طرح تولید بذر پیاز

پیاز متعلق به خانواده Liliaceae بوده ، یک محصول فصل خنک ‘ محسوب می شود و یک گیاه دوساله علفی می باشد. برگ ها به شکل لوله ای توخالی است ، برگ های جدید از داخل برگ های قبلی و از طریق مجرایی ظاهر می شود. غلاف های برگ های مسن تر یا بیرونی، برگ های جوان تر را احاطه می کنند بخش های زیرین (بنیادین) برگ ها دور ساقه را احاطه نموده و برای تشکیل سوخ، ضخیم و قطور می شوند.

پس از رشد سال اول، یک سیستم ریشه سطحی فیبری متصل به یک صفحه بنیادین برگ های گوشتی در اطراف یک ساقه انتهایی مخروطی کوچک ایجاد می شود که این ساختار از نظر گیاه شناسی یک سوخ” نام دارد(اسرینیواس،۲۰۰۹). ساقه طی سال دوم طویل شده پایه گل را تشکیل می دهد. گل دهی تحت تأثیر شرایط محیطی خاص انجام می شود. وقتی فاکتورهای آب و هوایی مساعد ومطلوب باشند، رشد نوک ساقه متوقف می شود تا بافت برگ ساز را تولید نموده و باعث آغاز تشکیل گل آذین شود گل آذین پیاز به صورت چتر است که شامل ۵۰ تا ۲۰۰۰ گل یا بیشتر بوده که توسط اسپات برگ تغییر شکل یافته احاطه شده اند.

وقتی اسپات در ابتدا تشکیل می شود بیشتر شبیه primordium تک برگ علفی می باشد، ولی میان گره زیر اندام های هوایی به زودی شروع به طویل شدن نموده و در نتیجه گل آذین به راحتی قابل تشخیص می گردد. دمگل رشد و توسعه نوک زاویه ساقه و منطقه بین براکنه ه گل آذین (اسپات) است و بالاترین برگ علفی تنها میان گرهی است که در سرتاسر دوره زندگی گیاه طویل می شود تعداد گل بستگی به گونه و رقم، زمان کاشت، شرایط انبارداری و اندازه سوخ های مادری دارد. گل دهی تا ۲ هفته می تواند به طول انجامد و یکنواخت نمی باشد، چون چتر در واقع از مجموعه گل آذین های کمتر از ۵ تا ۱۰ گل تشکیل شده که گرزن نامیده می شوند. در گیاهانی که از رشد سوخ تولید شده اند ساقه های گل بیشتری نسبت به گیاهان حاصل از رشد بذر تولید می شود. تعداد ساقه های بذری در هر گیاه، بسته به رقم، اندازه سوخ مادری و زمان کاشت، ممکن است یک تا بیست عدد با بیشتر باشد. گل ها در چترهای ساده در راس ساقه گل دهنده تشکیل می شوند. رنگ گل ها سفید با آبی است و دارای مارپیچ بیرونی و درونی سه پرچمی می باشند. ابتدا بساک های پرچم های درونی شکوفا می شوند. مادگی دارای تخمدان سه حفره ای بوده که هریک دو تخمک دارد. طول خامه در ابتدای باز شدن گل حدودا یک میلی متر است و تا زمانی که طول آن به حدود پنج میلی متر برسد.

یعنی یک تا دو روز پس از این که همه بساک ها شکوفا شدند، پذیرای دانه گرده نخواهد بود. اکثر ارقام پیازه پایه های بذری به ارتفاع بیش از یک متر تولید می کنند. چتر قبل از توسعه، درون یک اسپات گریبانه) کاغذی شامل دو یا سه برگچه احاطه شده که با فشار جوانه های درحال توسعه گل، باز می شوند. میوه یک کپسول سه حجره ای است که هر حفره در زمان رسیدن دارای یک با دو بذر سیاه می باشد. اجزاء پوشش گل، ۶ تایی بوده که در دو مارپیچ گسترده شده اند، پرچم ها ۶ تایی و در دو مارپیچ می باشند. بساک های مارپیچ داخلی ابتدا شکفته می شود که این پدیده معمولا بین ۹ صبح و ۵ بعدازظهر اتفاق می افتد ، به دلیل سطحی بودن سیستم ریشه گیاه در معرض آسیب کم آبی می باشد. غلاف های برگ که در بالای سطح زمین برجسته شده اند گاهی اوقات به منظور تشخیص آن ها از ساقه حقیقی در پایه پیازه ساقه کاذب نامیده می شوند.

مکانیزم تکثیر و تولید مثل پیاز 

پیاز عمدتا دگرگشن است (۹۳ درصد) ولی کمی خودگشنی هم رخ می دهد. برای تولید بذر خالص باید مزرعه تولید بذر پیاز از مزارع سایر ارقام پیاز و مزارع تولیدی رقم مشابه که دارای استانداردهای مورد نیاز خلوص رقم برای گواهی بذر نمی باشند حداقل ۱۰۰۰ متر برای تولید بذر پایه و مادری و ۵۰۰ متر برای تولید بذر گواهی شده فاصله داشته باشد. گل دهی و تشکیل بذر در آخر بهار با اول تابستان و درنتیجه ورنالیزاسیون در طی زمستان صورت می گیرد. پس از این که باک ها گرده خود را آزاد کردند کلاله گل پذیرنده کرده می شود و در نتیجه خودگشنی کاهش می یابد. به هرحال گرده افشانی به صورت آزاد عمدتا توسط حشراتی مثل زنبور عسل و زنبورهای برگخوار که گرده را از یک گل به گل دیگر می برند، متداول است. تولید مطلوب بذر وقتی صورت می گیرد که ۱۲ تا ۲۴ کند و در هر هکتار از کندو ها به حاشیه مزارع بذری منتقل شوند. در سال هایی که آب و هوای خشک و بسیار گرم غالب است. شهد گل برای زنبورها غیر جاذب می شود. در این مواقع زنبورها به سمت مزارع دیگر جذب شده و گرده افشانی صورت نمی گیرد. همچنین آزمایشات نشان داده که مقادیر زیاد پتاسیم و ازت در شهد گل سبب غیر جاذب شدن گل برای زنبور عسل می گردد ،دماهای بالا همچنین منجر به مرگ گل ها و عدم تکامل بذر می گردد. برای به حداقل رساندن این مشکل، مه پاشی گیاهان بذری پیاز توسط آبیاری بارانی عملکرد بذر را هنگامی که شما بیش از ۳۸ درجه سانتی گراد می شود، افزایش می دهد. در سال ۹۲۵ انرعقیمی در پیاز کشف شد و منجر به توسعه و گسترش صنعت بذر هیبرید پیاز شد. در تولید بذر هیبرید شیت ردیف های مادری به پدری متغیر بوده و معمولا ۸ به ۲ یا ۱۰ به ۲ درنظر گرفته می شود. برای گرده افشانی موفقیت آمیزء لاین های مادری و پدری باید همزمان گل بدهند.

دو روش برای اطمینان از این امر وجود دارد : ۱- لاین های والدینی می توانند در زمان متفاوتی کشت شوند با سوخ ها می توانند برداشت شوند و ۲- تفاوت های دمای انبار می تواند سبب تغییر زمان گل دهی پس از کشت مجدد سرخ ها در بهار گردد. پس از گرده افشانی گیاهان پدری باید توسط موور با دیسک حذف شوند. برای اطمینان از این که بذر لاین نر و هیبرید طی برداشت در نتیجه ورس کردن، مخلوط نمی شوند .

فرآیند تولید بذر پیاز 

١- ویژگی های بذر و روش های تولید طول بذر ۴ تا ۴ / ۵ میلی متر می باشد. سطح آن چروکیده، روغنی و سیاه رنگ است و یک شکاف ننگ در یک انتها دارد. درون پدر، جنین با طول ۰/۶میلی متر وقطر ۴/.  میلی متر قرار دارد و کاملا به صورت خمیده است. بیشتر جنین از یک کوتیلدون تشکیل شده که یک راس بسیار کوچک اندام هوایی، اولین برگ علفی و ریشه کوتاه اولیه به آن متصل هستند و درون اندوسپرم سخت با دیواره ضخیم جای گرفته است. وزن هزار دانه پیاز ۳۶ گرم می باشد. تولید بذر پیاز می تواند به صورت گرده افشان آزاد با هیبرید باشد، چون هیبریدها دارای یکنواختی بیشتر، عملکرد بالاتر و مقاومت بیشتری نسبت به بیماری ها هستند، امروزه اکثرا بذر هیبرید تولید می شود. هیبریدها می توانند هم توسط روش سوځ به بذر و هم بذر به بذر تولید شوند.

۲- خاک : پیاز در انواع مختلفی از خاک ها به جز خاک های رسی سنگین می تواند به صورت موفقیت آمیزی کشت شود. خاک های شنی لومی ، سیلتی لومی و خاک های نفوذ پذیر عمیق که رطوبت کافی را نگهداری می کنند. برای کشت پیاز بسیار مناسب هستند. خاک های معدنی باید به منظور حفظ رطوبت و بهبود ساختمان فیزیکی خاک. با مواد آلی اصلاح شوند. برای کشت پیازه خاک نباید قلیانیت پایینی داشته باشد و باتلاقی و رسی سنگین باشد PH مطلوب بین ۵/ ۸ تا ۶ / ۵ الت در خاک های شنی سیک. پیازها نسبت به خاک های سنگین شر زودتر می رسند. پیاز به اسیدیته بالای خاک تیر حالی است حداقل دمای خاک برای جوانه زنی بذر ۱۶ درجه سانتی گراد، دمای بهینه ۲۳ / ۹ درجه سانتی گراد و حداکثر ۲۵ درجه سانتی احتیاج  دارد .

٣- نیازمندی های اقلیمی: چون پیاز یک گیاه گرمسیری است در گستره وسیعی از شرایط اقلیمی قابل کشت می باشد. بهترین کیفیت در آب و هوای معتدل بدون بارندگی بسیار زیاد حاصل می شود. دمای بهینه، ۱۳ تا ۲۴ درجه سانتی گراد قبل از تشکیل سوخ و ۲۱-۱۶ درجه سانتی گراد طی دوره تولید سوخ می باشد. تشکیل سوخ در دمای ۴۰ درجه سانتی گراد، متوقف می شود. دمای نسبتا خنک وقتی سوخ ها در انبار هستند با در شرایط مزرعه زمستان را سپری می کنند. به منظور تشکیل ساقه های بذری، مطلوب است، دمای ۲۵-۲۰ درجه سانتی گراد برای جوانه زنی بذر، دمای ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتی گراد برای به گل رفتن و ۴۵ درجه تا ۱۴ درجه سانتی گراد برای گل دهی و تشکیل بدره نسبتا مناسب است . تولید بذر به طور گسترده با شرایط مناطق معتدل و نیمه معتدل سازگاری دارد. پیاز در ابتدای رشد و همچنین در اوائل رشد پایه بذری به آب و هوای سرد و رطوبت بالا نیاز دارد. دمای کمی بالا و آب و هوای خشک با رطوبت کم برای رسیدن سوخ ها و همچنین تولید و برداشت بذر طی سال دوم و مناسب است . به طور کلی دمای حدود ۲۱ / ۱ درجه سانتی گراد برای رشد رویشی مناسب است. در حالی که دماهای پایین تر حدود ۱۲ / ۸ درجه سانتی گراد سبب تشکیل پایه بذری می شود.چون گیاه پیاز به طول روز حساس می باشد. ارقام مختلفی بسته به عرض جغرافیایی که در آن رشد می کنند. وجود دارد، تشکیل سوخ از طریق تغییرات طول روز شروع می شود. انواع بسیار زودرس به ۱۲ ساعت فتوپریود(طول روز نیاز دارند و انواع دیررس یا ۱۵ ساعت فتوپریود شروع به تشکیل سوخ می نمایند.

۴) ارقام : ارقام پیاز از لحاظ بسیاری از صفات از جمله عکس العمل به طول روزه رنگ پوست و گوشت، اندازه و شکل پیاز، تندی و سفتی بافت پیاز، عملکرد، مقاومت به آفات و بیماری ها و قابلیت انبارمانی با یکدیگر تفاوت دارند. اصولا برای انتخاب ارقام باید به خصوصیات اقلیمی منطقه توجه کرد. چون تعدادی از ارقام برای کشت در روزهای طولانی مناسب بوده و برعکس، تعدادی از ارقام هم برای کشت در مناطق با روزهای کوتاه مناسب می باشند. پیاز قرمز آذرشهر یک رقم روزبلند، پیاز سفید ساری رقم روز متوسط و تگزاس ازلی گرانو یک رقم روز کوتاه است.

۵- عملیات زراعی
 شخم 

یک مزرعه پیاز نباید بیش از هر چهار سال یک بار برای تولید بذر به کار رود. مزرعه باید عاری از علف های هرز دائمی و بیماری های خاکزی باشد. خاک باید سبک، حاصلخیز با هوموس کافی و دارای زهکش خوب باشد. خاک باید تا عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی متری شخم خورده، چنگک زده و خاک ورزی تا زمانی که بستر بذر محکم یکنواخت به عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتی متری تهیه شود (حدوده سه تا چهار نوبت شخم) انجام می گردد.

زمان کاشت

زمان کشت، عمدتا بستگی به خصوصیات رقم و منطقه دارد. در مناطق گرم با زمستان های معتدل، بذر در پاییز کشت می شود. در مناطق سرد و معتدل سرد مانند آذربایجانشرقی که از مهم ترین مناطق کشت و تولید پیاز است، بلافاصله پس از رفع خطر یخبندان معمولا از ۱۵ اسفند تا ۱۵ فروردین کشت می شود. کشت دیرهنگام بذر در این مناطق سبب کوچک ماندن سوخ ها زیاد شدن تعداد پیازهای دارای گردن کلفت و کاهش کیفیت انبارداری سوخ ها می شود. معمولا در نقاط گرمسیر ارقام زودرس و در مناطق سردسیر ارقام دیررس کشت می شود. در مناطق دارای فصل رشد کوتاه تر باید کشت بذر زودتر صورت گیرد.کشت پیاز هم به صورت تابستانه و هم زمستانه انجام می شود. ارقام با کشت زمستانه برای تولید و گسترش سوخ به روزهای بلند با دماهای بالا نیاز دارند. از طرفی ارقام تابستانه (مرداد تا آذر) نیاز به طول روز کوتاه و دمای معتدل دارند. اگر تولید و رشد سوخ با هوای سرد و دمای کم مصادف شود. به گل رفتن رخ می دهد. به همین دلیل وقتی پیاز تابستانه دیر و پیاز زمستانه زود گشت شود، شانس به گل رفتن زیاد می شود. در صورت کشت پیاز تابستانه کمی زودتر اول مرداد) و کشت دیرتر پیاز زمستانه (دی تا بهمن) ساقه های گل دهنده کمتری تولید می گردد.کیفیت بذر بستگی به فصلی که در آن رشد و تکامل می یابد، دارد. تولید بذر پیاز کاملا با تولید پیاز خوراکی متفاوت است، چون تولید بذر به دو فصل رشد نیاز دارد. در یک فصل سوخ ها تشکیل می شوند و سوخ ها در فصل دوم دوباره برای تولید بذر کشت می شوند. فصل اول باید برای تولید سوخ های سالم و با کیفیت مناسب باشد و فصل دوم باید مناسب رشد بهتر موخ بدهد. که بتواند. به گل دهی خود، و تشکیل بنر کمک کند دمای کم طی اوایل فصل دوم، گل دهی را تسهیل می کند. به طور مشابه آب و هوای خشک. دما و رطوبت نسبی متوسط برای تشکیل بذر و رسیدن، مهم می باشند. عوامل فوق، به عملکرد بالاثر بذرهای با کیفیت پیاز و برداشت آن کمک می کند.

روش کشت 

کشت به دو صورت نشاکاری و کاشت مستقیم در زمین اصلی انجام می شود. در روش نشاکاری زمینی که برای خزانه در نظر گرفته می شود. باید حاصلخیزه زهکش دار، عاری از علف هرز و آفتاب گیر باشد. زمین خزانه باید با شخم، دیسک و هرس کاملا آماده شود. خزانه معمولا دارای یک متر عرض و پنج متر طول بوده و خاک آماده شده دارای عمق ۱۵ سانتی متر و فاصله بین بسترهای کشت ۳۰ سانتی متر می باشد. این فاصله جهت آبیاری، وجین علف های هرز و عملیات زراعی دیگر در نظر گرفته می شود. عمق کاشت بذر حداکثر اسانتی متر است و باید دقت کرد هنگام گشت پدر به صورتی ریخته شود که نشاهای یکنواختی حاصل شود. بعد از کاشت بذر بستر بذر با علف های خشک پوشانیده شده و سپس آبیاری به صورت بارانی صورت می گیرد. آبیاری باید روزانه انجام شود تا بذر پیاز، جوانه بزند. پس از جوانه زدن، علف های روی بستر را به دقت جمع آوری کرده، آبیاری، وجین و سایر عملیات لازم باید در حد لزوم انجام شود. نشاهای پیاز معمولا ۸ هفته پس از کاشت بذر، زمانی که حدودا ۱۵ سانتی متر بلندی دارند، برای نشاکاری آماده می شوند، روش نشاکاری دارای مزایایی است که از جمله زودرسی محصول، سبز یکنواخت تر مزرعه و رشد کمثر علف های هرز و تولید سوخ هایی با قطر یکسان می باشد.

 فاصله و مقدار بذر مصرفی : در روش کاشت بذر به طور مستقیم در زمین اصلی، عمق کاشت ۲ تا ۳ سانتی متر در نظر گرفته می شود. بذرها پس از یک هفته جوانه می زنند. در اوایل کاشت، وجین علف های هرز به فاصله ۱۰ تا ۱۲ روز برای جلوگیری از رقابت علف های هرز با بذر پیاز انجام می شود.

مدیریت تغذیه 

هدف از کوددهی گیاهان بذری پیاز این است که سوخ های پیاز قبل از آغاز زمستان به منظور تولید پایه های بذری قوی و نیرومند در بهار، اندازه مطلوب و مناسبی را کسب کنند. گیاه پیاز به دلیل محدود و سطحی بودن ساختارهای ریشه به کودها به خوبی پاسخ می دهد. معادل ۵۶ کیلوگرم در هکتار ازت باید در خاک قابل دسترس باشد و یا قبل از کشت، این میزان ازت بایستی در خاک پخش شود. مصرف نیتروژن اضافی در هر هکتار به صورت یک یا دو کود سرک، این ماده را به راحتی در اختیار ریشه قرار می دهد، ازت باعث افزایش ارتفاع گیاه، افزایش تعداد برگ ها و جوانه ها در هر گیاه، قطر چتر و عملکرد بذر می شود، به مقدار ۶۷ کیلوگرم در هکتار فسفر و پتاسیم باید قبل از کشت استفاده شود. در صورت نیاز این دو عنصر به صورت کود سرک بعدا می تواند مصرف شود. مصرف کود ازت و پتاسیم در زمان گل دهی توصیه نمی شود چون شهد گل را برای زنبورها نامطلوب می کند کمبود عناصر کم مصرف در پیاز خصوصا در خاک های ماک رخ می دهد. کمبود مس منجر به ایجاد فلس های نازک کم رنگ می شود که در این صورت قابلیت انبار داری سوخ کاهش می یابد این مشکل با مصرف میزان ۲۲۴ کیلوگرم در هکتار سولفات مس، قابل حل می باشد. این تیمار تا چندین سال باقی می ماند. کمبود منیزیم منجر به زردی برگ شده و اغلب در خاک های ماک که قلیایی بوده یا به تازگی آهک زده شده اند، دیده می شود. کمبود منگنز سبب زردشدن تدریجی بین رگبرگ ها، پیچش و کوتاه شدن برگ ها می شود. سولفات منگنز به میزان ۱۶۸ کیلوگرم در هکتار این مشکل را کم می کند.

 آبیاری : 

پیاز های بذری به دلیل سطحی بودن ریشه و نیاز بالای آبی باید آبیاری شوند، رطوبت خاک باید همواره بیش از ۶۵ درصد ظرفیت زراعی باشد. معمولا بستر بذر بلافاصله پس از کشت آبیاری می شود. سپس یک تا سه آبیاری پس از ظهور گیاهچه برای اطمینان از رشد سریع و مداوم ضروری است. وقتی گیاهان شروع به تولید سوخ می کنند، آبیاری متوقف شده و خاک اجازه خشک شدن می یابد، آبیاری دو هفته یک بار در طی زمستان و هر هفته در آب و هوای گرم انجام می شود. در زمان رسیدن، باید کمتر آبیاری شود.

تناوب زراعی

پیاز را در تناوب ۳ تا ۴ ساله با هویج، ذرت شیرین، حبوبات و سیب زمینی کشت می کنند. چون بوته های خودروی سیب زمینی در مزرعه پیاز به عنوان یک علف هرز جدی برای پیاز تلقی می شوند، کشاورزان سعی می کنند تناوب هایی را که سیب زمینی دو سال قبل کشت شده باشد، به کار ببرند کشت پیاز بعد از ذرت، گندم، چاودار، پولاف، نخود، لوبیا و گاهی اوقات یونجه رضایت بخش است. در آذربایجانشرقی تناوب های پیاز، گندم، آیش با پیاز، گندم مرسوم است .

۵۸- کنترل علف های هرز گیاه پیاز به دلیل رشد کند. ارتفاع کم، ریشه سطحی و نداشتن شاخ و برگ متراکم، رقیب ضعیفی برای علف های هرز است. علف های هرز با برداشت تداخل نموده و می توانند بذر را آلوده نمایند، مبارزه با علف های هرز به خصوص در دو ماه اول کشت، به منظور دسترسی به راندمان و کیفیت بالای محصول، ضروری است .

گیاه پیاز به دلیل رشد کند، ارتفاع کم، ریشه سطحی و نداشتن شاخ و برگ متراکم، رقیب ضعیفی برای علف های هرز است، علف های هرز با برداشت تداخل نموده و می توانند بذر را آلوده نمایند. مبارزه با علف های هرز به خصوص در دو ماه اول کشت، به منظور دسترسی به راندمان و کیفیت بالای محصول، ضروری است.

مؤثرترین روش های کنترل علف های هرز شامل تناوب محصول، روش های خاک ورزی و استفاده از علف کش های اختصاصی می باشد. آبش کوتاه قبل از کشت نیز فرصت به کار بردن شخم و استفاده از علف کش های غیر اختصاصی را برای کنترل علف های هرز را فراهم می سازد(اسرینیواس، ۲۰۰۹) خاک ورزی یکی از موفقیت آمیز ترین تکنیک های کنترل علف های هرز در پیاز است. علف های هرز می توانند درطی تهیه بستر خاک نابود شوند. پس از کشت. خاک ورزی هر یک یا دو هفته یک بار تا زمان تولید سوخ مفید است. این روش نه تنها رشد علف های هرز را متوقف می کند، بلکه سبب سست شدن خاک که بعد از آبیاری ها و بارندگی ها سفت شده بود، می گردد. خاک ورزی های اولیه باید سطحی باشد، چون ریشه های پیاز به سطح خاک نزدیک هستند و می تواند به گیاه آسیب وارد شود. علف های هرز یک ساله زمستانه و تابستانه و چند ساله در مزارع پیاز مشکل ساز هستند. علف های هرز یک ساله زمستانه شامل کیسه کشیش، شیر تیغک، کاهوی وحشی و بولاف وحشی می باشد. علف های هرز یک ساله تابستانه شامل سوروف، خردل زرد، تاج خروس، سلمه تره، خرفه و آفتابگردان می باشند. علف های هرز چند ساله شامل او یارسلام زرد، علف گندمی و پیچک می باشد.

روش های تولید بذر

دو روش برای تولید بذر پیاز وجود دارد.

روش بذر به بذر؛

در این روش محصول سوخ اولین فصل در طی زمستان در مزرعه باقی می ماند تا در فصل بعدی، بذر تولید نماید. در این روش گیاهان زودتر کشت شده و مدت بیشتری نیز زمین را اشغال می کنند و به دلیل لزوم برآورده شدن نیاز سرمایی گیاهان جهت گلدهی، تاریخ کاشت مناسب از حساسیت ویژه ای برخوردار است. بذر در تابستان کشت می شود. معمولا اواسط تیر تا اواسط شهریور زمان کشت بذر است. در آخر پاییز به منظور باقی ماندن سوخ ها در سرمای زمستان، در مزرعه از مالج استفاده می شود. در بهار بوته ها را به فاصله ۳۰ سانتی متر تشک می کنند. این روش برای ارقامی که دارای کیفیت نگهداری و انبارداری کم هستند به کار رود.این روش منجر به عملکرد بالاتر بذر نسبت به روش سوځ به پدر می گردد چون گیاهان بیشتری در هر هکتار وجود داشته و زمان کمتری صرف استقرار سوخ ها می شود ولی کیفیت بذر تولید شده کمتر از روش سوځ به پدر است و همچنین جدا کردن و حذف گیاهان خارج تیپ به صورت مؤثر و کارآمد امکان پذیر نمی باشد، چون سوخ ها در مزرعه باقی می مانند و بنابراین تولید بذر کاملا خالص امکان پذیر نیست و بذر تولید شده با این روش برای تکثیر بعدی مناسب نمی باشد. هرچند هزینه های کلی، کمتر از روش سوخ به بذر است ولی توجه و دقت خاصی باید به کنترل آفات شود .

روش سوخ به بذر ( تولید بذر از سوخ مادری):

در روش سوخ به بذر که روش متداول تولید بذر پیاز است، سوخ های پیاز رشد کرده، در پاییز برداشت و انبار شده و در بهار مجددا کشت می شوند. نیاز ورنالیزاسیون سرمایی در طی انبار کردن سوخ در زمستان رفع می شود. این روش گران تر از روش بذر به بذر می باشد ولی به کشاورز به راحتی اجازه جدا کردن سوخ های خارج تیپ، بیماریا نامطلوب را می دهد. این روش در ابتدا برای حفظ بذر پایه پیاز به کار رفت به طور کلی تولید بذر در این روش در دو مرحله صورت می گیرد: الف) مرحله تولید سوخ ب) مرحله تولید بذر اسرینواس.

تولید و انبار کردن سوخ ها(سال اول)

در طی اولین فصل در تولید بذر پیاز باید سوخ های با کیفیت تولید شود، چون عملکرد و کیفیت بذر به این سوخ های تولید شده بستگی دارد.

تناوب و فاسله ایزولاسیون : در زمینی که برای تولید بذر سوپر الیت و الیت به کار می رود حداقل ۲ سال قبل و برای تولید بذر گواهی شده حداقل یک سال نیاید پیاز کشت شده باشد و همچنین حداقل فواصل ایزولاسیون برای تولید بذر سوپر البت و الیت ۱۰۰۰ متر و برای بذر گواهی شده ۵۰۰ متر است.

کشت در خزانه : بسته به شرایط آب و هوایی هر منطقه، کشت در زمین اصلی در پاییز و بهار انجام می شود که حدودا ۱ / ۵ تا ۲ ماه قبل از انتقال نشاها به زمین اصلی، بذرها را در خزانه می کارند. فاصله کشت ۷ تا ۱۰ سانتی متر و عمق کشت بذر هم ۳ تا ۱۰ میلی متر است. عمق کشت بذر در خزانه مهم است، چون اگر بذر عمیق کشت شود، قسمت عمده آن سبز نشده و اگر سیز شود، گیاهچه ضعیفی تولید می کند. برای رشد بهتر گیاهچه ها در خزانه دمای پایین، مناسب است. دمای روزانه ۱۸-۱۵ سانتی گراد و دمای شبانه ۱۰ درجه سانتی گراد مناسب است. برای افزایش مقاومت نشاها به شرایط نامساعد حدود ۷ تا ۱۰ روز قبل از انتقال به زمین اصلی، تعداد دفعات آبیاری را کاهش داده و نشاها را در معرض دمای ۷-۴ درجه سانتی گراد قرار می دهند. مساحت خزانه -تا-زمین اصلی در نظر گرفته می شود.

مقدار بذر : ۱۰-۸ کیلوگرم در هکتار 

کود دهی : ۲۰تن کود دامی کاملا پوسیده در زمان آماده سازی زمین و ۲۵۰ کیلوگرم سوپرفسفات و ۴۵ کیلوگرم سولفات پتاسیم در زمان کشت باید اضافه شود. ۲۵۰ تا ۳۷۵ کیلوگرم سولفات آمونیوم ممکن است به صورت سرک در سه مرحله طی فصل رشد به کار رود.

 انتقال نشاء : در مناطق سرد و معتدل سرد. انتقال نشاها از گلخانه به زمین اصلی در اوایل بهار (گیاهچه های ۹۸ هفته ای) پس از رفع یخبندان انجام شده و در مناطق گرمسیر هم در پاییز گیاهچه های ۶۰۷ هفته ای به زمین اصلی منتقل می شوند. ضخامت نشاها موقع انتقال به زمین اصلی، به اندازه نصف قطر مداد معمولی و اندازه آن حدود ۱۵-۱۲ سانتی متر می باشد .

فاصله :فاصله روی ردیف بستگی به رقم و اندازه سوخ دانسته و از ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر متغیر است (اگروال، ۲۰۰۳). برخی تحقیقات در هند نشان داده است که این فاصله باعث بالاترین عملکرد سوخ می شود. فاصله بیشتر از این مقدار بین بوته ها سبب به وجود آمدن پیازهایی با گردن ضخیم می شود.

آبیاری :آبیاری دو هفته یک بار در طی زمستان و هر هفته در آب و هوای گرم انجام می شود. در طی رسیدن باید کمتر آبیاری شود.

 کنترل علف هرز

مزرعه باید عاری از علف هرز باشد. اقدامات زراعی مداوم برای رشد و توسعه خوب سوخ ضروری است. برای کنترل علف های هرز مصرف علف کش تنوران به صورت پس رویشی به میزان ۲

کیلوگرم در هکتار در ۸۰۰ لیتر آب. دو تا سه هفته پس از نشاکاری توصیه می شود.

برداشت و ترمیم سوخ ها:

سوخ های کاملا رسیده باید در آخر بهار یا اول تابستان برداشت شده و در پاییز مجددا کشت شود سوخ های برداشت شده در پاییز هم ممکن است به مدت چندین هفته انبار شوند و در بهار دوباره کشت شوند(دمای ۲۰۰۴) سوځ ها وقتی ۷۵ درصد اندام های هوایی گیاه از بین رفته، یا حالت افتادن و پژمردگی را نشان دهند باید برداشت شوند. برداشت سوخ ها حدودا ۱۱۵ – ۱۱۰ روز پس از کشت با یک هفته پس از ریزش ۵۰ درصد برگ ها انجام می شود. در این مرحله سوخ ها به طور کامل رسیده اند. سوځ ها باید همراه برگ ها از خاک بیرون کشیده شوند. سپس به مدت چند روز در مزرعه در سایه ترمیم شوند، پس از برداشت، سوځ ها باید سرزئی شوند به طوری که عمل سر برداری حتما از حدودا ۱تا ۱۱۵ سانتی متر گردن پیاز انجام شود. قبل از انبارداری، انتخاب و ترمیم سوخ ها باید انجام شود. مدت زمان لازم برای ترمیم سوخ ها به میزان زیادی به شرایط آب و هوایی بستگی دارد و سه تا چهار هفته طول می کشد، سوخ ها در این مرحله براساس رنگ، شکل و اندازه، جدا و خالص سازی می شوند. سوخ های آسیب دیده دوقلو و سوخ های با گردن ضخیم با طویل، جدا می شوند. سوخ های با اندازه متوسط با وزن ۸۰۵۰ گرم انتخاب و انبار می شوند. سوخ ها قبل از کشت مجدد در فصل بعد، دوباره خالص سازی و انتخاب می شوند.

انبار کردن سوخ ها:

دمای پایین، آب و هوای نسبتا خشک با رطوبت نسبی پایین و تهویه زیاد، تلفات انبارداری سوځ های پیاز را کاهش می دهد ملزومات یک انبارداری مطمئن شامل ۱- سرخ ها باید قبل از انبار کردن به خوبی تهویه، خشک و ترمیم شوند. ۲- انبار کردن باید در سینی های کم عمق که کف آن دارای منافذی باشد، انجام شود و در صورتی که از گونی برای انبار کردن استفاده می شود، گونی های توری استفاده شود. | ٣. دمای انبار باید در محدوده ۰ تا ۴ / ۵ درجه سانتی گراد جهت جلوگیری از جوانه زنی و پوسیدگی سوخ های مادری باشد. سه تا چهار هفته قبل از کشت دما باید به حدود ۱۰ درجه سانتی گراد افزایش یابد، برای انبارداری ارقام بهاره که کشت در بهار انجام می شود هم رطوبت نسبی ۶۰ تا ۸۰ درصد مناسب است .

کاشت مجدد سرخ ها: سوخ ها در بسترهای مسطح خاک به عمق ۷ / ۵ سانتی متر با فاصله ۳۰ سانتی متر کشت می شوند. حدود ۱۳۷۱۰-۱۱۲۵۰ سوخ برای کشت یک هکتار مزرعه، نیاز است. وزن و اندازه سوخ بر عملکرد بذر پیاز تأثیر زیادی دارد و هرچه بزرگ تر باشد، عملکرد بذر بیشتر است. هرچند افزایش در اندازه و وزن سوخ منجر به عملکرد بالاتر پدر می گردد ولی در صورت انتخاب سوځ های بسیار بزرگ وزن بیش از ۹۰ گرم) به مقدار بسیار زیاد بذر (۶تن در هکتار) نباز خواهد بود .

کشت سوخ ها و تولید بذر (سال دوم)
آماده سازی زمین :

برای تهیه بستر مناسب کشت، یک شخم عمیق و سپس سه تا چهار چنگک و غلطک زدن زمین انجام می شود.

 انتخاب سوخ ها:

عملکرد بذر تحت تأثیر اندازه سوخ است. اندازه بزرگ تر سوخ سبب عملکرد بالای بذر می شود. سوخ های سالم با اندازه ۳۰۶ سانتی متر که از نظر رنگ و شکل و سایر خصوصیات با رقم مورد کشت تطابق دارند، برای تولید محصول خوب، انتخاب می شوند.

 مقدار بدر (سوخ):

بسته به رقم و اندازه سوخ مادری، مقدار سوخ لازم جهت کشت متغیر است. اما معمولا حدود ۱۰ تن سوخ مادری برای کاشت یک هکتار لازم است که تحت شرایط خشکی و کمبود آب ممکن است این مقدار تا ۳ کیلوگرم در هکتار کاهش یابد.

تاریخ کاشت

کشت های پاییزه حتی الامکان باید زود انجام شود تا گیاهان قبل از سرمای زمستان، رشد کافی نموده و تعداد ساقه های بیشتری تولید نمایند. در عین حال کشت خیلی زود سبب رشد رویشی زیاد و گسترش بیماری ها در زمستان می شود. در مزارع بذری که در بهار کاشته می شوند به محض این که شرایط آب و هوایی اجازه دهد باید اقدام به کشت نمود. در صورت کاشت دیرهنگام، امکان این که بوته ها به جای گلدهی، مجددا تولید سوخ نمایند وجود دارد. همچنین در کاشت دیرهنگام ممکن است گرده افشانی و دوره پرشدن دانه با گرمای تابستان مواجه شود و عملکرد به شدت کاهش یابد.

کودها: 

مشابه آنچه که در سال نخست صورت گرفته است، بایستی انجام شود.

 روش کشت و فاصله بین ردیف :

سوخ های مادری انتخاب شده به عمق ۸ تا ۱۰ سانتی متر در خاک با فاصله ۳۰*۴۵ سانتی متر کشت می شوند. به طور کلی در شرایط معمول، ۸۰ تا ۱۰۰ هزار پونه در هکتار تراکم مناسبی است. همچنین به منظور تهویه بهتر مزرعه و کاهش بیماری ها و نیز جلوگیری از خوابیدگی بوته – ها در اثر باده بهتر است ردیف های کاشت در جهت باد غالب منطقه قرار گیرند. سوخ های جوانه زده به این شکل کشت می شوند. در موج های جوانه زده، نیمه بالایی باید حذف شود، به طوری که ساقه صفحه ای شکل و ریشه ها سالم بمانند. حذف نیمه بالایی سوخ مادری، سبب تسریع جوانه زنی می شود، همچنین تعداد ساقه گل دهنده بیشتری تولید می شود که عملکرد بذر را افزایش خواهد داد. اما ممکن است خطر پوسیدگی سوخ های کشت شده را افزایش دهد.

آبیاری :

استرس آبی در طی گرده افشانی و توسعه بذر، سبب کاهش قابل ملاحظه عملکرد می گردد. آبیاری در فواصل ۱۵ روزه طی زمستان و ۱۰-۷ روزه طی تابستان، برای رشد و تکامل مطلوب بذر ضروری است.

۹- برداشت بذر، خشک کردن و خرمن کوبی : باوجودی که همه چترهای حاوی بر روی یک گیاه پیاز به طور همزمان نمی رسند، معمولا برداشت در مزرعه بذری در یک زمان انجام می شود. این کار با برداشت چترهای بذری در رطوبت حدودا ۳۰ درصد (که چترها تعدادی کپسول باز با بذرهای سپاه رسیده دارند با دست که ساقه گل دهنده را از ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر زیر چتر بریده می گردد، انجام می شود. هنگام برش، چتر در کف دست محفوظ شده و بین انگشتان نگه داشته می شود تا از ریزش بذر جلوگیری شود. چترهای حاوی بذر درون یک کیسه کرباسی ریخته شده، در کامیون ها بارگیری و از مزارع حمل می شوند(اسرینیواس، ۲۰۰۹) بذرها نباید بیش از ۱ تا ۲ روز درون کیسه ها رها شوند، چون توده بذر گرم می شود وسبب کاهش کیفیت بذر خواهد شد. چترها با دمیدن هوا درون جعبه ها با مخازن بزرگ و پایا پخش کردن بذرها به صورت یک لایه کم عمق روی یک سطح تمیز در معرض آفتاب، خشک می شوند. بذرها تا برای خرمن کوبی تا حدی خشک می شوند که کپسول ها و ساقه های کوچک بذر هنگامی که در کف دست غلطانده می شوند به راحتی خرد و شکسته شوند. اگر بذرها توسط گرما خشک می شوند باید در دمای ۳۲ درجه سانتی گراد تا وقتی مقدار رطوبت پدر کمتر از ۱۸ درصد باشد، سپس در ۳۸ درجه سانتی گراد تا زمانی که رطوبت زیر ۱۰ درصد شود و در دمای ۴۳ درجه سانتی گراد تا زمانی که مقدار رطوبت مناسب انبارداری حاصل شود. خشک شوند. خرمن کوبی با کمباین انجام می شود. مقدار عملکرد بسرای لاین های گرده افشان به صورت آزاد (op) از ۵۶۰ تا ۷۸۴ کیلوگرم در هکتار و برای لاین های هیبرید۳۳۶ تا ۱۱۲۰ کیلوگرم در هکتار است . بهترین زمان برداشت بذر پیاز به صورت مکانیزه هنگامی است که وزن خشک ۷۰-۶۰ درصد باشد که این زمان حدودا ۶۰-۴۵ روز پس از شروع گل دهی است. یک معیار دیگر رسیدن مزرعه، وقتی است که ۱۰۳ درصد چترها در مزرعه بذر رسیده دارند و کپسول های باز بوده و بذرهای سیاه قابل مشاهده هستند که معمولا ۱۰ تا ۱۲ روز قبل از روش سنتی برداشت چترها با دست ، می باشد مطالعات نشان داده است که برداشت در مناطق کوهستانی وقتی مقدار ماده خشک بذرها به ۶۵ درصد برسد (حدودا ۶۰-۵۰ روز پس از شروع گل دهی می تواند آغاز شود. در مناطق دیگر برداشت وقتی که وزن خشک بذر به ۳۰-۲۰ درصد برسد، شروع می شود .

خشک کردن بذر

باید طبق های بذری در لایه کم عمق به صورت یکنواختی پخش شونده ممکن است در چند روز اول گاهی به منظور خشک شدن یکنواخت و جلوگیری از کپک زدن و گرم شدن زیاد توده بذر به هم زده شود. چون خشک شدن به صورت طبیعی غالبا حدود ۳-۲ هفته وقت نیاز دارد برخی از کشاورزان ترجیح می دهند بذر را با دستگاه های خشک کن مصنوعی خشک نمایند. فرآوری بذره پس از خرمن کوبی، بذرهای پیاز برای حذف علف های هرزه بذرهای سبک و کاه و کلش بوجاری می شوند. بوجاری اولیه با بوجار عبور دهنده هوا و به دنبال آن صفحه ثقلی انجام می شود. در برخی موارد برای جدا کردن مواد زائد کوچکتر و بذرهای سبک و پوک، بذرها شسته می شوند بذرهای سنگین خوب ته نشین می شوند در حالی که بذرهای سبک و ضعیف شناور می مانند. تیمار شستشو نباید از سه دقیقه بیشتر شود، چون بذرها به سرعت آب را جذب کرده و در نتیجه کیفیت بذر کاهش می یابد. بذرهای سنگین، جدا شده و بلافاصله در یک سانتریفیوژ با چرخش خشک شده و سپس توسط هوا خشک می شوند. بذر تا رطوبت کمتر از ۱۲ درصد قبل از انبارداری، خشک میشود. بذر پیاز باید قبل از کیسه کردن و بسته بندی کاملا خشک شود، چون بذر مرطوب به زودی شروع به گرم شدن و کپک زدن می کند و به سرعت قوه نامیه آن کاهش می یابد، بهترین روش بسته بندی بذر پیازه نگهداری بذر در ظروف فلزی در بسته و با کیسه های زرورقی میباشد.

انبارداری بذر :

بذر پیاز در بین محصولات اصلی و مهم، یکی از بذرهایی است که به سرعت فاسد شده و کیفیت خود را از دست می دهد. هنگامی که بذرها در شرایط گرم مرطوب نگهداری با انبار شوند در عرض کمتر از یک سال قابلیت حیات خود را کاملا از دست می دهند. در صورت انبارداری مناسب، قابلیت حیات بذر پیاز تا مدت زیادی می تواند حفظ شود و مقدار رطوبت کم بذر و دمای پایین انبار سبب دوره طولانی ترانبارداری می شود. از این دو پارامتر، تنظیم مقدار رطوبت بذر آسان تر است، دیده شده که بذرهای پیاز وقتی با مقدار رطوبت ۶ درصد انبار شدند، قابلیت حیات خود را تا ۳ سال حفظ نمودند.

 کنترل و گواهی مزارع تولید بذر پیاز

بازرسی مزرعه : الف) مرحله تولید سوخ مادری : حداقل ۲ بازرسی باید به صورت زیر انجام شود أ- بازرسی اول باید پس از انتقال گیاهچه ها به مزرعه به منظور تعیین ایزولاسیون، وضعیت

گیاهان خودرو، گیاهان خارج تیپ شامل bolters(بولتینگ = تشکیل ساقه بذری نابالغ در گیاهی که با هدف تولید سوخ کاشته شده است که یک صفت نامطلوب می باشد چون باعث سبک و فیبری شدن سوخ شده و این سوخ ها قابلیت ماندگاری در انبار نخواهند داشت.) و عوامل مرتبط دیگر انجام شود. 

۲- بازرسی دوم باید پس از برداشت سوخ ها برای بررسی خصوصیات موخ انجام شود.

ب) مرحله تولید بذره حداقل چهار بازرسی باید به صورت ذیل انجام شود ۱- اولین بازرسی باید قبل از گل دهی به منظور تعیین ایزولاسیون، گیاهان خودرو، خارج تیبها شامل bolter ها و سایر عوامل مربوطه انجام شود ۲- بازرسی دوم و سوم باید در طی گل دهی و تشکیل پدر برای کنترل ایزولاسیون، خارج تیپ ها و سایر عوامل مربوطه انجام شود ۳- چهارمین بازرسی باید در هنگام برداشت برای بررسی ماهیت واقعی گیاه و سایر عوامل مربوطه انجام گردد.

ج) مخلوط کشی و خالص سازی محصول بذری مخلوط کنی و خالص سازی عبارت است از حذف گیاهان بر مبنای خصوصیات ساقه و برگه رنگ، گل آذین و خصوصیات گل برای حفظ خلوص ژنتیکی خلوص ژنتیکی یکی از خصوصیات مهم بذر تولیدی است و دست یابی به استانداردهای تعیین شده برای هر طبقه بذری از شرایط اصلی عکلیات کنترل و گواهی بذر می باشد و مزارع تولید بذری که دارای استاندارد های تعیین شده خلوص ژنتیکی نباشند، رد شده و گواهی برای آن ها صادر نمی شود. به منظور دست یابی استاندارد خلوص ژنتیکی اقدامات ذیل انجام می شود ۱- تأمین بذر مزرعه تولید سوخ مادری از منابع مطمئن و حصول اطمینان از خلوص ژنتیکی آن ۲- خالص سازی مزرعه تولید سوخ مادری مخلوط کشی و خالص سازی باید قبل از برداشت سوخ ها بر مبنای رنگ شاخ و برگ با خصوصیات دیگر انجام شود. هر گیاهی که رنگ شاخ و برگ با تیپ متفاوتی دارد و یا سوخ های دیر رس باید از مزرعه حذف شوند. مخلوط کشی در این مرحله، خصوصا در تولید بذر پایه مهم است چون حذف سوخ های دیر رس قبل از برداشت گیاه، آسان تر است  ٣- مخلوط کشی و خالص سازی سوخ های مادری خاص سازی سوخ های مادری تولیدی و برداشت شده که باید به دقت صورت گیرد. قبل از کشت که مهمترین مرحله جداسازی است. در این مرحله، سوځ های بدشکل، گردن کلفت (پیازهایی که در سال اول تولید ساقه کرده اند، دوقلو، دارای گردن کشیده و سایر ارقام شامل سوخ های ناهمرنگ و غیر هم شکل با رقم مورد نظر و همچنین سوځ های بیمار و آلوده به پاتوژن ها حذف می شوند .ممکن است در آخر دوره انبارداری به منظور حذف سوخ های جوانه زده و پوسیده، خالص سازی و جدا سازی بعدی لازم باشد. با معرفی ارقام هیبرید، خالص سازی مشکل تر شده چون مخلوط کشی هریک از اینبردهای به کار رفته به عنوان والد، ضروری است. ممکن است خصوصیات این والدین با یکدیگر و همچنین با هیبریدهای حاصل متفاوت باشد.

۴- خالص سازی در مزرعه تولید بذر فقط سوح های انتخابی که مطابق تیپ رقم است باید کشت شود و گیاهانی که با خصوصیات رقم تطابق ندارند. قبل از گل دهی باید حذف شوند. در مرحله رشد رویشی در مزرعه بذری نیز با توجه به شکل و نحوه رشد اندام های هوایی می توان بوته های خارج تیپ و سایر ارقام را مشخص و حذف نمود. همچنین در زمان گلدهی، بوته های ناخالص از روی اندازه ساقه گل دهنده و رنگ پرچم ها قابل تشخیص و حذف شدن هستند. پس از حذف بوته های ناخالص باید آن ها را از مزرعه خارج کرد چون ممکن است چترهای بوته های کنده شده هم گرده افشانی کنند. در روش بذر به بذر، مخلوط کشی کامل امکان پذیر نیست. بنابراین توصیه می شود فقط بذر پایه دارای بالاترین کیفیت که توسط روش سوځ به بذر تولید شده، کشت شود که نیاز به مخلوط کنی کمی دارد. حذف سوخهای با رنگ متفاوت در ارقام سفید، در بهار امکان پذیر است.

د- روش بازرسی مزرعه : -کرت نمونه بازدید در مزرعه پس از آن که مزرعه از دیدگاه کلی مورد تأید قرار گرفت، در پک کرت نمونه شاخص آماری که اصطلاحا کرت نمونه بازدید( field inspection sample) گفته می شود. بوته ها به دقت مورد بررسی قرار می گیرند. جزئیات آلودگی های این کرت شمارش، ثبت شده و با جداول استاندارد مطابقت داده می شود.

کر نچه های شمارش پسرای این که تعیین کیفیت مزرعه براساس بازدید پک محل از مزرعه صورت نگیرد و اطمینان حاصل شود که کرت بازدید شده در مزرعه نمایانگر کیفیت مزرعه است .کرت نمونه به پنج یا شش بخش کوچکتر تقسیم می شود. به هریک از این بخش ها “کرتچه شمارش” گفته می شود. این کرتچه ها به طور تصادفی در مسیر حرکت در مزرعه انتخاب می شوند. به عبارت دیگر از مجموع کرتچه شمارش ، کرت نمونه بازدید به دست می آید.

– روش انجام شمارش های مزرعه | نحوه انجام شمارش های مزرعه شامل مراحل زیر است أ- تعیین تعداد کرتچه شمارش: برای همه محصولات حداقل ۵ شمارش با پسد پسرای مساحت تا ۲ هکتار انجام شود و برای هر مقدار سطح بیشتر شمارش اضافی انجام شود.

در هر بازدید مزرعه اگر مجموعه شمارش های اول نشان داد که محصول بدری با استانداردهای تعیین شده برای هر عامل گیاهان خارج تیب، سایر محصولات، بوته های بیمار و غیره) تطابق ندارد در صورتی که درصد مجموعه شمارش اولیه برای آن عامل بیشتر از دو برابر حد مجاز نباشد، مجموعه شمارش ثانویه باید برای آن عامل انجام شود. دو مجموعه شمارش، شمارش دوبل نامیده می شود. در کسرت های تولید بذر هیبرید تعداد شمارش ها باید به صورت جداگانه برای هر دو والد انجام شود. | ۲- تعداد بوته های پیاز که برای تکمیل یک شمارش باید مشاهده شود. تعداد گیاهانی که برای انجام یک شمارش مشاهده شوند ۱۰۰ بوته در هر شمارش است .

– بازرسی کرتچه شمارش مزرعه برای بررسی هر یک کرنچه شمارش مزرعه به صورت ذیل عمل می شود. 

الف) به صورت تصادفی از هر نقطه از هر ردیف شروع کرده و صد بوته متوالی در یک ردیف یا در یک مربع با ۱۰ بوته در هر جهت بررسی می شود. تک بوته ها شمرده می شود. اگر شمارش در یک مربع انجام می شود پس از بازرسی ۱۰ بوته در یک ردیف خاص، تعداد ردیف های از قبل تعیین شده به صورت همزمان قابل بررسی است. ب) تعداد آلودگی در هر بررسی کرتچه شمارش یادداشت می شود.

قبول یا رد کردن مزرعه

هنگامی که بازرسی مزرعه به اتمام رسید، شمارش های جداگانه گرتچه های شمارش برای هریک از آلودگی ها با هم جمع می شوند. حاصل جمع هریک از آلودگی ها را با حد مجاز استاندارد در جداول، مقایسه نموده و تأیید یا رد مزرعه مشخص می گردد. در صورتی که به علت وجود هریک از آلودگی ها مزرعه به حد استاندارد نرسید، در فرم گزارش علت رد شدن باید ذکر شود.

 

کاشت بذر پیاز روز بلند در جنوب ایران
   این نمونه از بذر های پیاز ،‌ احتیاج به طول روز زیاد و درجه حرارت بالا دارند. به گونه ای که طول روز مناسب برای تشکیل پیاز در این نوع بذر حدود ۱۶ ساعت بوده و نواحی کشت این محصول در ایران،‌ بیشتر متعلق به مناطق گرم و معتدل گرم می باشد .

از این رو کاشت بذر پیاز روز بلند در جنوب ایران، در اوایل بهار کشت و در اواخر تابستان یا اوایل پاییز برداشت می گردد. و  در واقع دوره رشد آن ها حدود ۶ ماه می باشد.البته لازم به ذکر است که برای کاشت این محصول می توان به دو روش مستقیم و یا کشت نشاء پیاز اقدام کرد. زمین مناسب کشت پیاز، باید دارای خاک سبک، نرم و حاصل خیز باشد. در ضمن افزودن کود حیوانی برای کشت این محصول لازم است.و اما فاصله بین ردیف ‌ها ۳۰ تا ۴۵ سانتی متر و فاصله بوته‌ ها در هر ردیف به صورت ۵ تا ۹ سانتی متر می‌ باشد. مقدار بذر مصرفی در روش کاشت مستقیم ۶ تا ۸ کیلوگرم و در نشا کاری ۲ تا ۳ کیلوگرم است.

از سویی دیگر آبیاری در کاشت پیاز بسیار مهم می باشد. به گونه ای که همیشه در اطراف ریشه پیاز باید رطوبت کافی وجود داشته باشد و تا زمان سبز شدن بذر، پیاز باید هر سه روز یک بار گیاه آبیاری شود.در واقع سطح خاک باید همیشه دارای رطوبت باشد تا بذر بتواند به راحتی جوانه بزند. پس از جوانه زدن هم باید آبیاری را ۷ روز یکبار انجام داده تا نوبت به برداشت محصول برسد.

درخواست خدمات مشاوره سرمایه گذاری

 برای تحقق یک ایده به کسب وکار موفق باید آن را از ابعاد گوناگون مانند بازار، توجیه اقتصادی، شرایط سرمایه گذاری، مدل سازی کسب وکار، زیرساخت های فنی و فرآیند های تولید مورد مطالعه قرار گیرد.
در صورت تمایل به دریافت خدمات (مطالعه فرصت سرمایه گذاری، تحقیقات بازار، طراحی مدل کسب و کار و سیستم سازی کسب و کار) می توانید پرسشنامه درخواست خدمات مشاوره را تکمیل نمایئد و یا با دفتر شرکت تماس حاصل فرمائید.

نکته مهم

این طرح صرفا به عنوان یک ایده سرمایه گذاری مطرح می شود. جداول و نمودارها تقریبی است.

امکان سرمایه گذاری با ظرفیتهای مختلف و به تبع آن سطح سرمایه گذاری کمتر و بیشتر از میزان اعلام شده نیز وجود دارد.

درصورت نیاز به تدوین طرح توجیهی می توانید با شرکت تماس حاصل فرمایید یا فرم اولیه سفارش طرح را تکمیل نمائید.

 

 


درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید:

۵/۵ - (۱ امتیاز)