خط تولید قهوه

در گیاه قهوه عربی کامل رشد کرده نوعی غلاف بزرگ با برگ های بادامی شکل و سبز تیره ای که می توانند به طول ۱۴ تا ۲۰ پا برسند مشاهده می شود . میوه های آن بادامی شکل و معمولاً شامل دو دانه صاف می باشند .
بعد از کاشت ، درختان قهوه عربی در مدت ۳ تا ۴ سال به بلوغ می رسند و در آن هنگام اولین چیدن از آن ها انجام می شود . گیاهان قهوه عربی می توانند ۲۰ تا ۳۰ سال به طور مداوم محصول تولید کنند . گیاهان قهوه عربی ، آب و هوای فصلی با دمای ۱۵تا ۲۴ درجه سلسیوس و باران سالیانه ۶۰ اینچ را ترجیح می دهند .
یک هیبرید از arabica-maragogype که به دلیل اندازه بزرگ آن «دانه فیلی» (elephant bean) نامیده می شود اصلاً از منطقه maragogype در کشور برزیل بدست می آید. امروزه این هیبرید در گواتمالا ، مکزیک ، نیجریه ، هوندوراس ، سالوادور ، برزیل و زایری کسب می شود.
coffea canephora )c. canephora var. robusta) :
c. canephora از دانه های robusta به دست می آید . این گیاه که می تواند به عنوان یک بوته یا درخت تا ارتفاع ۳۲ پا رشد کند ، دارای ریشه کم عمقی است . میوه ها گِرد بوده و نزدیک به یک سالگی از زمان بلوغ به دست می آیند . دانه ها بادامی شکل و کوچکتر از دانه های قهوه عربی هستند . قهوه robusta در غرب و مرکز آفریقا ، همچنین جنوب شرقی آسیا و قسمتی از جنوب آمریکا شامل برزیل که در آنجا این قهووه را با نام conilon می شناسند رشد می کند .
اولین چیدن محصولات درختان robusta ، ۳ تا ۴ سال پس از کاشت است و پس از آن ۲۰ تا ۳۰ سال میوه زا خواهند بود . این درختان شرایط استوایی را ترجیح می دهند که دارای دمایی بین ۲۳.۹ تا ۲۹.۴ درجه فارنهایت و بارش سالیانه ۶۰ اینچ است .
راه منقول برای رشد دادن درخت های قهوه این است که گیاهان سازگار با درخت قهوه را به جهت حفاظت در نزدیکی درخت قهوه و میوه های آنها را که در اصل از انروی خورشید استفاده کرده و گسترش یافته اند را زیاد کنیم . روش جدیدی که استفاده می شود بهره گیری از سیستم آبیاری و کود است . قهوه هم در مناطق بزرگ و هم در کوچکترین جنگل های مسطح می تواند رشد کند .

محصولات قهوه :

۱۰ مرحله وجود دارد تا دانه ی قهوه به قهوه ای که در فنجان استفاده می شود تبدیل شود :
– برداشت دانه ها (harvesting)
– آماده کردن (processing)
– خشک کردن دانه ها (drying)
– پوست گیری از دانه ها (hulling)
– براق کردن (polishing)
– جداسازی و درجه بندی (grading & sorting)
– صادرات دانه ها (exporting)
– سنجش مزه (tasting)
– برشتن (roasting)
– ساییدن (grinding)

برداشت دانه ها :

بعد از ۳تا۴ سال ، هنگامی که درختان قهوه بالغ شدند ، میوه های دانه مانند آن در امتداد هم یا پراکنده و خوشه ای در امتداد شاخه های درخت نمایان می شود . هنگامی که میوه های آن برای برداشت آماده هستند ، به شکل گیلاس یا توت مانند در آمده و شروع به قرمز شدن می کنند . دانه های قهوه در حقیقت بذرهای موجود در این گیلاس مانندهای عمل آمده هستند . بیشتر دانه های نوع arabica پس از ۶-۸ ماه به عمل می آیند ، نوع robusta بین ۹ تا ۱۱ ماه زمان برای به عمل آمدن احتیاج دارد .
در زیر پوسته قرمز دانه قهوه (exocarp) ، تکّه های گوشتی (mesocarp) ، لایه لزج (parenchyma) و لایه ی کاغذی مثل آن لایه که دانه را می پوشاند وجود دارد .
درون این لایه ها معمولاً دو دانه وجود دارد که به وسیله یک لایه نازک پاکت مانند پوشیده شده اند . این غشا یا پوسته ی بذر در تجارت قهوه به نام «پوست نقره ای» از آن یاد می شود
زمان برداشت مطابق با موقعیت جغرافیایی تغییر می کند ، اما در طول سال تنها یک برداشت انجام می شود . در جنوب استوا ، برداشت اصلی در ماه آپریل یا می انجام می گیرد ، با این حال ممکن است ت آگوست طول بکشد . در کشورهایی که در بخش هایی میان فصول مرطوب و خشک قرار دارند ، زمان برداشت قهوه به طور واضح تعریف شده است . در آنجا ممکن است در طول یک سال ، دوبار پدیده ی گل دهی رخ دهد ، بنابراین اجازه ی یک بار چیدن اصلی و یک چیدن ثانویه را می دهد . در تورهای استوایی می توان برداشت میوه را در تمام طول سال انجام داد .
قسمت اعظم برداشت قهوه به وسیله دست و از یک یا دو طریق انجام می شود:
1) برداشت عمومی (strip picking)
2) برداشت انتخابی (selective picking)
معنای برداشت عمومی این است که همه ی محصول از یک معبر برداشت می شوند . برداشت انتخابی شامل درست کردن چندین معبر در میان درختان قهوه در فاصله ۱۰-۸ روزه می باشد ، بنابراین تنها دانه هایی که کاملاً عمل آوری شده اند انتخاب و برداشته می شوند . این روش گران تر است و تنها برای دانه های نوع arabica استفاده می شود .
در مزارع معمولی ، برداشت کنندگان قادرند در طول روز بین ۲۰۰-۱۰۰ پوند محصول برداشت کنند . از این میزان ۲۰% آن واقعاً دانه قهوه است (۴۰-۲۰ پوند )

آماده کردن دانه ها :

آماده کردن دانه ها یا آماده کردن آنها برای برشتن به وسیله ی یکی از این دو روش انجام می شود:
1) روش خشک
2) روش مرطوب

dry method(روش خشک)

این ساده ترین ، ارزان ترین و سنتی ترین روش آماده سازی قهوه است . دانه ها ی برداشت شده در اطراف یک سطح سفت حصیری یا آجری مانند گسترده می شوند که حالت ایده آل آن گسترده شدن در معرض نو خورشید است و بعد در فاصله های منظم جمع آوری شده و برای تخمیر آ»اده می شوند . در صورتی که باران ببارد یا دمای هوا کاهش پیدا کند دانه های قهوه به جهت حفاظت پوشانیده می شوند .
پس از حدود ۱۰-۷ روز ، میزان رطوبت هر کدام از دانه های قهوه به حدود ۱۱% رسیده و اینجاست که دانه ها خشک شده اند . پوسته بیرونی غلاف به رنگ قهوه ای تیره در آمده و شکننده می شوند . سپس دانه های خشک در سیلوها انبار می شود و در آنجا دانه ها همچنان رطوبت خود را از دست می دهند .

wet method (روش مرطوب)

این روش به سرمایه گذاری عظیم تر و مراقبت بیشتری نسبت به روش خشک نیاز دارد ؛ اما سبب خرابی کمتر شده و به نگه داشتن کیفیت ذاتی دانه های قهوه کمک می کند . تفاوت اصلی میان این دو روش این است که در روش مرطوب از روشی استفاده می شود که در آن پالپ دانه ها را در ۲۴-۱۲ ساعت پس از برداشت حذف می کند ، به جای آنکه به دانه ها فرصت آن داده شود که در هوای خشک قرار بگیرند .
در استفاده از ماشین پالپ ، دانه ها از پوست و پالپ جدا می شوند و با آب شسته می شوند . دانه های روشن تر و نارس از دانه های سنگین تر و رسیده طی یک روش خاص طراحی شده کانال های شستشو و یا بوسیله سیستم aagaard pre-garder (سیستمی که شامل تکان دادن دانه ها در میان یک صافی موجود در تانک آب است) انجام می شود .
سپس دانه ها درون تانک های تخمیر برای مدت ۴۸-۱۲ ساعت نگه داشته می شوند . در طول این مدت آنزیم ها سبب جداسازی طبیعی لایه لزج از لایه پوست مانند پوشاننده (endocarp) می شوند . هنگامی که فرآیند کامل شد ، endocarp حالت pebbly یا شیشه مانند پیدا میکند . تخمیر غالباً در تانک های صلبی انجام می شود و در آن تغییرات مهمی در اندازه دانه ها رخ می دهد . در مناطق کم ارتفاع تخمیر سریع انجام می شود و در مناطق مرتفع تخمیر می تواند تا ۴۸ ساعت به درازا بکشد .

drying the beans (خشک کردن دانه ها )

پس از فرآیند خشک کردن ، لایه endocarp می بایست حدود ۱۱% رطوبت داشته باشد تا بتوان دانه ها را در یک شرایط پایدار نگهداری کرد . endocarp را می توان در زیر نور خورشید یا با استفاده از ماشین خشک کن رطوبت زدایی کرد . برای خشک کردن آفتابی دانه ها را بر روی سطحی سفت یا میزهای خشک کردن پراکنده می کنند و آن ها را مرتباً زیر و رو می کنند .
دانه هایی که ۱۵-۷ روز پروسه خشک کردن را گذرانده اند به عنوان «قهوه کاغذی» شناخته می شوند و حالت ایده آل آن این است که تا زمان صادرات به همین صورت باقی بمانند .

hulling (پوست کنی)

در قهوه هایی که به روش مرطوب عمل آوری شده اند ، عمل پوست کنی برای حذف پوست یا لایه ی کاغذی که اطراف دانه را احاطه کرده است به کار می رود . پوست کنی از قهوه هایی که به روش خشک عمل آوری شده اند به حذف پوست یا کل پوشش خارجی خشک از اصل دانه ها اشاره می کند .

polishing (براق کردن)

جلا دادن دانه ها پروسه ای اختیاری است که همیشه انجام نمی شود . در طی روند براق کردن ، پوسته نقره ای که پس از عملیات پوست کنی بر روی دانه ها باقی مانده است ، به وسیله ماشین پالیش یا جلا دهنده ، حذف می شود .
هنگامی که اینگونه تصور شود که دانه های براق شده برتر از براق نشده ها هستند ، در حقیقت در اینجا تفاوت کوچکی بین این دو به وجود خواهد آمد .

تفسیر شیمیایی :

طعمی که طی عمل برشته کردن ایجاد می شود ، حاصل ترکیبات آلی و روغن های فرّار موجود در دانه هاست . این ترکیبات اساساً ۲-تیوفوران و مشتقات استر متیل و اتیل آن است . در آن میزان زیادی از روغن های فرّار موجود است . اصلی ترین آن استالدهید ، فورآلدهید ، هیدروون سولفید ، استیک اسید ، guaiacol ، vinyl guaiacol ، پیرازین و متیل کربینول می باشد . رایحه در حضور متاکاپتان موجود در دانه های برشته شده ظاهر می شود .
grinding (ساییدن) :
عمل ساییدن قهوه ها بیشترین طعم را به دانه ها عرضه می کند . دم کردن دانه ها در آب داغ این کار را انجام می دهد . عموماً هرچه قهوه ساییده تر باشد ، دم کردن سریعتر انجام می شود . عمل ساییدن بیشتر بدین منظور انجام می شود که دانه ها به پودر خوبی تبدیل شوند و به عنوان ground coffee فروخته شوند . اگرچه قهوه در سه نوع coarse , medium , viz fine عرضه می شود؛ اما هر کدام از آن ها ویوگی های خاص خود را دارند .

درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: