طرح تولید سبزیجات در گلخانه (1)

طرح تولید سبزیجات در گلخانه

یکی از راه های کارآمد برای تولید سبزیجات تازه و سالم، کشت و پرورش سبزی های گلخانه ای است. محیط گلخانه از محصولات زراعی در برابر آب و هوای نامطلوب و همچنین آفات و بیماری ها محافظت می کند و با استفاده موثر از منابعی مانند آب و مواد مغذی باعث افزایش بازدهی محصولات کشاورزی و کیفیت بهتر سبزیجات می شود. برخی از انواع سبزیجاتی که در گلخانه به خوبی پرورش می یابند شامل انواع سبزی های خوردن نظیر ریحان، شاهی، جعفری، گشنیز و غیره و همچنین دیگر سبزیجات مانند خیار، بادمجان، فلفل دلمه ای، کاهو، کلم، اسفناج، گوجه فرنگی و … است. تولید این سبزیجات به دلیل مصرف زیاد آن در کشور، بیشترین سود را برای کشاورزان به دنبال خواهد داشت. انتخاب انواع سبزیجات مناسب برای رشد در گلخانه برای موفقیت کلی در این حوزه مهم است. سبزیجات رایج گلخانه ای معمولاً سبزیجاتی هستند که در طول فصول سرد پاییز و زمستان در برابر سرما مقاوم بوده و علاوه بر این از سرعت رشد بالا و در نتیجه برداشت سریع نیز برخوردار هستند. رشد برخی از سبزیجات فقط به فصل خاصی محدود می شود اما نوع دیگری از آنها نظیر گوجه فرنگی و فلفل به عنوان سبزیجات ثابت در تمام طول سال قابل دسترس هستند.

تغذیه سبزی های گلخانه ای

سبزی های گلخانه ای مانند دیگر گیاهان برای رشد و نمو خود به عناصر معدنی و همچنین کربن، هیدروژن و اکسیژن نیاز دارند که تمامی این عناصر از طریق خاک، آب و هوا تامین می گردد. شایان ذکر است کشاورزان بیشترین مقدار عناصر غذایی لازم برای گیاه را با افزودن کود تأمین می کنند. البته برنامه کودی سبزی های گلخانه ای باید کنترل شده باشد و مقدار مشخصی از هر عنصر در زمان لازم فراهم گردد. در ادامه به معرفی عوامل مهم در تغذیه سبزی های گلخانه ای می پردازیم.

عوامل مهم در تغذیه سبزی های گلخانه ای
نوع سبزی های گلخانه ای

همانطور که می دانید نیازهای غذایی در سبزیجات گوناگون متفاوت است. علاوه بر این میزان تحمل آنها به کمبود یا زیادی عناصر با هم فرق می‌کند. دیگر مطالعات کشاورزی نشان می دهد که حتی زمان مصرف کودها نیز برای هر کدام از انواع سبزیجات تفاوت دارد و میزان عناصر مورد نیازشان در کشت‌های فصول مختلف با هم یکسان نمی باشد. برای توضیح بیشتر در این خصوص به مراحل رشدی گوجه فرنگی گلخانه‌ای اشاره می کنیم. در گوجه فرنگی گلخانه‌ای مراحل رشد به سه مرحله تقسیم بندی می شود و میزان دو عنصر N و K مورد نیاز این محصول با توجه به هر مرحله متفاوت است. مثلا در حالی که میزان فسفر مورد نیاز در هر سه مرحله یکسان می باشد، در مرحله سوم به میزان پتاسیم بیشتری نیاز خواهد بود.

عوامل محیطی تاثیرگذار بر روی سبزی های گلخانه ای

در گلخانه امکان کشت یک محصول و یا حتی چندین محصول در تمام طول یک سال وجود دارد. اما از آنجایی که در فصول مختلف ویژگی هایی نظیر دما، رطوبت و نور متفاوت است، این امر می تواند بر روی میزان جذب عناصر نیز تأثیر گذار باشد. به این ترتیب برای نتیجه گیری بهتر باید برنامه کوددهی را به درستی تنظیم کرد. البته باید گفت یکی از مزیت های کشت گلخانه ای تنظیم دلخواه دما، رطوبت و نور در همه فصول سال است اما با توجه به شرایط جوی حاکم در ایران ممکن است در برخی از مناطق با محدودیت هایی در این امر مواجه شد. بنابراین رعایت نکات زیر می تواند به افزایش برداشت محصولات کمک نماید:
در زمان رشد و نمو گیاهان دمای بستر کشت نباید از ۵٫۱۵ درجه سانتی گراد کمتر شود. چرا که با کاهش دمای محیط کشت، جذب فسفر و آهن کاهش می‌یابد.
جذب کلسیم به میزان تبخیر و تعرق بستگی دارد و چنانچه شرایط موجود در گلخانه بر روی تبخیر و تعریق تاثیر بگذارد، حرکت کلسیم نیز تحت الشعاع آن قرار می گیرد. برای مثال افزایش طولانی مدت رطوبت محیط، از رسیدن کلسیم به نوک برگ‌ها جلوگیری کرده و منجر به سوختگی در این ناحیه می‌شود.
در سبزیجات گلخانه ای نظیر گوجه فرنگی شرایط رطوبت کم همراه با دما و نور زیاد منجر به افزایش تبخیر و تعرق گیاه می‌شود که این امر حرکت بیشتر کلسیم به سمت برگ‌ها را به دنبال دارد، از این رو کلسیم کمی به میوه‌ها می‌رسد و باعث پوسیدگی گلگاه می‌شود.افزایش رطوبت گلخانه در شب باعث افزایش جذب کلسیم و کاهش پوسیدگی گلگاه می‌شود.
جهت تأمین کربن و افزایش فتوسنتز باید زمانی که سیستم تهویه خاموش است،CO2 تزریق شود که این کار در زمستان مقدور است.
فرم ارجح برای محصولات گلخانه‌ای فرم NO3–است، اما به نظر می‌رسد که در دماهای کمتر از ۱۲/۷ درجه سانتیگراد، NH4+ نسبت به NO3– راحت‌تر جذب می‌شود و لازم است کوددهی تأمین کننده نیتروژن در این مواقع حاوی NH4+ بیشتری باشد.

کیفیت آبیاری سبزی های گلخانه ای

کیفیت آب در کشت سبزیهای گلخانه ای مهم است و با مقدار مواد مخصوص (شن، سنگ آهک، مواد آلی و غیره)، میزان مواد حل شده (مواد شیمیایی تغذیه‌ای و غیرتغذیه‌ای) و PH آب تعیین می‌شود. علاوه بر موارد مذکور باید به EC و TSS آب نیز توجه شود. معمولا باید EC آب آبیاری از ۷۵% میلی موس بر سانتی متر کمتر باشد. آب با EC بیش از ۱/۵ دستی زیمنس بر متر به عنوان یک آب با کیفیت ضعیف برای اغلب محصولات گلخانه‌ای به حساب می‌آید که باعث کاهش رشد محصولات می شود. همچنین باید میزان جذب سدیم(SAR)کمتر از ۵، PH در حد خنثی و فلور نیز حدود ۱ ppm باشد.
سختی آب به میزان کلسیم و منیزیم موجود در آب مربوط می شود. افزایش کلسیم، منیزیم و بی‌کربنات در آب باعث رسوب کربنات کلسیم و منیزیم شده که در این صورت نازل‌های سیستم آبیاری بسته خواهد شد. از طرفی در صورت وجود آهن بیش از ۰/۵ ppm در آب نیز این مشکل ایجاد خواهد شد.
حلالیت عناصر غذایی به شدت به PH بستگی دارد. اغلب عناصر با محدوده PH 6/5-5/5 بهترین جذب را توسط گیاه دارند. اما PH بیش از ۷ در محیط به کاهش حلالیت فسفر و عناصر کم مصرف (به جز مولیبدن)می انجامد. لازم به ذکر است PH خیلی اسیدی می‌تواند منجر به سمیت عناصر کم مصرف به ویژه در محیط‌های خاکی حاوی منگنز و آلومینیوم، شود. جذب نیترات می‌تواند منجر به افزایش PH محیط کشت شود. اما جذب یون پتاسیم دارای اثر متقابلی است و در نتیجه آن یون H+ از گیاه خارج و PH را اسیدی می‌کند. به این ترتیب برای متعادل سازی PH باید هر چند وقت بر حسب نیاز مقداری اسید یا باز به محلول اضافه گردد.
جهت باز شدن گرفتگی‌های سیستم آبیاری می توانید از اسید استفاده کنید اما این کار PH را افزایش می دهد. بنابراین این کار را زمانی انجام دهید که گیاهی در حال رشد در گلخانه نباشد.
۶وضعیت شیمیایی خاک برای سبزی های گلخانه ای

علاوه بر مبحث کیفیت آب، بحث شرایط خاک نیز با توجه به تنوع خاکی کشورمان حائز اهمیت است. برای مثال خاک‌ کشور در برخی مناطق مثل جنوب شور و میزان برخی عناصر در آن بالا است و در برخی مناطق دیگر مثل شمال PH اسیدی نیز در آن دیده می‌شود. در برخی از خاک‌ها ممکن است به دلیل بالا بودن میزان یک عنصر، تعادل عناصر به هم خورده که در نتیجه آن از جذب برخی عناصر دیگر جلوگیری شده و به گیاه آسیب می رسد. مسمومیت‌های آلومینیومی و منگنزی در خاک‌های اسیدی از جمله این آسیب ها می باشند. بنابراین در کشت سبزی های گلخانه ای علاوه بر آب، کیفیت خاک نیز باید مدیریت شود. مثلاً چنانچه که خاک منطقه شما PH اسیدی دارد بهتر است گیاهان مقاوم یا متحمل به آلومینیوم و منگنز بکارید و یا این که به هر نحوی PHخاک را متعادل سازید.

دقت به عناصر غذایی کم مصرف

زمانی که از خاک به طور مکرر استفاده گردد، نیاز به عناصری که پیش از این مطرح نبود، افزایش می یابد. در حال حاضر کشاورزان برنامه کودی خود را با توجه به عناصر پرمصرف نظیر نیتروژن، فسفر و پتاسیم و کم مصرف خاص برنامه ریزی می‌کنند. شایان ذکر است استفاده از عناصری مثل سلیسیوم نیز باعث استحکام بافت‌ها شده و از بروز برخی بیماری‌ها جلوگیری می‌کند.

تأثیر عناصر غذایی در بیماری‌های فیزیولوژیک سبزی های گلخانه ای

نظیر رطوبت، نور، تغذیه و ژنتیک در محیط کشت مناسب نباشد، ناهنجاری‌های فیزیولوژیک در محصولات گلخانه ای پدید خواهد آمد. گفته می شود اکثر خاک های کشور ما از نظر کلسیم غنی می باشند اما با این وجود جذب و حرکت کلسیم به کندی صورت می گیرد که منجر به ناهنجاری هایی مثل پوسیدگی گلگاه در گوجه فرنگی و فلفل و همچنین ترک خوردگی کوتیکولی می گردد. علاوه بر کلسیم، بُر نیز در ترک خوردگی کوتیکولی موثر است. به منظور جلوگیری از پوسیدگی گلگاه از به کار بردن کودهای نیتروژنه زیاد به ویژه به صورت آمونیوم پرهیز کنید، زیرا آمونیوم در جذب با کلسیم رقابت می‌کند.
از سوی دیگر کلسیم بیش از حد نیز در میوه گوجه فرنگی به ایجاد لکه‌های طلائی رنگ منجر می‌شود. در واقع با افزایش مقدار فسفر میزان جذب کلسیم را نیز افزایش خواهید داد که در نتیجه لکه لکه شدن میوه افزایش می‌یابد.
محصولات گلخانه ای در اثر نیتروژن زیاد و پتاسیم کم در خاک، دارای خال سفید (Speckling) و یا دیواره خاکستری می شوند. همچنین نیتروژن زیاد باعث لکه‌های رنگی در میوه فلفل و گوجه فرنگی شده و با تحت تاثیر قرار دادن گرده افشانی منجر به پوفی شدن سبزیجاتی نظیر گوجه فرنگی می‌شود.
تغییرات ناگهانی EC در ناحیه ریشه بر روی جذب آب و ترکیدگی میوه اثر می گذارد که برای حل این مشکل باید مقدار مس را در محلول غذایی به میزان ppm 2 بالا برد. برای جلوگیری از به وجود آمدن ترک‌های ریز هم مقدار پتاسیم بالا مؤثر است. لازم به ذکر است ناکافی بودن پتاسیم و فسفر می تواند منجر به سبز ماندن برخی از قسمت های گوجه فرنگی شود.

روش های کاشت سبزیجات در گلخانه
پیازچه

پیازچه، گیاهی دائمی است. و به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود. محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عده ای معتقد هستند که از سیبری، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است. برگ های این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد. رنگ برگ پیازچه، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد. گل پیازچه، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لوله‌ای می باشد به صورت چتری و به رنگ های سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود.
<6h>انواع پیازچه

۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد.
۲ – پیازچه سفید پیش رس.
۳ – پیازچه دائمی برگ پهن.

روش کاشت سبزی پیازچه

بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند. به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود. پس از آن که بذر را در زمین می پاشند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند.

روش های کاشت

این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود.

روش دست پاش

.در طریقه دستپاش، وجین کردن و بیرون آوردن علف‌های هرز مشکل خواهد بود. در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچه های سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد.

روش خطی

در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علف های هرز به سادگی صورت می پذیرد. همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد. بوته‌های دوساله پیازچه که به گل می نشینند، پس از آن که گل‌ها کامل شدند، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقه ها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند. سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند.

طرح تولید سبزیجات در گلخانه (2)

روش کاشت سبزی مَرزه

مرزه گیاهی است یک ساله، محل اصلی و اولیه این سبزی را قسمت های جنوبی کشور فرانسه می دانند. روی ساقه های مرزه شاخه های زیادی می روید و بوته آن به ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر می رسد. برگ های آن باریک وکشیده بوده و بسیار خوشبو و معطر می باشند. این گیاه برای معطر ساختن غذاها و به صورت خام مصرف می شود. گل های این گیاه ریز و صورتی رنگ می باشند. این گیاه را می توان از اواسط فروردین ماه تا اواخر اردیبهشت ماه با توجه به وضع هوا کاشت. مرزه در خاک‌های سبک و شنی ماسه‌ای بهتر عمل می آید. در زمان برداشت شاخه‌های جوان و کوچک را برای مصرف قطع می کنند و مجددا شاخه های جدید رشد کرده و قابل برداشت می گردند. مرزه را بصورت کرتی و دستپاش می کارند.

روش کاشت سبزی نعناع

نعناع، گیاهیست دائمی که به صورت خودرو ، می روید و به هیچ عنوان وسیله بذر کشت نمی شود. نعناع با ریشه دوانیدن خود بخود زیاد می گردد. برگ این گیاه سبز تیره و کنگره کنگره و بسیار معطر می باشد. مصرف آن به دو صورت خشک شده و تازه بوده و تازه آن همراه خوراکی ها، مصرف می شود. برای معطر ساختن شیرینی و تُرشی بکار می رود و خشک شده آن را برای معطر ساختن دوغ و ماست و خیار نیز مصرف می کنند. انواع مختلفی از این گیاه وجود دارد. در ایران ۱ تا ۲ قسم آن بیشتر کاشته نمی شود. ریشه نعناع را به قطعات چند سانتیمتری تقسیم نموده و در نقاط مختلف به خصوص در کنار باغچه می کارند. این ریشه‌ها، پس از سبز شدن بسرعت ریشه دوانیده و ساقه‌های جدید را بوجود می آورند. نعناع را بهر طریقی که بکارند نتیجه نهایی به صورت نامنظم و کَرتی خواهد بود، چون ریشه‌ها به اطراف می دوند و ساقه می دهند.

روش کاشت سبزی ترخون

ترخون، گیاهی است دائمی که محل اصلی و اولیه آن را در سیبری، اروپای شرقی و آسیای شمالی می دانند. از ریشه این گیاه، هرساله ساقه های زیادی می روید که گاهی بلندی آنها به ۷۰ تا ۸۰ سانتیمتر می رسد. برگ این گیاه باریک و بلند و به رنگ سبز تیره بوده و مزه آن تُند و بسیار معطر می باشد. ترخون را به عنوان سبزی خام مصرف می کنند و برای معطر ساختن خیارشور و سالاد و غیره استفاده می کنند. ترخون را بوسیله ریشه تکثیر می کنند. به این ترتیب که اوایل بهار ریشه‌ها را از زمین خارج ساخته و قطعه قطعه می کنند . هر قطعه را در نقطه‌ای جداگانه به صورت خطی و یا متفرق می کارند .معمولا چون ریشه گسترش پیدا می کند ، فاصله بین ریشه‌ها را در زمان کاشت بین ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر در نظر می گیرند. پس از کاشت ریشه ها آبیاری زمین ضرورت دارد. برداشت این گیاه با توجه به وضع هوا و درجه حرارت از یک ماه بعد از کاشت صورت می گیرد. در نقاط معتدل و گرم محصول طرخون زودتر از سایر سبزیها به دست می آید و به عنوان سبزی نوبر مصرف می شود. معمولا ریشه‌های این گیاه که در یک محل کاشته شده باشد پس از ۳ سال محصول کمتری خواهد داد. لذا بایستی مجددآ نسبت به خارج ساختن ریشه ها و دوباره کاری آنها اقدام شود. در موقع کاشت بایستی سعی شود که ریشه های کهنه و پوسیده را جدا کرده از زمین خارج ساخت و ریشه های جوان را انتخاب نموده و کاشت. آبیاری این گیاه به فاصله هر ۵ روز ضرورت دارد.

روش کاشت سبزی ریحان

ریحان، گیاهیست یک ساله که محل اصلی و اولیه آن هندوستان می باشد. برگهای ریحان، به رنگ سبز یا بنفش و بسیار معطر و تُند است. برگ این گیاه به صورت خام با غذاها مصرف می شود. آب و هوا و خاک : این گیاه در بیشتر نقاط ایران کاشته می شود و معمولا بذر آن را از نیمه فروردین ماه تا اواخر خرداد ماه با توجه به آب و هوای مناطق می کارند. ریحان، احتیاج فراوان به آب دارد. در صورتی که با کمبود آب روبرو شود از بین خواهد رفت. این گیاه درصورتی که در زمینی که مواد غذائی کافی داشته باشد کاشته شود، محصول خوبی خواهد داد. ریحان را به دو صورت دستپاش در زمین های کَرت بندی شده می کارند و چون در زمان برداشت با ساقه به بازار ارائه می گردد، لذا آن را با ساقه از بوته جدا می کنند، یا آنکه با ریشه از خاک خارج ساخته، ریشه‌ها را قطع نموده به بازار ارائه می دهند. مراقبت اساسی در کاشت ریحان، حفظ رطوبت و آبیاری بموقع زمین می باشد. برای تهیه بذر ریحان ساقه‌های بوته گیاه را نمی چینند تا به گل بنشیند و پس از آن که گل‌ها رسیدند و دانه بسته شد و بوته‌ها کاملا شادابی خود را از دست دادند به آرامی ساقه‌های گل دار را قطع کرده و در محل سایه و خشک روی پارچه و یا نایلون می خوابانند. زمانی که ساقه‌ها کاملا خشک شدند آنها را تکان داده و بذرها را از خاک و خَس و خاشاک جدا می نمایند و در ظرف مناسبی نگهداری می کنند.

طرح تولید سبزیجات در گلخانه (3)

روش کاشت سبزی شاهی

شاهی، گیاهیست یک ساله که وسیله بذر تولید و تکثیر می شود. شاهی را اغلب به صورت خام مصرف می کنند. محل اصلی و اولیه این گیاه دقیقا مشخص نشده لکن مسلم است که از نواحی سرد معتدل و مرطوب مانند، اروپا به سایر نقاط جهان انتقال یافته است. این گیاه در نواحی و مناطق گرم، قبل از آن که برگ‌ها نمو کامل بنمایند به گل نشسته و تولید بذر می کند. به همین دلیل بایستی بذر آن را خیلی زود و در اوایل بهار کاشت. البته بنا به شرایط آب و هوا در هر محل این زمان تغییر می کند. شاهی احتیاج به آب و رطوبت زیاد دارد و باید هر ۳ تا ۴ روز یک مرتبه آبیاری شود و در زمین‌های مرطوب و نمدار کاشته شود. این گیاه را به صورت دستپاش ( کَرتی ) می کارند و برداشت محصول آن به صورت برش شاخ و برگ انجام می گیرد. همانطور که قبلا اشاره شد این گیاه در مناطق گرم خیلی زود تولید بذر می کند و در مناطق سرد زمانیکه درجه حرارت هوا بالا برود و در واقع در اواسط تابستان بذرگیری امکان پذیر می گردد. بذر شاهی خیلی ریز و قرمز رنگ است و در هر گرم ۴۰۰ تا ۵۰۰ دانه بذر دیده می شود. برای کاشت ۱۰۰ متر مربع زمین حدود ۵۰ تا ۱۰۰ گرم بذر کافی خواهد بود.

روش کاشت سبزی تربچه

تربچه گیاهی است از لحاظ مصرف یکساله، از لحاظ تهیه بذر دوساله، این گیاه از ترب کوهی وحشی که اصلاح و تربیت شده بدست آمده است. محققین گیاه شناسی محل اولیه و اصلی آن را کشورهای مصر و یا چین می دانند. این گیاه دارای انواع و اقسام فراوانی بوده برگ های آن بیضی شکل و کشیده هستند و اطراف برگ دارای بریدگی و شکاف بوده و زبر(خشن) می باشد. برگ ها مستقیم از ریشه خارج می شوند. قسمت اصلی و خوراکی تربچه برجستگی انتهایی برگ ها است که به رنگ های مختلف، سفید، قرمز، و دورنگ دیده می شود. تربچه، یکی از سبزی های اشتها آور است که در اکثر خانواده ها آن را مصرف می کنند. برگ آن نیز خوراکی می باشد.

اصولا این گیاه را به دو نوع تقسیم می کنند

۱ – تربچه نقلی یا تربچه چهار فصل : این قسم تربچه خیلی زود سبز شده و محصول آن در مدت زمان کوتاهی بدست می آید. تربچه به شکل و رنگ های : گرد قرمز، گرد ارغوانی / گرد سفید، گرد بنفش، گرد قرمز نوک سفید، تربچه نیمه بلند قرمز، نیمه بلند قرمز نوک سفید، نیمه بلند ارغوانی، نیمه بلند سفید، تربچه بلند قرمز، تربچه بلند سفید و بلند بنفش وجود دارد.
۲ – ترب یا تربچه درشت : برای بدست آوردن محصول ترب، مدت زمان بیشتری لازم است. بوته های ترب، بزرگتر از تربچه می باشد. لذا بایستی فاصله بوته ها از یکدیگر بیشتر باشد تا فضای لازم برای رشد گیاه وجود داشته باشد. ترب، به دو رنگ، سفید و سیاه وجود دارد که به نامهای : ترب سفید و ترب سیاه نامیده می شوند.

آب و هوا و خاک

تربچه در هر آب و هوا و خاکی می روید، لیکن در هوای گرم زود خشک و چوبی و پوک شده از مرغوبیت آن کاسته می شود. از نظر خاک، زمان کشت را باید در نظر داشت، باین معنی که برای کشت بهاره، زمین شنی و سست بهتر از زمین رسی و شنی سخت می باشد.

روش کاشت و ازدیاد تربچه و ترب

تکثیر تربچه، وسیله بذر می باشد. بذر تربچه، قرمز رنگ، کروی شکل و نسبتا ریز است. قوه نامیه بذر تربچه ( قدرت سبز شدن بذر ) در حدود ۵ سال است. به این معنی که بذر تهیه شده از تربچه برای کاشت بعدی حد اکثر تا ۵ سال قابل استفاده می باشد. ولی بهترین محصول از بذرهای جوان که حد اکثر ۳ ساله باشند بدست می آید. بذر تربچه ۴ تا ۷ روز بعد از کاشت سبز می شود. بذر مورد نیاز برای ۱۰۰ متر مربع زمین از انواع تربچه نقلی یا ریز ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و برای انواع درشت ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم می باشد. معمولا تربچه نقلی را به صورت نوبر می کارند. به این منظور از آبانماه به بعد تربچه را در زیر نایلون، یا شاسی، یا گلخانه کاشت، در زمستان برداشت می نمایند. تربچه را در هوای آزاد و فضای باز می توان بجز در طول زمستان در همه فصول کاشت. کشت تربچه، به دو طریق خطی ( ردیف کاری )، دستپاش ( کرتی ) انجام می شود. زمان کاشت تربچه، در فضای باز بنا به سردی هوا از اول اسفند ماه تا اول آبانماه توصیه می شود و می توان پیاپی آن را کاشت و برداشت نمود. میزان مصرف بذر در زمان کاشت بستگی مستقیم به دقت و توجه فردی دارد که بذر را می کارد. گر به صورت فشرده کاشته شود، مقدار بذر مورد نیاز بیشتر و اگر تُنُک و کم پُشت کاشته شود، میزان بذر مورد مصرف کم خواهد بود.

روش خطی ( ردیف کاری)

ر روش خطی، بهتر است به ترتیبی بذرها را در شیارها قرار داد که فاصله بذرها از یکدیگر ۱ تا ۲ سانتیمتر، فاصله شیارها از هم ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر باشند. سپس خاک اطراف شیارها را بروی بذرها بخوابانند.

روش کرتی ( دستپاش )

در روش کرتی، بایستی دقت شود بذرها بطور یکنواخت در زمین پخش شوند. به این منظور می توان مقدار بذر مورد نیاز برای کاشت را با ۲ تا۳ برابر خاک نرم و یا ماسه مخلوط نموده، توامآ در زمین پاشید سپس با ماله چوبی یا شن کش روی آنها را پوشانید تا بذرها زیر خاک رفته و در معرض تابش مستقیم آفتاب و هوای آزاد قرار نگیرند همچنین در دسترس پرندگان نباشند.

کود دادن

تربچه از لحاظ احتیاج به مواد غذایی و کود خیلی قانع است به نحوی که در زمینی با حد اقل مواد غذایی می توان دو نوبت متوالی در سال تربچه را کاشت. لکن برای برداشت محصول خوب و مرغوب تقویت زمین ضرورت دارد.

تذکر : چون تربچه معمولا پس از ۱۸ تا ۲۵ روز از تاریخ کاشت بذر، قابل برداشت خواهد بود، توصیه می شود که بذر آن را با سایر سبزیها بکارند تا زمین بخاطر کشت تربچه معطل نماند.
به این منظور می توان تربچه را با سبزیهایی مانند: هویج درر یک زمان و یک محل کاشت زیرا در حالی که تربچه برداشت می شود، هویج شروع به رشد میکند و از زمین حد اکثر استفاده خواهد شد.

طرح تولید سبزیجات در گلخانه (4)

بذر گیری

برای آن که شخصا بتوان بذر خوب تهیه نمود و بذر مورد نیاز سال بعد را تامین کرد. از آخرین محصول پاییزه تربچه‌های سالمتر و خوش فرم تر را جدا کرده، جمع آوری می نمایند و در زیر خاک خشک کنار هم به صورت ردیف می خوابانند. در طول زمستان آنها را به همین شکل نگهداری نموده در اسفند تا فروردین ماه بتدریج آنها را از زیر خاک خشک خارج کرده، به فواصل ۴۰ تا ۵۰ سانتیمتر از یکدیگر می کارند. پس از مدتی شاخه گل آنها از خاک خارج شده گل می دهد. در تیرماه و مرداد ماه بذر آنها می رسد. پس از رسیدن بذرها، شاخه های حامل بذرها را که در غلاف ( غلاف بذرها را در داخل خود نگهداری می کند ) قرار دارد قطع نموده و دسته می کنند و در محل خشکی که هواگیر باشد خشک می کنند. پس از آنکه غلاف‌ها خشک شدند آنها را با ملایمت و به آهستگی به زمین می زنند ( می کوبند ) تا بذرها از داخل غلاف‌ها خارج شوند. آنگاه بذرها را از خاشاک جدا ساخته و در قوطی، جعبه و یا پاکت در محل مناسبی نگهداری می کنند.

مزایای سبزیجات در گلخانه

از مزیت های پرورش سبزی در گلخانه این است که در هر فصلی می توان، سبزی برداشت کرد. میزان ثمردهی سبزی در گلخانه نسبت به فضای آزاد بیشتر است. با توجه به کاشت انواع سبزی و عدم استفاده از سموم شیمیایی می توان یک محصول با کیفیت برداشت نمود. مشتری اصلی محصول، میادین میوه و تره بار و میوه فروشی ها هستند. به ازای هر ۵۰۰ متر مربع گلخانه زیر کشت می توان تا ۲۷ میلیون تومان سود کسب کرد. این کسب و کار پردر آمد را می توان با ۲ نفر ( بسته به مساحت گلخانه) راه انداخت.

معرفی کد آیسیک مرتبط با صنعت تولید سبزیجات در گلخانه

۱. سبزیجات فصل سرد (کشاورزی) : ۰۱۱۲۳۱۲۳۰۲
۲. سبزیجات فصل گرم (کشاورزی) : ۰۱۱۲۳۱۲۳۳۰

دانلود دفترچه راهنمای کشت سبزیجات خوراکی در گلخانه اینجا کلیک کنید
خلاصه بررسی فنی، مالی و بازار طرح تولید سبزیجات در گلخانه

ظرفیت تولید سالیانه : ۱۶ تن
نرخ برابری دلار : ۲۵۰۰۰ تومان
مساحت کشت : ۲۰۰۰ مترمربع
تعداد نیروی انسانی مورد نیاز : ۲ نفر
میزان سرمایه گذاری ثابت (بدون احتساب قیمت زمین) : ۶۰۰ میلیون تومان
نرخ بازده داخلی : ۳۰ درصد

نکته مهم

این طرح صرفا به عنوان یک ایده سرمایه گذاری مطرح می شود. جداول و نمودارها تقریبی است.

امکان سرمایه گذاری با ظرفیتهای مختلف و به تبع آن سطح سرمایه گذاری کمتر و بیشتر از میزان اعلام شده نیز وجود دارد.

درصورت نیاز به تدوین طرح توجیهی می توانید با شرکت تماس حاصل فرمایید یا فرم اولیه سفارش طرح را تکمیل نمائید.

 

 


درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید:

۳.۷/۵ - (۴ امتیاز)