی می گذارد.خاک برای بادرنجبویه ۸۴ تا ۸ مناسب است. PHبادرنجبویه قادر است خشکی را برای مدتی تحمل کند. ولی کم آبی و خشکی های طولانی سبب خشک شدن آن می شود.
۳۰ میلی متر آبیاری شوند. – در هر دوره آبیاری گیاهان باید ۴۰ آفتاب و شدت نور تأثیر زیادی در افزایش اسانس گیاه دارد و وجود سایه و مناطق ابری بر آن تأثیر منفی می گذارد.

آماده سازی زمین

زمین باید کاملاً صاف و عاری از هر گونه علف هرز باشد به همین جهت مبارزه وسیعی بر علیه علف های هرز به طور همه جانبه باید انجام گیرد. زمانی که کاشت بذر به صورت مستقیم در زمین صورت گیرد آماده سازی زمین باید با دقت بیشتری صورت گیرد.فصل پاییز قبل از کاشت گیاه افزودن کودهای حیوانی و شیمیایی مناسب و انجام شخم عمیق در خاک هایی که بادرنجبویه کشت می شود توصیه می شود.
در صورتی که به کاشت مستقیم بذر در زمین اصلی اقدام می شود، کارزیادی باید روی این زمین ها انجام داد. به طوری که این زمین ها فاقد هرگونه علف هرز و یا بذر آن ها باشد. از این رو قبل از کاشت باید مبارزه شیمیایی ومکانیکی با علف های هرز انجام گیرد.در صورتی که تکثیر به روش غیرمستقیم صورت گیرد. (انتقال نشاء از خزان به زمین اصلی) زمین باید فاقد هرگونه پستی و بلندی و سنگ و کلوخ باشد.مدت کوتاهی قبل از کشت و در فصل بهار باید به وجین علف های هرز اقدام نمود.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)

تاریخ کاشت و مقدار بذر مصرفی

۱. بهترین زمان کشت مستقیم اواخر پاییز (آذرماه) است.
۲. فاصله ردیف های کشت از یکدیگر ۶۰ سانتی متر است و عمق در۱-۵ سانتی متر است.
۳. مناسب ترین مقدار بذر برای هر هکتار در کشت بذر به طریقه مستقیم ۸-۱۰ کیلوگرم است.
۴. در کشت غیرمستقیم بهترین زمان کاشت در خزانه زیر پلاستیک اواخر زمستان (اواخر بهمن) و در خزانه هوای آزاد اواسط بهار(اواخر فروردین، اوایل اردیبهشت) است.
۵. در کشت غیرمستقیم (اعم از خزانه هوای آزاد یا زیر پلاستیک) فاصله ردیف ها از یکدیگر ۲۵-۳۰ سانتی متر و عمق بذر ۵ سانتی متر است.
۶. بهترین زمان برای انتقال نشاء از خزانه هوای آزاد اواخر تابستان و بهترین زمان برای انتقال نشاء از خزان ه زیر پلاستیک اواسط اردیبهشت به زمین اصلی است.
۷. در کشت غیر مستقیم نشاء ها در ردیف هایی به فاصله ۵۰-۶۰ سانتی متر به زمین اصلی منتقل می شوند. فاصله دو بوته در طول ۳۰-۴۰ سانتی متر است.

روش کاشت بادرنجبویه

پیشینه کاشت بادرنجبویه به ۲۰۰۰ سال می رسد و امروزه در سراسر جهان کشت می شود. بذر گیاه بادرنجبویه دارای قوه رویشی کمی است. از این رو برای افزایش قوه رویشی، بذرها را باید به مدت ۱۶ تا ۲۰ ساعت در آب و در دمای محیط خیساند یا این که آن ها را ۴۸ ساعت در دمای صفر درجه سانتی گراد قرارداد.
تکثیر بادرنجبویه با کشت بذر به طورمستقیم یا غیرمستقیم (نشاء)، تقسیم بوته و قلمه ساقه قابل انجام است. در روش تکثیر مستقیم، به علت ریز بودن بذر، برای کاشت در کشتزار باید بستر کشت بسیار مطلوب باشد. کلوخه های خاک نرم شده، و تسطیح زمین به خوبی انجام گیرد و چنانچه خاک سنگین باشد، روی شیارهای کاشت با ماسه یا کود پوسیده پوشانده شود. فواصل کاشت ۵۰ و ۳۰ سانتی متر برای این گیاه مناسب است. بذر بادرنجبویه پس از جذب رطوبت مقدار زیادی لعاب تولید می کند. گاهی پیش از کاشت، بذرها را به مدت ۲۴ساعت در آب خیسانده (روش پرایمینگ بذر) و گاهی به منظور تسریع درجوانه زنی، بذرها یکی دو روز هم در یخچال نگهداری می شوند (استراتیفیکاسیون بذر).

روش کرتی

پس از دیسک زدن و ماله کشیدن زمین، می توان با استفاده از مرزبند، با توجه بهبافت خاک و شیب زمین، کرت های مناسبی ایجاد و سپس نسبت به کشت گیاه اقدام کرد.

روش ردیفی

پس از دیسک زدن و ماله کشیدن، می توان بذر این گیاه را به صورت مستقیم بااستفاده از ردیف کار کشت، در روش غیرمستقیم، ابتدا با فاروئر، ردیف ها را ایجاد و پس از آبیاری، نشأها را به زمین منتقل می کنند.

انواع کشت

کشت مستقیم

در کشت مستقیم بادرنجبویه را در زمان مناسب (اواخر پاییز) به صورت ردیفی در فواصل ذکر شده کشت می کنند. بذرهایی که در اواخر پاییز کشت می شوند پس از طی دوره سرمای زمس تان در اوایل بهار سبز می شود. رشد اولیه بادرنجبویه بسیار کند و بطئی است و علف های هرز می توانند بدون رقابت و به سرعت توسعه یابند و رویش گیاهان موردنظر را تحت تأثیر قرار دهند. از این رو کشت مستقیم مناسب نیست و تنها کشت در سطوح کوچک توصیه می شود.

کشت غیرمستقیم

نشاءکاری، بذرهای بادرنجبویه در خزانه (اعم از خزانه هوای آزاد یا خزانه زیر پلاستیک) که بستر آن به همین منظور تهیه شده کشت می کنند. پس از کاشت به منظور ایجاد تراکم در بستر سطحی خاک، غلتک مناسبی زده می شود. هم چنین در گلخانه گرم در شاسی یا گلدان کاشته می شوند، سپس روی سطح گلدان و روی بذرها با لایه نازکی ماسه یا لایه ضخیم تری از سبوس پوشانده می شوند تا ضمن حفظ رطوبت، هنگام آبیاری بذرها جابه جا نشوند.این روش مرسوم ترین راه تکثیر گیاه بادرنجبویه است. در شرایط آب وهوایی سرد و نیمه سرد، زمان انتقال نشاء به زمین اصلی، اردیبهشت ماه و در مرحله ۶ تا ۸ برگی گیاه است. تابش آفتاب شدید، وزش باد و رشد بیش از حد نشاء در گلخانه موجب افزایش تلفات نشاءکاری می شود. در صورت گرمای هوا و یا وزش باد می توان نشاءکاری را در زمین غرقابی (مانند برنج کاری) انجام داد.آبیاری منظم و مبارزه با علف های هرز در طول رویش گیاهان نقش عمده ای در سرعت رشد بادرنجبویه دارد.در زمان مناسب نشاءها را به زمین اصلی باید منتقل کرد.

تکثیر رویشی

تکثیر رویشی از طریق تقسیم بوته انجام می گیرد. گیاهان دو تا سه ساله را باید از خاک خارج کرد. پس از تمیز کردن ریشه از علف های هرز و جدا کردن قسمت های پوسیده و آلوده برحسب اندازه پایه مادری آن را به سه تا چهار قطعه تقسیم می کنند.
هر بوته باید شامل ریشه، ساقه و چند برگ باشد. از آن جا که تکثیر رویشی کار و هزینه زیادی را تحمیل می کند. لذا از این روش تکثیر در شرایط خاص استفاده می شود.
درتکثیر گیاه چند ساله بادرنجبویه به روش قلمه، می توان قلمه هایی به ۱۵ سانتی متر و قطر یک خودکار تهیه و در بستر مناسب ( ماسه یا – اندازه ۲۰ پرلیت) قرار داده تا ریشه دار شوند. قلمه ها باید در پایان فصل رشد تهیه شده و در گلخانه گرم قرار داده شوند.
بادرنجبویه به صورت کرتی و یا جوی پشته کاشته می شود. پس از انتقال نشاء و کاشت بادرنجبویه، فاصله زمانی بین کاشت و آبیاری باید کوتاه باشد،۴۰ سانتی متر ( آرایش × زیرا گیاه به خشکی حساس است . فاصله کاشت ۴۰ کاشت مربع) برای این گیاه مناسب است. در این حالت کاشت، گیاهان مجاور فاصله مساوی دارند و برای نور، آب و فضا کمتر رقابت صورت می گیرد. در کشت ردیفی حداقل فاصله بین ردیف ها ۵۰ سانتی متر (برای تردد کشاورز) و فاصله روی آن ها ۳۰ سانتی متر در نظر گرفته می شود. در صورت آلودگی شدید کل کشت زار به انگل سس، به ناچار می توان از علف کش گراماکسون یا پاراگوات برای سمپاشی استفاده کرد.
زمین مورد نظر برای کشت گیاه بادرنجبویه باید حاصل خیز، با خاک نسبتا مرطوب، نفوذپذیر و در محلی آفتاب گیر قرار داشته باشد. سرمای زیاد و رطوبتمداوم، برای رشد گیاه مناسب نیست، جنس زمین زراعتی در پرورش گیاهمداخله کلی ندارد ولی درهر حال زمین های آبرفتی و قابل نفوذ بیشتر مورد توجه گیاه است.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)
زمین زراعتی بادرنجبویه باید قبلاً در پاییز به عمق ۲۰ تا ۵۰ سانتی مترشخم زده شود و بعداً نیز یک شخم دیگر در زمستان موقع کود دادن، به منظور وارد کردن کود در زیر خاک انجام گیرد. تکثیر بادرنجبویه از طریق دانه به اینصورت می باشد که ابتدا، بذر آن را در اواخر بهمن تا اوایل فروردین در گلخانه یا مخزن گرم یا در قطعه زمین مساعدی می کارند. پس از آن که دانه ها جوانه زدند آن ها را در زمین اصلی که قبلاً آماده نموده اند، با رعایت فواصلی مشخص (در کرت های ۵۰ سانتی متری) نشاء می کنند. در موقع انتقال قطعات ریشه دار گیاه و یا گیاهان جوان، زمین زراعتی را باید به قطعاتی به عرض ۵۱ تا ۷۵۱ متر تقسیم کرده و مقداری نیترات دو سود بدان اضافه نمود. در طریقه تکثیر قطعات ریشه دار، آن ها را در پاییز و یا فروردین ماه امتداد خطوطی با فواصل معین به نحوی می کارند که هر پایه از دیگری حداقل ۵. متر از هر طرف فاصله داشته باشد. بازدهی هر هکتار زمین زراعتی حدود ۴ تا ۶۰ تن برگ می باشد که پس از محصول برداری، آن ها را در مجاورت هوا یا در دستگاه های مخصوص، تحت اثر گرمایی بین ۲۰ تا ۳۵ درجه خشک می نمایند. پس از خشک کردن گیاه را در عدل های کنفی ۵۰ کیلوگرمی بسته بندی و
وارد بازار تجارت می کنند.

دوره رشد گیاه بادرنجبویه

دوره رشد گیاه از اوایل پاییز شروع می شود و رشد اصلی آن در بهار سال بعد صورت می گیرد. بادرنجبویه گیاهی دائمی است که ۵ تا ۷ سال عملکرد اقتصادی دارد. هر سال در اواخر خرداد و اوایل تیرماه به گل می رود. بیشترین درصد اسانس بادرنجبویه زمانی است که گیاه به گل رفته باشد.

تناوب کاشت

انتخاب زمین مناسب برای این گیاه بسیار ضروری است چرا که ۴-۵ سال در زمین باقی می ماند.این گیاه در تناوب با هر گیاهی می توان کاشت ولی بهتر است در تناوب باگیاهانی قرار بگیرد که باعث گسترش علف های هرز نشود. (بهتر است کشت گیاه پس از گیاهان خانواده لگومینوز یا گیاهان وجینی باشد. پس از ۵ دوره رویشی،بهتر است محصول دیگری جایگزین آن شود).

نگهداری و مراقبت از گیاه بادرنجبویه

کوددهی : برای حفظ حاصل خیزی خاک و به دست آوردن محصول بیشتر، ضمن تقویت زمین با استفاده از کودهای دامی در سال اول کشت، هر سال بر مبنای آزمایش خاک ۵۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم درهکتارP2 O همین اندازه K2O در پاییز هر سال ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرم ازت خالص در بهار و تابستان هر سال به صورت سرک به زمین داده می شود.
آبیاری: نیاز آبی این گیاه زیاد است و پس از هر برداشت، حتماً باید آن را آبیاری کرد. در طول رویش نیز به حدود ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلی متر بارندگی نیاز دارد.

عوامل محیطی

گیاه بادرنجبویه مکان هایآفتابی را می پسندد. در تمامطول دوره رشد به نور کافی وهوای گرم نیاز دارد. جوانه زنی بذرها در دمای ۱۲-۱۰ درجه سانتی گراد صورت می گیرد.در سرمای زیر ۱۰ درجه سانتی گراد برگ های آن دچارسرمازدگی می شود، اما طوقه و ریشه آن دماهای یخبندان را هم می تواند تحمل کند. بنابراین در سال اول که بادرنجبویه ریشه و طوقه محکمی ندارد بهتر است گیاه در اردیبهشت ماه به زمین اصلی منتقل داده شود.
بادرنجبویه برای مدتی قادر به تحمل درجه حرارت های پایین ( ۲۰ تا ۲۵درجه سانتی گراد) می باشد. برای گیاهان مسن درجه حرارت های پایین برای مدت طولانی مضر بوده و تأثیر نامطلوبی بر رشد و نمو و همچنین مواد مؤثره آن ها بر جای می گذارد.ریشه بادرنجبویه نسبتاً طویل است. این ریشه به جذب رطوبت از اعماق زمین قادر بوده و برای مدتی خشکی را تحمل می نماید.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)

برداشت محصول

از سال اول پس از رشد رویشی گیاه بادرنجبویه، می توان اقدام به برداشت اندام هوایی (برگ و ساقه) کرد. در سال اول یک بار ولی از سال دوم به بعد دو یا حتی سه مرتبه پیکر رویشی بادرنجبویه را می توان برداشت کرد. زمان منا سب اولین برداشت، مرحله گلدهی (اواخر تیر) است. دومین برداشت معمولاً اواسط شهریور انجام گیرد. چنانچه شرایط اقلیمی مناسب باشد اواخر مهر ماه نیز می توان سومین برداشت را انجام داد. پیکر رویشی گیاهان از فاصله چهارتا پنج سانتی متری از سطح زمین برداشت می شوند. پیکر رویشی را هنگامی باید برداشت کرد که قطرات شبنم موجود بر سطح گیاهان بر اثر تابش آفتاب خشک شده باشند. به منظور افزایش کیفیت مواد مؤثره، فقط برگ های این گیاه باید برداشت شوند. برگ ها پس از برداشت به سرعت سیاه یا قهوه ای رنگ می شوند. از این رو پس از برداشت، بلافاصله آن ها را باید خشک کرد. درجه حرارت مناسب برای خشک کردن پیکر رویشی این گیاه ۴۵ تا ۵۰ درجه سانتی گراد است.
برای افزایش کیفیت مواد مؤثره توصیه می شود از خشک کن های الکتریکی برای خشک کردن این گیاه استفاده شود.عملکرد پیکر رویشی تازه ۱۰ تا ۲۰ تن در هکتار است که پس از خشک شدن ۲ تا ۴ تن پیکر رویشی خشک حاصل می شود. عملکرد برگ خشک ۷۰۰ کیلو تا ۱ تن در هکتار می باشد.بهترین زمان برداشت، شروع گل دهی و پیش از باز شدن گل هاست وبه طور معمول از هر هکتار حدود ۱۰ تا ۱۲ تن محصول تر در هر چین به دست می آید.
تأخیر در برداشت موجب ریزش بذر می شود. بذر بادرنجبویه جزء گران قیمت ترین بذر گیاهان دارویی است. اندام هوایی برداشت شده باید در لایه های نازک پهن شده و بی درنگ خشک شوند؛ زیرا در صورت تأخیر، به علت انجام سریع واکنش شیمیایی برگ ها به سرعت سیاه شده و در ضمن تغییر مواد مؤثر، از بازار پسندی گیاه به شدت کاسته می شود. در بیشتر نقاط ایران به علت خشکی هوا، در زمان برداشت، دمای سایه برای خشکاندن محصول تولیدی مناسب است.

عرق بادرنجبویه

عرق بادرنجبویه هم به صورت سنتی در خانه ها توسط دستگاه عرق گیر که به آن نی می گویند استخراج می شود و هم به صورت صنعتی در کارخانه جات و کارگاه های عرق گیری با دستگاه های مخصوص استخراج می شود .
عرق گیری سنتی به این صورت است که دیگ بزرگی را انتخاب می کنند ،گیاه بادرنجبویه را شسته و به اندازه های کوچک می بندند و داخل دیگ می چینند.سپس یک چهارم دیگ را آب پر می کنند.و دستگاه نی را روی دیگ نصب می کنند. نی یا همان دستگاه تقطیر تبدیل مایع به بخار می باشد بدین معنا که پس از جوش آمدن مخلوط آب و گیاه بخار حاصله توسط قسمت کندانسور دستگاه سرد شده و تبدیل به مایع که همان عرق می باشد ، میگردد.

اسانس بادرنجبویه

اسانس ملیس مایعی بی رنگ یا به رنگ زرد روشن یا زرد مایل به خاکستری و دارای بویی شبیه لیمو می باشد. این اسانس در آب غیرمحلول ولی در الکل حل می شود.
اسانس ملیس ضد تشنج است بعلاوه به عنوان مقوی معده، بادشکن، تسهیل کننده عمل هضم و معرق مورد استفاده قرار می گیرد.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)
جهت استخراج اسانس بادرنجبویه در آزمایشگاه از سه روش زیر استفاده شد:
۱- روش استخراج بوسیله حلال [(روش [(A2, A1)A
۲- استخراج بوسیله تقطیر با آب (روش B)
۳- استخراج بوسیله تقطیر با بخار آب (روش C)
در روش A1، اسانس در مراحل مختلف اکسیده و پلیمره شده و همچنین دارای رنگ تیره تر و بوی تند و دانسیته و ویسکوزیته بالاتری می باشد. در روش A2 هیچگونه اسانسی بدست نیامد همچنین این روشهای مستلزم هزینه بیشتری هستند. روش B،‌ روش متداول اسانسگیری است. در این روش فاکتورهای مختلف نظیر تبخیر، مقدار آب مصرفی و مدت زمان تقطیر را تغییر داده و بهترین شرایط برای استخراج بدست آمد. این شرایط شامل: میزان تبخیر ۳۵۰gr/h، مقدار آب ۱۰۰۰-۱۲۰۰cc برای هر ۱۰۰ گرم نمونه و زمان ۲ ساعت است.
یکی از عوامل موثر بر کمیت و کیفیت اسانس، تازگی و کهنگی گیاه و نحوه خشک کردن و نگهداری آن بعد از برداشت می باشد. گیاه کهنه دارای اسانس کمتر و تیره تری است.
عوامل دیگری که بر روی کیفیت اسانس استخراج شده تاثیر نامطلوب می گذارند، عبارتند از گرما، نور و اکسیژن. گرما خیلی موثرتر موجب کاهش کیفیت اسانس می گردد.

روش های بازاریابی

کشورهای اصلی عرضه کننده این گیاه ای تالیا، لهستان، مجارستان، رومانی، بلغارستان، یونان و فرانسه می باشد.

روش های بازاریابی

گیاهان دارویی به عنوان یکی از مواهب الهی است و چنانچه برنامه ریزی اص ولی در شیوه تولید و بازاریابی آن صورت پذیرد، می تواند علاوه بر درمان بیماری ها،سبب ایجاد اشتغال مولد، جلوگیری از تخریب جنگل ها و مراتع و حفظ محیط زیست شود. از عمده ترین مشکلات موجود بر سر راه رشد و توسعه گیاهان دارویی، بازاریابی محصولات است. بازاریابی صحیح سبب میشود تا محصولات بر اساس نیاز مصرف کنندگان تولید و به نحو بهداشتی و مورد پسند در اختیار آنان قرار گیرد. به دلیل ویژگی های خاص گیاهان دارویی چون فسادپذیری، تولید فصلی و حجیم بودن، بازاریابی محصولات آن از حساسیت بالایی برخوردار است.عملیات بازاریابی شامل انبارداری، حمل و نقل، درجه بندی، بسته بندی و تبدیل می باشد. در سازمان بازاریابی نیز تولیدکنندگان، واسطه ها و مصرف کنندگان نقش عمده را ایفاء می نمایند. فاکتورهای مهمی که در کشت و پرورش گیاهان دارویی تاثیرگذار می باشد.از جمله اکولوژی منطقه، میزان دما و… که موجب افزایش یا کاهش رشد گیاه،افزایش یا کاهش تولیدات و افزایش یا کاهش قیمت محصولات می شود.(طرح کشت و فرآوری بادرنجبویه)
همچنین سیاست های نرخ و نرخ تورم و دیگر عوامل اقتصادی در این روند می تواند تاثیرگذار باشد. با این وجود باید تلاش شود تا هر سال به میزان ۱۰% بازار فروش محصول از طریق زیر افزایش یابد:
– همکاری با شرکت های بزرگ و استفاده از برند آن ها
– بهبود کیفیت تولید
– بازار رسانی به موقع
– حمل ونقل صحیح
– بسته بندی مناسب و تنوع آن
– افزایش زیر کشت
همکاری با شرکت های تولید کننده فرآورده های بادرنجبویه برای تحقق این موضوع باید تلاش شود بازارهای داخلی پوشش داده شود. به دلایل فراوانی زمینه لازم برای رشد این محصول در ایران وجود دارد. از جمله می توان به گرایش مردمی به مصرف گیاهان دارویی اشاره نمود .تمایل غالب مردم به مصرف داروهای گیاهی به جای داروهای شیمیایی از طرفی به دلیل شرایط اقلیمی، میزان درجه حرارت و هزینه تولید منطقی، پتانسیل رقابت محصول در بازارهای خارجی نیز وجود دارد و پیش بینی می شود پس از ثبات بازار در داخل قدرت صادرات محصول قطعی باشد.

پیش بینی وضعیت سرمایه گذاری طرح کشت و پرورش بادرنجبویه

عملکرد سالیانه برگ خشک : ۱ تن در هکتار
نرخ برابری دلار : ۳۰۰۰۰ تومان
مساحت زیر کشت : ۱ هکتار
تعداد نیروی انسانی مورد نیاز : ۱ نفر
میزان سرمایه گذاری ثابت : ۵۰ میلیون تومان (بدون احتساب هزینه زمین)
نرخ بازده داخلی در سال مبنا : ۴۲ درصد
تعداد دفعات مورد نیاز آبیاری : ۳۰ بار
قابل قبول ( ec ) : 3000
کود شیمیایی مورد نیاز : ۳۰۰ کیلوگرم
کود دامی پوسیده : ۴۰ تن
زمان کاشت: بهاره
میزان بذر/ نشاء/ قلمه / پیاز در هکتار : ۷۰۰۰۰ نشا
عملکرد: ۲ تن
قسمت مصرفی : سرشاخه
قیمت تقریبی فروش هر کیلو : ۱۰۰ هزار تومان


درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: