طرح پرورش کبوتر برای تولید گوشت

خطوط منقوش بر غارهای سنگی و نظریه دیرینه شناسان مؤید ارتباط انسان با حیوانات در ماقبل تاریخ است. این ارتباط به اشکال مختلف و ازجمله به صورت شکار آن ها جهت بهره برداری از گوشت و پوست و به تسخیر درآوردن آنان جهت حمل و نقل و امور مختلف و حتی پرستش آن ها به عنوان معبود بوده و تا به امروز که زمینه استفاده از دام و طیور و حتی حیوانات وحشی بسیار گسترده شده است، ادامه دارد. وسعت سود بردن از حیوانات در علوم مختلف از جمله علوم تغذیه، علوم پزشکی، ورزشی، و امور نمایشی عموماً بعد علمی و اقتصادی دارد؛ ولی از طرف دیگر، عشق و علاقه به حیوانات در نهاد انسان کاشته شده است؛ به گونه ای که افراد بسیاری متحمل صرف هزینه های مختلف جهت تغذیه و تیمار حیوانات اهلی خود می‌شوند، با آن ها انس می‌گیرند، از مرگ آن ها متأثر می‌شوند، لاشه آن ها را با احترام دفن میانند، حرکات و رفتار آن ها را در خاطر خود ضبط، و از آن ها به نیکی یاد میانند. رفتار انسان با حیوانات خانگی به خصوص در خارج از کشور تاحدی پیش می‌رود که هم زیست انسان می‌شوند. و چه بسیارند افرادی که حیوانات خانگی و دست آموز خود را مانند بستگان نزدیک خود دوست دارند، در رابطه با آینده آن ها حساسند.!
یکی از جنبه های مهم پرورش حیوانات مصرف گوشت و سایر فرآورده های آن است. ازجمله این منابع پرورش کبوتر برای تولید گوشت است. این مقوله در بسیاری از کشورهای دنیا قدمت دیرین دارد، ولی به نظر می‌رسد در کشور ما، شاید به دلیل باورهای مردمی، در این رابطه به صورت اساسی پیشرفتی حاصل نشده است،
لذا این طرح می‌تواند به عنوان نقطه عطفی در ارتباط با آغاز پرورش کبوتر به منظور تولید گوشت تلقی شده و مورد بهره برداری قرار گیرد.
کبوتر از خانواده پرندگان Avian و زیرخانواده Columbidae و گونه Columba livia است. اجداد کبوتران اهلی کنونی Rock Dove کبوتری شبیه “کبوتر حرم” بوده است. این کبوتر پوششی خاکستری متمایل به آبی داشته و پو شپرها در سطح بال‌ها روشن‌تر و در سطح گردن با بازتاب براق به رنگ‌های مختلف بوده و دو نوار تیره رنگ روی بال‌ها از مشخصات اصلی این پرنده می‌باشد.
تمامی واریته های کبوتران اهلی امروز گونه Columba livia domestica بوده، از کبوتر صخره ای Rock pigeon از قاره های آسیا، اروپا و شمال آفریقا منشاء گرفت هاند. مدارک باستان شناسی حاکی از اهلی کردن کبوتر در ۵ هزار سال قبل از میلاد حضرت مسیح ع هستند. براساس این مدارک یونانی‌ها و رومی‌ها در آن زمان این پرنده را نگهداری میکردند.

در ایران و مصر باستان کبوتر به عنوان سریع‌ترین وسیله پیام رسانی مورد استفاده قرار میگرفته است. ولی استفاده از کبوتر جهت بهره برداری از گوشت آن و به عنوان پرنده زینتی یا پروازی یا جهت مصارف آزمایشگاهی به ۲ هزارو ۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح ع برمیگردد. در برخی از کشورهای آسیایی، آفریقایی، اروپایی و آمریکایی پرورش کبوتر
به منظور بهره برداری از گوشت آن مرسوم بوده است. آمریکایی‌ها بیش از یک قرن است که بر روی اصلاح نژاد این پرنده فعالیت میکنند و در اواسط قرن ۱۹ میلادی تولید گوشت جوجه کبوتر یک ماهه را، به خصوص در ایالات جنوبی آن، به صورت صنعتی آغاز نموده و درحال گسترش آن هستند. در قرن ۱۹ میلادی این رویه در کشورهای اروپایی نیز وجود داشته است. گوشت هر جوجه کبوتر حاوی ۳۲ تا ۴۸ گرم پروتوپلاسم مایع است. مقدار پروتوپلاسم جوجه کبوتر از هر خوراک دیگری بیشتر است. درصد پروتئین گوشت جوجه کبوتر ۶۶ / ۲۰ درصد از پروتئین سایر انواع طیور خانگی مانند مرغ، بوقلمون، غاز و اردک بیشتر است. گوشت جوجه کبوتر سرشار از لسیتین است و مقوی معده بوده، برای سیستم عصبی و بیماری سل و اشخاص سالمند و ضعیف بسیار نافع است. پروتئین گوشت جوجه کبوتر به راحتی هضم می شود. گوشت کبوتر مقوی کبد و کلیه ها بوده و برای افراد مبتلا به استقساء تشنگی مفرط نافع است. این گوشت قوای جنسی را تقویت نموده، ضعف عمومی بدن را مرتفع می سازد. اگر جوجه کبوتر را در روغن کنجد بدون آب و نمک طبخ نموده، میل نما یید، در مجاری ادراری یکسری حرکات دودی شدید ایجاد نموده، سنگ کلیه را دفع می سازد. اگر گوشت کبوتر با روغن زیتون و بدون آب و نمک طبخ شود، برای سردردهای سرد مزاج و سردردهایی که ناشی از ضعف باشند بسیار مفید است؛ ضمناً، شب کوری را معالجه میکند. افرادی که گوشت کبوتر می خورند رنگ رخساره شان شفاف میگردد. بچه هایی که سخن گفتن آن ها به تأخیر می افتد اگر کبوتر جوان را طبخ نموده و با قدری عسل به آنان بخورانند، بزودی اعضای مربوط به سخن گفتن و مرکز مربوطه در مغزشان تقویت شده، سخن گفتن آنان سرعت م یگیرد. کلسیم گوشت کبوتر نسبت به دیگر پرندگان بیشتر است، به همین علت برای کودکان و رشد و نمو آنان مفید است.

چرا پرورش کبوتر گوشتی؟

چرا پرورش کبوتر گوشتی را انتخاب کنیم؟ کیی از دلایل ما ضمانت فروش محصول نهایی است، زیرا مشتری سایر انواع کبوتر، مانند پروازی و زینتی، محدود است، ولی متقاضیان گوشت کبوتر می توانند بسیار زیاد باشند؛ حتی اگر زمانی نیاز داخلی را تأمین کنند باب صادرات آن باز است. دلیل دیگر آن است که گوشت کبوتر محصولی است بسیار مرغوب و ارزشمند که خواص زیادی دارد. و دلیل سوم آنکه پرورش کبوتر برای تولید گوشت بسیار آسان است و در مدت حدود یک ماه محصول نهایی جوجه کبوتر آماده بهره برداری می باشد. در پروسه پرورش کبوتر، والدین اصطلاحاً نقش مرغ مادر، دستگاه جوجهکشی و پرورش دهنده جوجه را کیجا به عهده دارند؛ ضمناً مصرف سوخت های فسیلی بسیار کم می شود. در پرورش این پرنده به راحتی می توانیم تولید ارزشمند ارگان یک بدون استفاده از دارو و مواد افزودنی داشته باشیم. کبوتر برخلاف مرغ و بوقلمون م یتواند در تغذیه رقیب انسان نباشد. پرورش کبوتر گوشتی را هرکسی می تواند در منزل تجربه کند و تولیدی درحد نیاز خود داشته باشد. این تجربه می تواند منشاء و نقطه عطفی درایجاد یک واحد صنعتی بزرگ باشد.

از کجا شروع کنیم؟

برای پرورش کبوتر باید ابتدا آغازی داشته باشیم و درنهایت پایانی. مقوله پرورش کبوتر از ابتدا تا انتها می تواند در چهار مرحله خلاصه شود؛ در مرحله اول می بایستی جایگاه نگهداری کبوتران را آماده و دان یا خوراک مورد نیاز آن ها را فراهم نما ییم. سپس، کبوتران مورد نیاز را خریداری نما ییم. سوم، پرورش آن ها را محقق نموده و به تولید برسیم و درمرحله چهارم، تولیدات را مصرف نموده و یا به فروش برسانیم. ولی برای کسی که قصد دارد پرورش کبوتر را با هدف تولید گوشت شروع نموده و به صورت جدی ادامه دهد، بهتر است با دقت و حوصله موضوعات حاشیه ای و مرتبط با کبوتر را تجربه نموده و یا به صورتی یاد بگیرد. باید توجه نمود که همیشه کسب تجربه آسان نیست و نیاز به زمان و صرف هزینه دارد. ولی اصولاً راه میان بر و کوتاهی نیز وجود دارد؛ آموختن و استفاده از تجربه دیگران. ما در اینجا سعی خواهیم کرد آن راه کوتاه تر را معرفی کنیم.

هدف چیست؟

هدف تولید گوشت مرغوب جوجه کبوتر از نوع کبوتر گوشتی است. ذبح جوجه کبوتران بالغ و زیبا در ابتدا، به خصوص برای کسانی که طبعی لطیف و دلی رحیم دارند کار مشکلی است، ولی سختی کار در همان قدم های اول است و بعد از مدتی عادی و معمولی می شود. کبوتر از پرندگان حلال گوشت است که گوشت آن علاوه بر مرغوبیت، خواص بسیار دارد. گوشت این پرنده طبیعتی گرم دارد و مصرف آن برای افراد ضعیف، کودکان کم بنیه و افراد بیمار به خصوص آن هایی که سکته مغزی کرده اند نافع است. ضمناً مشهور است که افزایش دهنده قوه باء بوده، برای کودکانی که صحبت کردن شان به تأخیر افتاده سفارش شده است. بنابراین هدف ما علاوه بر سود اقتصادی، تولیدی با ارزش است که سالهاست در کشورهای اروپایی، آمریکایی و بعضاً آسیایی مصرف می شود. به احتمال قوی گوشت کبوتر بسیار مورد توجه و درخواست کشورهای عربی خلیج فارس خواهد بود. بنابراین، علاوه بر مصرف داخلی احتمال باز شدن باب صادرات آن نیز وجود دارد.

قدم اول کدام است؟

در این مسیر لازم است ابتدا آشنایی مختصری با کبوتر پیدا کنیم. شناخت کبوتر ابعاد گوناگونی دارد. دانستن این ابعاد خالی از فایده نیست. صحبت کردن با پرورش دهندگان قدیمی کبوتر و استفاده از تجربیات و توصیه های ایشان در موضوع پرورش و تیمار این پرنده بسیار سودمند است. اگر تاکنون کبوتر نداشته اید، بهتر است با تعداد کمتری شروع کنید و همه روزه مقداری از وقت خود را صرف تماشا کردن حرکات و رفتار آن ها نما یید. توجه داشته باشید که این پرنده زیبا موجودی بسیار باهوش است و خداوند تبارک و تعالی غرایز و توانایی های ارزش مندی را در وجود او نهفته است. اگر کبوتران اسیر و در بند ما هستند، ما شرعاً وظیفه داریم بهداشت محیط، آسایش و خوارک کافی و سالم را برای آن ها فراهم نماییم.

جایگاه:

جایگاه پرورش کبوتر چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟

الف- جایگاه به روش مزرعه ای:
در کشورهای اروپایی روش مزرعه ای مرسوم است. در این روش “اتاقکی مسقف” به ابعاد ۲×۲ و ارتفاع ۵/ ۲ متر ساخته می شود. این اتاقک از سمت جنوب متصل به فضایی با همین ابعاد است که توسط توری پوشیده شده و دان خوری و آب خوری در همین فضا مستقر هستند. به این فضای ۴ متر مربعی “اتاقک پرواز” میگویند. آشیانه ها جهت جوجه کشی در داخل اتاقک مسقف مستقر هستند. کف اتاقک از سطح زمین های اطراف حدود ۲۰ سانتیمتر بلندتر و بتنی است و جهت شستشو شیب و فاضلاب مناسبی دارد. سطح اتاقک پرواز، حداقل ۷۰ سانتیمتر بالاتر از زمین و جهت خروج مدفوع پرنده، از جنس توری شطرنجی محکم است. بدین صورت پرور شدهنده امکان برداشتن کود کبوتران را پیدا نموده و در فواصل طولانی اینکار را میکند. در ضمن در اتاقک پرواز خرک هایی جهت استراحت پرنده وجود دارد. به ازای هرمتر مربع از اتاقک مسقف ۳ جفت کبوتر و جمعاً ۱۲ جفت کبوتر نر و ماده بدون احتساب جوجه های شان پرورش مییابند. هما نگونه که قبلاً ذکر شد در اتاقک مسقف آشیانه هایی جهت تولیدمثل کبوتران بر روی دیوارها نصب می شود. این آشیانه ها برای هر جفت کبوتر م یبایستی دوقلو باشند تا کبوتران به صورت متناوب در آ نها زاد و ولد نمایند. گاهی اوقات اتاقک ۴ متر مربعی پرورش کبوتر فاقد اتاقک پرواز است، بنابراین کبوتران آزادانه با بیرون ارتباط داشته و از طریق دریچه ای به ابعاد ۱۵×۳۰ سانتیمتر رفت و آمد میکنند. جهت بهره برداری از این روش، کبوتران اصطلاحاً می بایستی “جَلد” باشند؛ لذا در ادامه، روش جلد کردن کبوتر توضیح داده خواهد شد.

ب- جایگاه پرورش گروهی در سالن:
پرورش کبوتر از نوع گوشتی به صورت صنعتی در سالن هایی شبیه سالن پرورش مرغ گوشتی نیز انجام می شود، که پنجر ههایی جهت تهویه هوا یا ورود نور خورشید، مخصوصاً در ضلع جنوبی، ایجاد شده است. داخل این سالن ها باکس هایی به ابعاد ۲×۲ متر ۴ مترمربع ایجاد می شود که در طرفین سالن مستقر هستند و راهرویی تحت نام “راهروی سرویس” جهت تردد پرور شدهنده به عرض حداقل یک متر در وسط وجود دارد. دان خوری از نوع ناودانی به طول حداقل ۶۰ سانتیمتر و ترجیحاً کی متر بوده، خارج از باکس ها در طرفین راهروی سرویس مستقر هستند.
به صورتی که پرور ش دهنده به راحتی به آن ها دسترسی داشته و کبوتران نیز با عبور سر خود از پنجره های کوچکی که بین آن ها و دان خوری قرار دارد دانه برمیچینند . آب خوری از نوع ثابت می باشد که در گوشه ای از باکس وارد آن می شود.

ج- جایگاه پرورش قفسی در سالن:
بهترین طریقه پرورش به صورت صنعتی، پرورش کبوتر در قفس های تک واحدی ۴ طبقه در داخل سالن می باشد. در هر واحد از این قفس ها یک جفت کبوتر مولد به همراه جوجه های شان نگهداری می شوند. این روش دارای مزیت هایی به شرح زیر است:
در سیستم قفسی جوجه ها بهتر رشد میکنند! زیرا جوجه کبوتر به خصوص در هفته چهارم سن خود والدین را در محدوده قفس تعقیب نموده، با جیرجیر کردن و تکان دادن با لها طلب خوراک میکند و درنتیجه دان بیشتری گرفته، بهتر رشد میکند. در پرورش کبوتر به صورت گروهی والدین پس از تغذیه جوجه ها در آشیانه، آنجا را ترک میکنند و جوجه ها می بایستی منتظر بمانند تا والدین جهت تغذیه آن ها مجدداً به آشیانه بازگردند.
در پرورش کبوتر به قفسهایی استاندارد گفته می شود که ابعاد آنها به این ترتیب باشد.
طول:۷۰cm
عرض:۶۰cm
ارتفاع:۶۰cm
این ابعاد طوری در نظر گرفته شده که کبوتر بتواند در آن به راحتی جفتگیری نموده -تخم گذاری کند و در آرامش و آسایش کامل از جوجه های خود مراقبت نماید.
حال به یاد داشته باشید که کوچکی قفس باعث بیماری dizzinessیا همان سر گیجه در کبوتر می شود پس رعایت کردن اندازه های استاندارد در کبوتر جزو الزامات می باشد.
قفسهای استاندارد دارای ۲ کفه می باشند که در اصطلاح به آنها کفه ثابت و کفه متحرک می گویند.کفه ثابت به محلی گفته می شود که کبوتر روی آن تحرک دارد تغذیه می شود و تخم گذاری می کند و کفه متحرک محلی است که فضولات کبوتر روی آن جم می شود و کاغذ روی این کفه هفته ای ۱ بار تعویض می گردد.
عملیات بهداشتی به بهترین صورت اعمال و بیماری های احتمالی گسترش پیدا نکرده، به دیگر پرندگان منتقل نمی شود. بدین جهت میزان تلفات بسیار ناچیز است.
در سیستم قفسی به دلیل محدودیت و حجم قف سها امکان پرواز و راه پیمایی پرندگان بسیار کم است. بدین جهت انرژی موجود در خوراک، به مصرف رشد و تولید می رسد.
در این سیستم تعداد بیشتری کبوتر را می توان نگهداری نمود زیرا در هر واحد قفس کی جفت کبوتر بالغ به همراه جوجه های شان پرورش مییابند. بنابر توضیحات فوق، در سیستم قفسی تعداد کبوتران می توانند بیش از دوبرابر سیستم گروهی در بستر باشند. در سیستم پرورش قفسی طبیعتاً زمین کمتری برای ساخت سالن نیاز است. اگر بخواهیم تعداد مشخصی کبوتر را در قفس نگهداری کنیم و همین تعداد را بخواهیم به طریقه بستر و در باکس های گروهی پرورش دهیم؛ در مورد اول زمین کمتری جهت ساخت سالن احتیاج است و طبیعتاً با احتساب هزینه ساخت سالن و قیمت زمین، پرورش کبوتر در سیستم قفسی مقرون به صرفه تر است. همانطوری که قبلاً اشاره شد، نگهداری و پرورش کبوتر به طریقه قفسی موجب عدم تماس کبوتران و درنتیجه بهداشت بیشتر می شود. درچنین وضعیتی کبوتران بیمار نمی شوند و احتیاج به مصرف دارو و مواد پیشگیریکننده شیمیایی نیست؛ بدین جهت تولید گوشت جوجه کبوتر بدون استفاده از دارو و مواد مصنوعی به نتیجه می رسد به چنین تولیداتی “ارگان کی” می گویند، که بسیار با ارزش است و به خصوص در کشورهای اروپایی با قیمت بالاتر، بازار خاص خود را دارد. درغیر این صورت داروها و احیاناً آنتی بیوت کیهای مورد استفاده پرنده تا مدت ها در بدن وی باقی می ماند، و چنانچه زمان کافی سپری نشده و پرنده ذبح و گوشت آن مورد استفاده انسان قرارگیرد، این مواد به بدن انسان منتقل خواهد شد که طبیعتاً اثرات سوء و منفی دارد.
آنچه در جایگاه نگهداری کبوتران مهم است توجه به خشکی بستر و هوای خوب است. در کشور ما بسیار مشاهده می شود که در زمستان به منظور حفظ کبوتران از سرما قفس های آن ها را از همه طرف با نایلون می پوشانند. بعضی از پرور شدهنده ها توجهی به اکسیژن مورد نیاز پرندگان ندارند و تنها به عدم نفوذ سرما به داخل قفس فکر میکنند. بدین صورت در داخل قفس رطوبت هوا بالا رفته، بستر خیس شده، و تولید گاز سمی آمونیاک NH3 بالا می رود. در حالت شدید، این وضعیت بر سلامتی کبوتران تأثیر منفی می گذارد. اصولاً رطوبت محل نگهداری طیور به خصوص در زمستان نباید از ۷۰ درصد بیشتر باشد. لذا در حجم وسیع میبایستی از هواکش های الکتر کیی جهت جابجایی هوا استفاده شود.
هرچند نصب کی دستگاه رطوبت سنج و کی دستگاه دماسنج درمحل نگهداری کبوتران ضروری است، ولی به طور کلی رفتار پرنده می تواند راهنمای خوبی جهت تنظیم تهویه به منظور کاهش رطوبت سالن باشد.

جَلد کردن کبوتر:

به طور کلی، پایه و اساس آموزش دادن به کبوتر، تکرار عملی است که پرورش دهنده طالب آن است. “جَلد کردن” کبوتر عموماً به آموختن و آشناکردن پرنده به محل لانه یا هرمکانی که پرورش دهنده تمایل داشته باشد معنی می شود، به صورتی که پس از پرواز دادن، به آن محل بازگردد. باید توجه داشت که کبوتر پرنده ای است بسیار باهوش که استعداد و توانای یهای آن ذاتی و در نژادهای مختلف، حتی بعضاً در تک تک آن ها متغیر بوده و باهم فرق میکند. بسیاری از پرورش دهندگان قدیمی به خریدن کبوتر بالغ که قبلاً در محل دیگر نگهداری شده و اصطلاحاً جلد آن محل است، جهت پرواز دادن اعتقادی ندارند. زیرا براین باورند که آن کبوتر نهایتاً روزی ممکن است به محل اولیه خود بازگشته و از دست برود. در چنین شرایطی ترجیح میدهند کبوتر خریداری شده را جهت جوجه کشی مورد استفاده قراردهند و جوجه های آن را پس از آنکه مستقلاً توانستند دانه برچینند و
زمانی که دو شاه پر اصلی را انداخته و شا هپر جدید درآوردند، کم کم آموزش داده، همراه با گله کبوتران خود پرواز دهند.چنین کبوتر جوانی اولین و تنها جایی را که آموزش دیده ، خانه صاحب خود است و درصورت پرواز مکرر پس از چندماه کاملاً جلد آنجا می شود. جلد کردن کبوتر روش ها و ریزه کاری های اختصاصی ویژه ای دارد. در اینجا به دو روش جلد کردن کبوتر به صورت انفرادی و به صورت گروهی اشاره می نماییم.

قاعدتاً جَلد کردن کبوتر بستگی زیادی به شرایط پرور ش دهنده دارد. اگر پرور ش دهنده کبوترهای پروازی، خودش گله ای قدیمی و جلد داشته باشد، با وارد کردن کبوترهای جوان در داخل گله و پروازدادن های محدود، آن ها را آموزش داده و جلد میکند. بایستی دقت نمود که رفتارهای خشن و ناگهانی ممکن است باعث به اصطلاح ترسیدن کبوتر و از دست رفتن آن شود. برای کبوترهای نری که جلد مکانی دیگر هستند، کی یا دو هفته آ نها را تنها نگاه م یدارند، سپس آن ها را جفت میدهند و بعد توفاق میکنند یعنی تعداد ۶ یا ۷ شا هپر از شاه پرهای اصلی را به شرط آنکه تازه نباشند و ریشه پرخون نداشته باشند، از شاه پر دهم به سمت نوک بال ها یعنی شاه پر اول با قیچی از فاصله حدود ۳ سانتیمتر می چینند، به حالتی که از سر بال ها ۳ یا ۴ شا هپر باقی بماند. و آن ها را گرسنه نگه می دارند. و عموماً در روزهایی که هوا خوب است آن ها را در پشت بام رها میکنند. طبیعتاً کبوتر بلافاصله به لبه بام می آید و اطراف را تماشا میکند. در این زمان، بعد از پنج تا ده دقیقه، بایستی آن را به طریقی تحر کی کنند که از پشت بام به زیر بیاید. اکنون با
ریختن دانه و یا نشان دادن جفت او کبوتر ماده او را تحر کی کرده و از بلندی به پا یین میکشند. پر دادن کبوتر ماده که شاه پرهای او را چیده باشند نیز محرک پا یین آمدن کبوتر نر است. این کار را هر روز چندین بار تکرار میکنند. کبوتر نر را روی بام های مختلف اطراف رها میکنند تا حدود ده الی پانزده دقیقه آنجا بماند و اصطلاحاً آفتاب بخورد. سپس، با پاشیدن دان در سطوحی پا یین تر مثلاً کف حیاط یا بامی کوتاه تر و یا پردادن کبوتر ماده جفت او را پا یین میکشند. بعد از مدتی تعدادی از شاه پرهای چیده شده کبوتر نر را میکنند تا شاه پر جدید بجای آن رو ییده و رشد کند؛ با رشد کردن و کامل شدن شاه پر جدید، قدرت پرواز کبوتر افزایش پیدا میکند. سپس، او را پرواز م یدهند و چند ثانیه بعد، با پردادن کبوتر ماده که پرهای اش را توفاق کرده اند و قدرت پرواز مطلوب را ندارد کبوتر نر را تحرکی کرده، پا یین میکشند. مدت پرواز دادن کبوتر نر هر روز بیشتر می شود، تا اینکه کاملاً جلد شود. جلد کردن کبوتر ماده ای که جلد مکان دیگری است، کار مشکلی است، با این حال برای جلد کردن، آن را پس از جفت دادن “توفاق” میکنند. سپس او را گرسنه نگه می دارند و به همراه جفت نر که کاملاً جلد باشد او را بر لبه بام رها میکنند. سپس با تحر کی پاشیدن دانه او و جفت اش را پا یین میکشند و این کار را تکرار میکنند؛ بعد از مدتی کبوتر ماده را فقط با جفت خودش که کاملاً جلد است به صورت محدود پرواز می دهند و باتحر کی پاشیدن دانه پا یین میکشند. مدت این پرواز همواره طولانی تر می شود تا کبوتر ماده کاملاً جلد شود. برای جلد کردن گروهی کبوتران قدیمی، معمولاً مدتی نسبتاً طولانی آن ها را در لانه و محل جدید نگهداری کرده، ب هخوبی پذیرایی میکنند. سپس آن ها را پرواز میدهند؛ طبیعتاً همگی به محل قدیمی باز می گردند. پرور شدهنده بدون آنکه در لانه قدیمی به آن ها آب و دانه بدهد، همگی را گرفته و به محل جدید می برد و در آنجا مجدداً از او پذیرایی میکند. روز بعد این عمل را تکرار میکند. کبوتران مجدداً به محل قدیمی بازمی گردند. دوباره بدون آنکه آن ها را پذیرایی کند همه را گرفته و به محل جدید می برد و باز به آ نها آب و دانه می دهد. پس از چندبار تکرار، کبوتران مدتی روی لانه جدید پرواز میکنند و مجدداً قصد خانه قدیمی را میکنند. پرور شدهنده این بار لانه و آشیانه آ نها را در خانه قدیمی خراب کرده، از میان برمی دارد و اجازه می دهد کبوتران شرایط جدید را مشاهده نمایند، سپس شدیداً آ نها را رم می دهد و از خانه جدید بازم یگردند و معمولاً دیگر به خانه قدیمی مراجعت نمیکنند. لازم به ذکر است که، کبوتران به هیچ وجه نباید در محل قدیمی به هیچ عنوان از نقطه نظر آب و دان پذیرایی و تغذیه شوند. با اجرای این روش در فرصتی کوتاه تعداد قابل توجهی از کبوتران قدیمی و جلد را به محل جدید آموزش داده و جلد میکنند. به یاد داشته باشید که برای پرورش کبوتر حتما باید کبوتر گوشتی را خرید.

دستورالعمل های اجرایی تاسیس مرکز پرورش کبوتر را از اینجا دانلود نمایید.

درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: