خط تولید بتن آماده
- 21 آذر 1401
- ۰
- بازدیدها: 5,808
- دسته بندی:
خط تولید بتن آماده
بتون یک سنگ مصنوعی است که در آن سنگهای طبیعی از سایزهای خوب دانه بندی شده به وسیله یک شبکه سیمانی به هم متصل می شوند و به این طریق استحکام به وجود می آید . اگرچه این اصل ساختن مواد ساختمانی می تواند به حداقل امپراتوری دوم برسد، قرنها مورد غفلت قرار گرفته بود . بتون در دهه ۱۸۰۰ اهمیت خود را دوباره به دست آورد . زمانی که روشهای ساخت سیمان مدرن درمقیاس وسیع پیشرفت حاصل کرد.
بتون یک ماده زودشکن است، اما تقویت با میله های فولادی (بتون تقویت شده) یا با وترهای پیش فشرده (بتون پیش فشرده ) به میزان زیادی کارآیی آن را توسعه داده است . بتون اکنون یکی از مهم ترین مواد ساختمانی است و این به دلیل خصوصیات ساختاری، فیزیکی و شیمیایی آن و به دلیل اقتصاد آن است . به علاوه، بتون می تواند یک ماده بی ضرر برای محیط زیست منظور گردد . بتون تازه می تواند به آسانی شکل بگیرد و بیشتر بتون در محل در جایگاه ساخت آن ریخته می شود، اما استفاده رو به افزایش از عوامل بتونی یا محصولات بتونی که از پیش در کارخانه ها ساخته شده باشند، وجود دارد.
تامین مصالح دانه ای بتون طبیعی دارای کیفیت خوب در همه جای جهان امکان پذیر نیست و به دلیل مصرف مستمر ، کمبود مواد مناسب در بعضی محل ها مشاهده م ی شود . قطع نظر از روشهای پیشرفته تر اصلاح یا بهبود، استفاده از مصالح دانه ای با کیفیت پایین برای موارد استعمال خاص همچنین بازیافت بتون کهنه، سایر مواد ساختمانی، یا محصولات زاید باید در آینده مورد ملاحظه قرار گیرد.
خصوصیات بتون ساختمانی گذشته از ترکیب آن تا حدود زیادی به سن آن و تاریخچه عمل آوری آن ، همچنین عوامل کنترل کننده آب دهی سیمان مربوط است . بنابراین، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی باید توسط روشهای استاندارد پیش از فرآیند ساخت و نیز در طول فرایند ساخت مورد آزمایش قرار بگیرد .
استانداردهای ملی، همچنین استاندا ردهای بین المللی، یا توصیه های ارائه شده توسط سازمان بین المللی کنترل کیفی مواد خام بتون و خود بتون را پوشش می دهند. ،(ISO) استاندارد البته سایر خصوصیات موردنظر می توانند توسط خریدار تعیین شوند.
از آنجایی که بتون های تولید شده در کارگاه با روش های دستی از کیفیت چندان مناسبی برخوردار نیستند، استفاده از بتون آماده در ساخت هر قطعه و یا سازه بتونی ارجحیت دارد . اصولاً بتون هایی که به صورت کارخانه ای تولید می شوند ، به علت وجود نظارت متمرکز و استفاده از تجهیزات تخصصی، مطمئن تر و دارای کیفیت بهتری هستند . به طور ک لی موارد مصرف بتون آماده هر جایی است که از بتون استفاده می شود: مانند ساخت سدهای بتونی، دیوارهای حائل، پرده آب بند زیر سدهای خاکی و….
یکی از کاربردهای بالقوه بتون آماده ساخت بناهای شهری (اعم از مسکونی، اداری، تجاری و …) است. با توجه به افزایش نظارت و لزوم رعایت استانداردها در امر ساختمان سازی ، انتظار می رود که در آینده ای نزدیک تولید بتون به روش های دستی (که در بیشتر کارگاه های ساختمانی معمول است ) منسوخ شود و استفاده از بتون آماده جایگزین آن گردد.
کارگاه تولید بتن و اجزای آن :
ایستگاه یا کارگاه تولید بتن شامل لوازم و تجهیزات جهت دریافت، انبار، جابه جایی، و توزین مصالح به منظور تهیه بتن طبق فرمول کارگاهی و همچنین تحویل مواد توزین شده به تجهیزات حمل، قبل یا بعد از مخلوط نمودن مصالح می باشد. ایستگاه ها از نظرمحصول تولیدی به ایستگاه های بتن حجیم، بتن روسازی، بتن معمولی(بتن آماده) و فرآورده های بتنی طبقه بندی می شوند.
اغلب ایستگاه های مرکزی بتن شامل اجزای اصلی زیر می باشند : دپو و انباره سنگدانه ها، سیلوی نگهداری سیمان، سیستم های پیمانه کردن و توزین برای نسبت بندی سیمان و سنگدانه ها، کنتور اندازه گیری آب (ویا یخ) و همچنین وسیله ای برای کنترل لوازم پیمانه کردن. آرایش قرار گرفتن و اندازه این اجزا بسته به عملکرد کارگاه تعیین می گردد.
انبار سنگدانه ها :
سنگدانه ها اغلب به صورت دپو و سربار (و در موارد خاص در زیر پوشش) در پشت ایستگاه ساخت بتن ذخیره می شوند. در بعضی ایستگاه ها قبل از توزین، مصالح به کمک لودر یا دراگلاین کوچک، وارد سیلوی سنگدانه ها می شوند. حجم سیلوی سنگدانه ها لازم نیست که بزرگتر از مقدار لازم برای یک پیمانه بتن باشد. مشروط برآنکه وسیله پر کردن سیلو اجازه ندهد تا سنگدانه ای به اتمام برسد و به طور دائم با دپوی سنگدانه ها در ارتباط باشد. اگر قرار است سیلو جهت آماده سازی سنگدانه ها مانند حرارت دادن، خنک کردن، یا خشک کردن مصالح نیز به کار رود، اندازه آن به سرعت تولید و شرایط مورد نظر مصالح در زمان رسیدن به مرحله پیمانه کردن بستگی خواهد داشت. در مناطق سرد سیلوی سنگدانه ها به صورت در بسته بوده واغلب اندازه آنها به حدی است که موارد لازم برای اولین سری کامیون های حمل، در طول شب گرم شود. در مواردی که سرعت تولید بتن در طول روز متغییر است، حجم سیلو باید قدری بزرگتر انتخاب شود تا در حین تولید، تاخیری برای سیستم پرکننده به وجود نیاید. حجم سیلوی سنگدانه ها، اغلب بر مبنای پر مصرفترین مصالح تعیین می گردد.
سیلوی سیمان (و مواد پوزولانی)
هر نوع سیمان یا ماده پوزولانی باید دارای سیلوی جداگانه باشد. حجم سیلوی سیمان تابعی از مصرف روزانه کارگاه و نرخ دریافت سیمان از کارخانه است. در تعیین حجم سیمان بر اساس وزن و وزن مخصوص، باید به ضریب تورم سیمان توجه نمود. در اغلب موارد سیمان توسط تانکرهای مخصوص به صورت فله ای که سیمان را به روش هوای فشرده (پنو ماتیکی) به سیلو انتقال می نمایند. به گارگاه حمل می گردد. حجمی که این تانکرها حمل می نمایند تابعی از قوانین حداکثر وزن محور است. هنگام تعیین اندازه سیلوی پوزولان لازم است به وزن مخصوص کمتر پوزولان نسبت به سیمان توجه نمودکه نیاز به حجم سیلوی بزرگتری دارد. لازم است مسئول حمل ونقل، حجم های حمل شده در هرکامیون را کنترل نماید. اغلب مواد پودری که بصورت پنوماتیکی جابجا می شوند، دارای هوای محبوس شده هستند. که مقدار افزایش حجم آنها با اعمال ضریب تورم جبران می شود. سیمانی که تازه منتقل شده، دارای جرم مخصوص ۱۰۱۰ کیلوگرم بر متر مکعب است. این بدان معنا است که برای هر مترمکعب سیمان حمل شده، لازم است ۵/۱ استفاده شود. برای تعیین حجم حداقل سیلو، ابتدا باید حداکثر سرعت مصرف سیمان را تعیین نمود. سپس از تامین کننده سیمان سوال شود زمان دریافت بارپس از سفارش دادن چقدر است. لازم است سیمان کافی برای پوشش دادن احتمال خرابی کامیون حمل سیمان، بدی آب و هوا و بدقولی، ضرب نمود.
مرکز تهیه بتن باید بگونه اب تجهیز شود که بتوان سیمان را با یک مقیاس کاملا جداگانه از سنگدانه ها توزین نمود. سنگدانه های با اندازه مختلف را می توان در یک قیف با مقیاس واحد بر اساس وزن تجمعی توزین نمود.
مخزن آب و مواد افزودنی :
مخزن آب زمانی دارای اهمیت است که لازم باشد آب گرم و یا خنک شود. تعیین ابعاد باید با همکاری تامین کننده تجهیزات گرمایی یا خنک کننده انجام گیرد. زمانی که مواد افزودنی به صورت فلهای توسط تانکر حمل می شود، اندازه انبار توسط سرعت تولید، مقدار مصرف مواد افزودنی و همچنین سیستم تحول مواد تعیین می گردد.
پیمانه توزین :
برای حفظ مشخصات فنی، سیمان با ید بطور جداگانه وزن گردد. در اغلب مشخصات، توزین توام سیمان و خاکستر بادی مجاز است، اما لازم است سیمان اول وزن گردد. سیمان و پوزولان از سیلوهای مربوط به کمک در یچه های لرزشی، پمپ های حلزونی و یا تسمه نقاله وارد قسمت توزین می شوند.
سنگدانه به کمک لودر، تسمه نقاله، و داگلاین های کوچک مستقر بروی ایستگاه، واردقیف واز آنجا وارد قسمت توزین می شوند. سنگدانه ها را می توان به صورت جداگانه و یا تجمعی توزین نمود که روش دوم معمولتر است. در روش جمعی ابتدا در یچه یکی از سنگدانه ها، مثلا شن باز شده و به مقدار مشخصی شن وارد پیمانه شده و وزن آن توسط عقربه ها نشان داده می شود. سژس دریچه ماسه باز شده و وزن آن با وزن شن جمع شده و مجموع وزن آنها توسط عقربه نشان داده می شود. در روش تجمعی، شیمان نیز ممکن است به همین صورت از طریق در یچه مخصوص خود، وارد ژیمانه توزین گردد.
پیمانه های آب باید دقت کافی برای توزین آب راداراباشند. متداولترین روش پیمانه کردن آب توسط کنتور آب است. دقت این نوع توزین در مصارف صنعتی، بیشتر است.
یخ همیشه به روش وزنی پیمانه می شود. یخ ممکن است در پیمانه به صورت خرد شده وزن شود ویا به صورت بلوک توسط ترازو توزین شده، سپس خرد و وارد مخلوط کن شود. انتخاب سیتم یخ به حجم یخ مورد نیاز، موجود بودن و هزینه یخ تجاری بستگی دارد. با وجودی که مواد افزودنی را می توان به روش وزنی آماده نمود، اغلب این مواد به روش های حجمی آماده و مصرف می شوند.
ترازو وکنترل ها
ترازو و وسیله کنترل پیمانه نمودن را می توان به عنوان اجزای ضروری هر پیمانه توزین دانست. معروفترین انواع ترازوها نوع عقربه ای و نوع بارسنج می باشد. ترازوی عقربه ای قرائت مداوم ازصفر تا بار کامل را ممکن می سازد. این وسیله، یک دستگاه مکانیکی است که بوسیله اهرم های تیغه ای به ژیمانه متصل شده است و می توان یک پتانسیومتر خطی به محور عقربه آن وصل نمود تا پیغام وزنی به صورت آنالوگ ارسال گردد. این پدیده نمایش دیجیتالی وزن در پیمانه ممکن می نماید.
هردو سیستم عقربه ای وبارسنج نتایج یکسانی داشته و هردو روش میزان دقت مشابهی دارند. از مزایای ترازوی عقربه ای می توان سهولت قرائت، ومکانیکی بودن آن را نام برد. مزایای مربوط به سیستم بارسنج عبارتنداز : قرائت بادقت بیشتر،عدم وجود قطعات متحرک و در نتیجه نیاز به هزینه نگهداری کمتر. با وجودی که می توان دستگاه های توزین را به وسیله اهرم ها یا دکمه ها به صورت دستی کنترل نمود، پیشرفت های سریع در صنایع الکترونیک در دو دهه اخیر منجر به کاهش قیمت های لوازم کنترل الکترونیکی گردیده، تا حدی که تقریبا تمامی ایستگاه های بتن به شکلی از سیستم های اتوماتیک کنترل پیمانه و توزین استفاده نمایند. در اغلب موارد این کنترل ها کارهایی بیش از پیمانه کردن انجام می دهند، مانند کنترل سرعت پر شدن مخلوط کن، چاپ کارت های بار، ثبت اطلاعات پیمانه و یا تامین اطلاعات ورودی به سیستم های حمل و همچنین حسابداری.
انواع کارگاه های تولید بتن
از دیدگاه روش تولید، ایستگاه ها را می توان به اختلاط مرکزی (اختلاط تر) و اختلاط در حین حمل (اختلاط خشک) واز نظر جابجایی به ایستگاه های ثابت و قابل حمل تقسیم بندی نمود. به ایستگاه هایی که در آنها جریان مصالح در حین انبارکرد، اختلاط، و تخلیه به واحد تحویل، همواره به سمت پایین است، ایستگاه های ثقلی، یا برجی و به ایستگاه هایی که سنگدانه ها و سیمان پس ازتوزین و نسبت بندی به سمت بالا حمل می شوند، ایستگاه های بالارو می گویند.
ایستگاه های بتن ساز خشک (اختلاط در تراک میکسر)
ایستگاه بتن ساز(خشک) ایستگاهی است که فقط مواد اولیه را پیمانه می نماید و هیچ نوع اختلاط صورت نمیگرد. ایستگاه کامیونی یا اختلاط در حین حمل متداولترین نوع ایستگاه های خشک است. ایستگاه های خشک در اشکال و اندازه های متنوعی موجود می باشند. ابعاد ایستگاه با درنظر گرفتن تدارکات مربوط به سرعت تولید مورد نظر تعیین می گردد. تعیین آرایش ایستگاه، مستلزم در نظر گرفتن اندازه لازم سیلوها، دپوها، موقعیت، و هزینه نصب تا راه اندازی می باشد. دو نوع اصلی این ایستگاه ها شامل ثقلی و بالارو می باشد. ایستگاه های ثقلی معمولا با به کارگیری بخش های مدولی نصب می شوند. یکی از محاسن به کارگیری ایتگاه های ثقلی این است که پر کردن جام کامیون به صورت ثقلی با باز کردن یک دریچه انجام می شود. پس از توزین، دریچه های پیمانه بطور کامل باز می شود و مخلوط کن مواد را با حداکثر سرعت تخلیه می کند. این نوع ایستگاه ها نیاز به زمین کمتر داشته لیمن نیاز به نقاله پرکننده گرانتر داشته و به طور کلی اداره آنها مشکلتر از نوع بالارو است.
ایستگاه های بالارو، به انواع ثابت، متحرک، و قابل حمل ونقل تقسیم بندی می شوند. ایستگاه های متحرک دارای چرخ بوده تا امکان انتقال از محلی به محل دیگر میسر گردد. ایستگاه های با قابلیت حمل ونقل از بخش های مدولی با قابلیت دمونتاژ و حملتشکیل می شوند. اغلب ایستگاه های ثابت نیز از مدول های پیش ساخته تشکیل می شوند.
اغلب ایستگاه ها از به هم پیوستن مدول های پیش ساخته کارخانه ای ساخته می شوند. تفائت واضحی بین ایستگاه های گروه (قابل حمل ونقل) و ایستگاه ثابت ساخته شده از مدول های پیش ساخته کارخانه ای وجد ندارد. ایستگاه های قابل حمل به ندرت پس از نصب اولیه جابجا می شوند. حدود ۸۵ درصد تمام ایستگاه های متحرک از وضعیت اولیه حرکت داده نمی شوند. جذابیت به کارگیری ایستگاه متحرک در یک موقعیت ثابت در کاهش هزینه هاست. هزینه های تحویل و نصب این نوع ایستگاه کم بوده و در ضمن کامل نیز می باشند و هزینه های اضافی برای اجزای دیگر ناچیز است. حصار بندی این کارگاه نیز ساده است.
ایستگاه بتن ساز با اختلاط تر:
ایستگاه ها با اختلاط تر آنهای هستند که بتن را به صورت مخلوط تر تولید می کنند، یعنی در فرآیند تولید، عمل اضافه کردن آب و اختلاط را نیز انجام می دهند.
همانند سایر ایستگاه های مرکزی به ایستتگه های تولید بتن حجیم، بتن روسازی و بتن معمولی (آماده) تقسیم می شوند، لیکن اختلاف مهمی نمی توان بین آنها مشاهده نمود.
پیمانه کردن :
روش پذیرفته شده برای ساخت بتن استفاده از سیستم پیمانه ای است. مراحل کار تاساخت، پیمانه کردن نامیده می شود. مصالحی که برای ساخت یک مخلوط خاص لازم است، با روش حجم های مطلق لازم برای تولید یک ماده همگن بدون هوا و حفره تعیین می گردد. روش علمی قابل قبولی در تعیین حجم برای اکثر مصالح هنوز به کار گرفته نشده است. حجم سیمان با میزان هوای محبوس در آن تغییر می کند وحجم یک توده سنگدانه باروش حمل ومیزان رطوبت آن تغییر پذیر است. از آنجا که توده ویژه مصالح تقریبا ثابت است لذا می توان مصالح را با نسبت وزنی و با اصلاح منایب بطور جهانی پذیرفته شده است، انتخاب نمود. آب ومواد افزودنی معمولا با روش حجمی اندازه گیری و پیمانه می شوند.
پیمانه کردن وزنی :
وسایل متداول پیمانه کردن مصالح به طریق وزنی شامل یک محفظه مخروطی و یک ترازو است. مصالح ممکن است داخل یا خارج یک پیمانه کن وزن شوند. پیمانه کنی که برای وزن کردن تنها یک ماده به کار می رود به پیمانه کن منفرد موسوم است. پیمانه کن با قابلیت وزن کردن بیش از یک ماه به ماده پیمانه کن مرکب معروف است.
ترازو امکان قرائت وزن در داخل پیمانه را فراهم می سازد. دو نوع ترازو در عمل متداول است. در سال های ۱۹۸۰ ترازوهای بدون فنر و با گیج متداول بود ولی از سال ۱۹۹۰ گیج های حساس به بار سلولی اغلب به کار گرفته می شود. این تغییر خود تحولی است در توسعه فن آوری که منجر به افزایش قابلیت اطمینان به همراه کاهش در هزینه و تعمیرات شده است. ترازوهای مکانیکی به علت ساختارشان محدودیت شکلی برای پیمانه کن به وجود می آورند در حالی که سلولهای بار اجازه استفاده از پیمانه کن های نازک ودراز را که در قسمت های مختلف وزن هاتعیین می شود را می دهند. معمولا دقت در هرنوع ترازو حدود ۱/۰ درصد کل ظرفیت وزن کشی آن اعلام شده است. بنابراین بیشترین دقت در وزن کشی زمانی است که وزن ژیمانه نزدیک حداکثر ظرفیت ترازو است. تنها بدلیل اینکه یک ترازوی دیجیتالی می تواند در مقیاس بیش از ۱۰۰۰۰ پاند را قرائت کند به این معنا نیست که ترازو دقیق تر است.
وسایل پیمانه کردن سنگدانه :
در حال حاضر دو سیستم وزن کشی سنگدانه وجود دارد :
وزن کشی مکانیکی از میان یک دریچه کشویی و شروع قطع یک نوار نقاله یا یک تغذیه کن لرزاننده که مصالح را به داخل پیمانه کن وزنی تخلیه می کند. این دو روش شامل پیمانه کن های پیشرو و پسرو می شود. میزان ریختن مصالح ریزدانه و درشت دانه در این حالت کاملا یکنواخت بوده و کنترل دقت کار پیچیده نیست. تغذیه کننده های دریچه ای یا نواری می توانند برای میزان تولید مشخص اندازه شوند. اندازه آنها باید طوری باشد که باز شود حداقل ۵/۲ برابر قطر بزرگترین سنگدانه باشد. نرخ پیمانه کردن در نوع دریچه ای معمولا از ۵/۱ تا ۶ ثانیه برای ۷۶۴/۰ متر مکعب است. سرعت پیمانه کردن در نوع نوار نقاله ای به ظرفیت انتقال نوار نقاله بستگی دارد. در هر تولید، نرخ پیمانه کردن سنگدانه ها بندرت به عنوان کارگاه کار مطرح است.
وسایل پیمانه کردن سیمان :
برخلاف سنگدانه ها میزان ریختن و جریان سیمان آن طوری که انتظار می رود، یکنواخت نیست. میزان هوادهی به سیمان می تواند نرخ جریان و ریختن آن و نیز ورن واحد آن را تغییر دهد. وزن واحد سیمان از ۶۰ تا ۹۴ پوند برفوت مکعب و خاکستری بادی از ۳۵ تا ۶۰ پوند برمترمکعب در اثر میزان هوادهی تغییر می کند. وسایل متداول برای وزن کشی سیمان شامل دریچه ها، شیرها، تغذیه کننده های مارپیچی، تغذیه کننده های تیغه ای، کشور های متحرک با هوا و سیستم های انتقال تحت فشار هوا می باشد.
هنگامی که محل ذخیره سیمان بالای پیمانه کن قراردارد، توپی گردان و شیرهای ژپروانه ای معمول ترین نوع دریچه ها برای پیمانه کردن سیمان و خاکستر بادی بوده است. این سیستم می تواند تکی یا به صورت جفت برای تولید بالاتر کار کند. اندازه بازشو بستگی به میزان مورد نیاز تولید دارد، لیکن مهمترین مساله توانایی بسته شدن سریع دریچه است تا وزن مورد نیاز در دقت های خواسته شده و رعایت رواداری ها به دست آید. معمولا پیمانه کردن به منظور رسیدن به دقت مورد نظر در دو مرحله انجام می شود.
نرخ مشاهده در پیمانه کردن این نوع بین ۱۰۰ تا ۶۰۰ پوند بر ثانیه بوده است. این نوع پیمانه تحت وزن مصالح معمولا در چرخه کارمشکلی ایجاد نکرده است. در صورتی که تغذیه کن هایی با تیغه گردان مصالح را از یک مخزن بالاتر بکشند. ظرفیت تخلیه آنها بستگی به اندازه و سرعت گردش تیغه در آنها دارد. دقت کار در آنها محدود به یک فضای تیغه است.
هنگامی که مخزن و سیلوی مواد نمی تواند در بالای پیمانه کن سیمان قراربگیرد، حمل کننده های مارپیچی یا حلزونی و یا تحت فشار برای انتقال مصالح پیمانه کن ها به کار گرفته می شوند. ظرفیت یک سیستم نقاله مارپیچی بستگی به قطر، سرعت دوران و نوع طرح دارد.
ظرفیت یک سیستم لغزش با هوا به عرض نمایان غشای هوادهی آن بستگی دارد. حمل کننده های مارپیچی می توانند تحت هر زاویه ای به طرف بالا خم و کج شوند حتی با پره های ویژه به طور قائم، لیکن در عمل ایجاد حداکثر زاویه شیب ۴۵ درجه برای نقاله های لوله ای با پره های استاندارد، پذیرفته شده است. سیستم های لغزش با هوا را باید تقریبا ۷ درجه کج ساخت تا از یکنواختی جریان سیمان در آن اطمینان داشت. اگر سیمان به خوبی و با هوا به ورودی نقاله های مارپیچی یا حلزونیبرسد، می توان جریان یکنواختی را انتظار داشت. ایجاد هوا با فشار کم در روش لغزش با هوا مورد استفاده قرار میگیرد همچنین می تواند به طور کلی در این سیستم یک جریان یکنواخت درحمل بوجود می آید که می توان با یک سیستم ساده قطع و وصل میزان سیمان در پیمانه با دقت تنظیم نمود.
پیمانه کردن آب :
آب به علت جریان یافتن آسان و نداشتن مشکل حمل ساده ترین مواد تشکیل دهنده بتن برای پیمانه کردن است. آب را می توان در پیمانه کن آب وزن نموده و یا به روش معمول آب سنجی آن را اندازه گرفت. رسیدن به رواداری های (خطای مجاز) مورد لزوم در پیمانه کردن وزنی آب دقیقترین روش می باشد لیکن استفاده از آب سنج (دبی سنج) بیشتر متداول است. سرعت پیمانه کردن وزنی بستگی به شیر تخلیه دارد درصورتی که مخزن ذخیره آب در بالا و ارتفاع قرارداشته باشد. اگرآب از لوله اصلی توزیع گرفته می شود، سرعت کار بستگی به قطرلوله انشعاب و فشار آب دارد. دمای آب در سرعت پیمانه کردن وزنی تاثیری ندارد. آب سنج های پروانه ای یا گردان دارای دقت ۱ تا ۵/۱ درصد در محدوده ۴۰ تا ۱۴۰ درصد ظرفیت پیوسته سیستم و حدود ۲ تا ۳ درصد دقت در میزان ظرفیت تعادل سیستم هستند. این نوع آب سنج ها ظرفیت حداکثر بیشتر و افت فشار کمتری نسبت به نوع پیستون محوری دارند. آب سنج ها، قرائت های پایینی در جریان های خیلی کم، کمی بالا در جریان های کم وکمی پایین در جریان های نزدیک حداکثر نشان می دهند. آب سنج های آبسرد در صورت صرفنظر کردن از دقت بالا می توان استفاده نمود. از یک صافی معمولا در آب سنج ها را می توان عمودی نصب نمود لیکن اکثر آنها باید افقی نصب شوند. آب سنج ها راباید از یخ زدن و ایجاد ضربه ناشی از فشار در خطوط لوله محافظت نمود. کنترل های مکانیکی و الکترونیکی برای خود کار کردن میزان جریان ونیز آب سنج ها با کنترل از راه دور را می توان در کار استفاده نمود.
آب سنج ها یی که با کنترل های ÷یمانه ای خودکار کار می کنند می توانند برای حجم مشخصی یک پالس کالیبره شده ایجاد کنند. این پالس بعدا خروجی صفحه کنترل خواهد بود که در آنجا مقادیر جمع شده و برای کنترل قطع کن اصلاح می شوند
چگونگی توزیع مواد افزودنی :
انواع مختلف مواد افزودنی در بتن مصرف می شود و مقدار آنها در یمانه های مختلف بسیار متفاوت است. از آنجا که اکثر مواد افزودنی در تماس با هوا چسبنده و خمیری می شوند بهتر است سیستم لوله ها را وری نصب کرد که هوا با شیرهای مورد استفاده برای مواد افزودنی تماس نداشته باشد زیرا به علت رسوب املاح موجود درآب، باز وبسته کردن شیر دچار اختلال شده وایجاد حرارت بالا در آنها ممکن است سبب شکستن شود.
بعضی مداد افزودنی با یکدیگر همساز نبوده و اگر ۲ یا بیشتر این مواد در یک پیمانه کن آب یا لوله آب با هم قراربگیرند، می توان وکنش داده و اثر کلی را از بین ببرند. ممکن است لازم باشد یک افزودنی را به آب اختلاط، دیگری را به ماسه و سومی یا بیشتر را مستقیما وارد مخلوط کن نمود. اگر جه رواداری های تحویل این مواد+۳ درصد است لیکن این مواد در تغییر کیفیت محصول نهایی بسیار قوی عمل می کنند و چون این مواد درصد نصبی کمی از کل حجم را دارا هستند بایستی توجه ویژه نسبت به سیستم توزیع آنها مبذول داشت. در اکثر مشخصات یک لوله کنترلی قابل رویت توصیه شده است و اغلب تولید کنندگان مواد افزودنی وسایل خش مواد افزودنی خود را خود تولید می کنند. اغلب تولید کنندگان مواد افزونی وسایل خش مواد افزودنی خود را خود تولید می کنند. شبیه آبسنج ها در اغلب موارد از مایع سنج ها برای توزیع و اندازه گیری مواد افزودنی استفاده می شود که با اتصال آن یه یک تولید کننده پالسی می توان ورودی لازم به یک صفحه نمایش پیمانه ای خودکار را فراهم ساخت.
پیمانه کن های ترکیبی و محفظه ای :
پیمانه کن های ترکیبی که برای وزن کردن ۲ نوع مصالح مختلف با محفظه های جداگانه می باشد، ساخته و بکار میرو. این نوع برای سیمان و کل سنگدانه به کار می رود. از ۲ محفظه یا بیشتری برای جدا کردن سیمان معمولی از سیمان سفید و یا سیمان و خاکستری بادی استفاده می شود. پیمانه کن های پسر وچند محفظه ای به عنوان یمنه کن های ترکیبی در نظر گرفته نمی شوند. در اغلب مشخصات استفاده از پیمانه کن های سیمان جداگانه در نظر گرفته شده است. به حر حل پیمانه کن های ترکیبی در اغلب کارگاه ها و جایی که حجم بتن مصرفی کم باشد متداول شده است. معمولا این پیمانه ها تنها تک اندازه ساخته می شوند و بایستی ترازو با دقت کافی برای حجم فوق به کار گرفته شود.
پیمانه کن های پسر و یا کاهشی اغلب به صورت چند محفظه اند. هنگامی که این پیمانه کن ها برای ترکیب کم مواد به کار میرود باید مطمئن بود که اندازه مخلوط لازم د محدوده حداقل ترازو قراربگیرد. اگر در این نوع پیمانه کن مصالح زیادتری ریخته شود امکان بر گرداندن و کم کردن آنها و جود ندارد . بایستی کاملا دقت نمود که مصالح کافی در پیمانه کن قبل از شرو ع کار سیستم در آن موجود باشد.
پیمانه کردن یخ :
براساس منبع تهیه، یخ را می توان به پیمانه نمود . یخ به صورت خرد وشکسته که معمولا در کارگاه تهیه می شود و یا بلوک های یخ که از منبع بیرون خریداری شده و در محفظه ای عایق بندی ونگهداری می شود. در صورتی که یخ در کارگاه تهیه می شود معمولا توسط نقاله مار÷یچی از محل تولید به پیمانه حمل می شوند. پیمانه کن یخ معمولا بالای نوار تخلیه مخلوط کن قراردارد و مجهز به تخلیه کن مارپیچی است. این پیمانه کن می تواند چند محفظه ای بوده و آب، مایع یا یخ را روی یک ترازو وزن کند.
موقعی که ازبلوک های یخ استفاده می شود، این قالب ها یا بخشی از قالب های یخ می تواند روی ترازوی سکو وزن شده و سپس خرد شده ومستقیما وارد مخلوط کن شود. وزن مشاهده شده سپس وارد قسمت کنترل پیمانه شده و میزان آب تعیین و به عنوان آخرین ماده از یک سیستم پیمانه جداگانه آب وارد می شود. ممکن است از قالب های یخ نیز استفاده کرده و آنها را به تعداد لازم وارد پیمانه و ترازوی یخ کرده و با محفظه جداگانه آب، میزان باقیمانده آب لازم را پیمانه کرده و به مخلوط اضافه نمود.
مخلوط کن های بتن :
مخلوط کن های ساخت بتن سیمان پرتلندی به دو نوع ثابت کارگاهی و یا متحرک نظیر کامیون های مخلوط کن تقسیم می شوند. در مخلوط کن هایی که عمل اختلاط به خوبی انجام می شود زمان ۲ دقیقه به عنوان استاندارد پذیرفته شده و در بعضی موارد در صورتی که یکنواخت بودن بتن آزمایش شود می توان این زمان را کوتاهتر نمود.
دو نوع مخلوط کن کج شونده وجود دارد. هردونوع مخلوط کن با استفاده از خمر دورانی که دارای تیغه هایی در داخل است که مواد بالا برده و روی هم میریزند،کار می کند.
متداولترین نوع، مخلوط کن افقی با محل ورود مواد در پشت آن و محل خروج مواد وتخلیه در جلوآن می باشد. نوع دیگر یک خمره منفرد است که یک بازشو برای ورد و خروج مصالح دارد. تفاوت عمده در نوع مخلوط کن ها در سیستم کج شوندگی آنها است.
مخلوط کن های نیرویی :
این مخلوط کن ها با نیروی وارده پره های خود را به داخل مخلوط بتن می چر خانند. مخلوط کن های نوع توربینی و قابلمه ای از این گروه هستند. تنها نوع با تیغه های حلزونی در اندازه های بزرگتر از ۴۴/۳ متر مکعب یافت می شود. این مخلوط کن ها برای ساخت مخلوط های با سنگدانه بزرگتر از ۵۱ میلی متر با مخلوط های با اسلامپ بالا طراحی نشده اند، لیکن برای مخلوط های سفت و با اسلامپ صفر با سرعت خوبی عمل مخلط کردن را انجام می دهند. به جز موارد استثنائی این مخلوط کن های نیرویی تقریبا متداول ترین نوع در صنعت تولید بتن می باشند. مخلوط کن های توربینی اغلب در جایی که تولید بالای بتن مورد نیاز است و برای بتن های با مقاومت زیاد مصرف دارد. از مخلوط کن های نوع حلزونی بیشتر در محلوط های کم و تولید کم و در کارهای با مخلوط خشک تر و یا در قطعات تر غیر سزه ای پیش ساخته استفاده می شود.
کامیون های مخلوط کن :
مخلوط کن های با محور مایل و نصب شده روی کامیون ها دو نوع هستند، یکی از انتها ودیگری از جلو تخلیه می گردد. درنوع تخلیه از جلو معمولا ناودانی تلیه بصورت هیدرولیکی از داخل اطاق راننده برای ریختن بتن در محل هدایت می شود. نوع از جلو مخلوط کن گرانتر از نوع دوم است ولی مشخص نیست کادم نوع به هر حال اقتصادی تر است. از نقطه نظر پیمانکاران کارهای بتنی، نع تحخلیه ا جلو بیشتر ترجیح دارد واین نوع به علت نیروی کمتر کاری و کارگر مورد نیاز برای آن است. در هردونوع برای مخلوط کردن ازیک موتور با سیستم هیدرولیکی تغییر سرعت استفاده می شود. با معکوس چرخاندن مخلوط کن بتن تخلیه می گردد. در مشخصات ساخت بتن حداقل تعداد دورهای لازم برای مخلوط شدن کامل و نیز سرعت دوران مخلوط کردن و بهم زدن داده شده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید