طرح مزرعه کشت یونجه

یونجه یک گیاه علوفه ای چند ساله از خانواده بقولات است. منشا آن آسیای مرکزی است. در بین گیاهان علوفه ای یونجه به دلیل کیفیت خوب، خوش خوراکی و دارا بودن ذخایر غذایی از قبیل: مواد معدنی مختلف کلسیم و انواع ویتامین ها خصوصا A و C مواد پروتئینی دارای اهمیت است. البته ارزش این گیاه تنها به دلیل غنی بودن مواد غذایی موجود آن نمی باشد بلکه کاشت این گیاه تاثیر بسیار مهمی در اصلاح زمین های زراعی از طریق تهویه زمین، برقراری تناوب و پایین اوردن آب سطح العرضی، ازدیاد خاک و افزایش مواد آلی. کشت گیاه یونجه در شرایط مساعد رشد یکی از سودمند ترین گیاهان زراعی است. کاشت یونجه به صورت یک مرتبه کاشت و ۴ تا ۶ بار بهره برداری آن هم همه ساله ۵ تا ۷ چین برداشت و گاهی اوقات در مناطق گرمسیری تا ۱۸ مرتبه چین برداشت می شود.

مشخصات گیاه شناسی

یونجه گیاهی چند ساله، دارای رشدی راست و مستقیم است که به رشدی اولیه یونجه معروف است. یونجه علاوه بر ریشه ی اصلی، دارای ریشه های جانبی نیز می باشد که از سلول های استوانه ای مرکزی ریشه اصلی منشا می گیرد. علت موفقیت این گیاه در مقابله با کلیه عوامل نامساعد محیطی، استفاده از مواد غذایی و رطوبت زیرین خاک وجود همین سیستم ریشه ای است که میتواند در شرایط طولانی خشکی ادامه زندگی گیاه را تضمین کند. ساقه ی اصلی یونجه ۴ گوش و دارای انشعابات زیاد و ظریف می باشد که هر کدام برگهای مرکب دارند.
برگها در یونجه: مرکب، سه برگچه ای، بیضی و قلبی شکل است.
گل یونجه: خوشه ای می باشد و در رنگ های ارغوانی و واریته های سفید و زرد است.
میوه ی یونجه: به شکل پیچ خورده و حلزونی شکل است.
دانه ها: بیضی شکل به رنگ زرد تا قهوه ای و وزن هر ۱۰۰۰ دانه ۵/۲ تا ۵/۳ گرم است در یونجه خود باروری بسیار پایین است و عمل تلقیح به وسیله ی حشرات خصوصا زنبور عسل انجام می شود.
برای کاشت یونجه، ابتدا در فصل زمستان زمین را شخم می زنند، سپس در فصل بهار و در زمانی که شرایط آب و هوا مساعد باشد، زمین دیسک زده شده و با استفاده از ماله زمین را تسطیح و هموار می کنند. پس از این که زمین آماده شد، به صورت دستی بذر را در زمین می پاشند و با استفاده از دستگاه ردیف کار یا دیسک، خاک پوشیده می شود. در مناطق سرد یونجه در فصل بهار کشت می شود، اما در مناطق گرم یونجه در فصل پاییز یا اوایل زمستان کشت می شود. به علت کوچک بودن بذر یونجه، بهتر است این محصول در خاک های نرم کشت شود. اما در صورت کشت در خاک های رسی باید عمق بذر حداکثر ۱ سانتی متر باشد. امروزه استفاده از ماشین آلات برای کاشت بذر سبب صرفه جویی در مقدار بذر و همچنین زمان مورد نیاز کاشت بذر شده است. برای بذر پاشی دستی یونجه، در هر هکتار بین ۲۵ تا ۳۰ کیلوگرم بذر لازم است، اما با استفاده از ماشین آلات این مقدار کاهش یافته و همچنین کاشت به صورت یکنواخت انجام شده و وجین کردن آسان تر انجام می شود.
اگر هدف شما از کاشت یونجه برداشت گیاه یونجه باشد، باید فاصله بوته ها را نزدیک قرار دهید و از بذر بیشتری استفاده نمایید. اگر هدف شما از کاشت یونجه برداشت بذر باشد، باید برای خطوط کاشت بذر فاصله ای بین ۶۰ سانتی متر تا ۱ متر درنظر بگیرید. با این روش مقدار بذر تولید شده بیشتر و با کیفیت تر خواهد شد. در هنگام برداشت یونجه باید ساقه یونجه بریده شود، دقت داشته باشید که ساقه نباید کنده شود. مناسب ترین ارتفاع برای برش ساقه ها ، بین ۵ تا ۱۰ سانتی متر می باشد. مناسب ترین زمان برای برداشت یونجه زمانی است که بین ۱/۱۰ تا ۱/۲ بوته های موجود در مزرعه به گل نشسته باشند.

تاریخچه یونجه

یونجه به عنوان یکی از مهم ترین گیاهان علوفه ای دارای سابقه تاریخی بسیار قدیمی است و قدمت آن به ابتدای تاریخ تمدن می رسد. موطن اصلی یونجه ایران و جنوب غربی آسیاست و در ۴۷۰ سال قبل از میلاد مسیح از ایران به یونان برده شده و از آنجا به ایتالیا و سایر کشورها منتقل گردیده است و به Herbamedia یا علف مادها معروف بوده و اکنون نیز با توسعه دامپروری زراعت واریته های آن در تمام نواحی کشور معمول است. یونجه را در ۷۰۰ سال قبل از میلاد در بابل می شناختند و از کشورهای اروپایی بوسیله اولین کاشفان اسپانیایی در قرن شانزدهم به آمریکای مرکزی و جنوبی وارد و از سال ۱۷۳۰ زراعت آن در آمریکا معمول شد. تاریخچه کشت یونجه در واقع سرگذشت مهم ترین گیاه علوفه ای دنیا و اولین گیاه علوفه ای اهلی شده است که بشر اولیه آن را به درستی به عنوان یک گیاه با ارزش از لحاظ تغذیه دام تشخیص داده است. یونجه در دوران تهاجم ایرانیان به یونان به این کشور آورده شد و رومیان به هنگام فتح یونان از آن استفاده کردند و در سال ۱۴۰ پیش از میلاد آن را به روم بردند. دلیل نامگذاری آن این بود که در نتیجه شکست خشایارشاه د رسال ۴۷۹ پیش از میلاد و عقب نشینی ارتش ماد از خاک یونان، یونانی ها برای اولین بار بقایای …

یونجه گیاهی چندساله

در هرسال برحسب شرایط محیطی می‌توان چهارتا پنج چین و در بعضی شرایط حتی بیشتر یونجه برداشت کرد. همچنین در صورت انجام عملیات اصلاح و احیاء زمین‌های دیمزار کم بازده و پرشیب به کشت یونجه دیم می‌تواند بسیار سودمند باشد.تراکم لازم برای بیشترین عملکرد علوفه از مصرف این مقدار بذر و فاصله ردیف کاشت تقریباً ۱۶ تن علوفه خشک در هکتار می‌تواند حاصل شود.
در انجام امور کشاورزی در مورد برخی محصولات نیاز زیادی به کارگر برای برداشت محصول است درصورتی‌که یونجه توسط دستگاه برداشت می‌شود. همچنین برای آبیاری مزارع با استفاده از دستگاه‌های نوین آبیاری مصرف آب را می‌توان کاهش داد. برای افزایش راندمان تولید می‌توان فعالیت‌هایی نظیر آبیاری به‌موقع و منظم، کود دهی و تغذیه مناسب، کنترل به‌موقع علف‌های هرز و آفات، برداشت به‌موقع و مناسب را انجام داد. بنابراین با توجه به نکات ذکرشده کشت این محصول دارای توجیه اقتصادی است

شرایط کشت یونجه

۱- آماده سازی زمین

یونجه گیاهی چند ساله است، لذا بازدن شخم عمیق، دیسک، لولر بسترکاشت آماده می شود. خاک های خوب وحاصل خیز با کلسیم کافی برای یونجه مناسب (واکنش خاک۵/۷-۵/۶= PH) است.

۲-تناوب زراعی

عمرمفید و اقتصادی یونجه درمواردی ۷-۵ سال است و بعداز برگرداندن یونجه بعلت تثبیت ازت در خاک بوسیله ازتوباکتری های ریشه گیاه کاشت نباتات وجینی مانند سیب زمینی – غلات – یونجه درنظرگرفته می شود.

۳- تاریخ کاشت

یونجه را می توان دردو فصل پائیز و بهار کاشت نمود. کاشت پائیزه برکاشت بهاره ارجحیت دارد. کاشت پائیزه در مناطق سرد استان اوائل شهریور ماه ودرمناطق سردمعتدل تا اواسط شهریورماه کشت انجام گیرد. کشت بهاره: دربهار معمولا”بعداز رفع سرمای بهاره از نیمه دوم اردیبهشت ماه الی خردادماه انجام داد.

۴- عمق وروش کاشت

عمق کاشت بذر حدود۲-۱ سانتیمتر است البته باتوجه به نوع خاک،عمق کاشت می تواند تغییریابد. درخاکهای رسی وسنگین کمتر و درخاک های شنی و سبک عمق کاشت میتواندکمی بیشتر شود. بذرپاشی یونجه به دوطریق صورت می پذیرد.
۱- دستپاش
۲- ماشین های بذرافشان ازنکات مهم دربذرکاری یونجه، این است که سعی شود بذر بطور یکنواخت درسطح مزرعه پخش شده و به اندازه کافی باخاک پوشیده گردد.

۵- مصرف کودهای شیمیایی

براساس آزمون خاک میزان کود مورد نیاز و روش مصرف کود شیمیایی در زراعت یونجه تعِِیین گردد. کودهای شیمیایی فسفره، پتاسیمی و برخی از کودهای ریزمغذی قبل از کشت مصرف گردند. با توجه به اینکه یونجه از خانواده لگومینوز بوده و قادر به تثبیت ازت هوا توسط باکتری های موجود در گره های ریشه که عمدتاً از خانواده ریزوبیوم می باشد لذا مصرف ۲۵ کیلوگرم ازت خالص در هکتار (هنگام آماده سازی زمین) قبل ازکاشت توصیه می شود (به منظور افزایش کارایی جذب ازت هوا توسط این میکروارگانیسم ها حتی المقدور از مصرف کود ازته خودداری گردد). با توجه به اثرات مفید کودهای پتاسیمی بر خصوصیات کمی و کیفی یونجه و برابری نیاز غذایی یونجه به عناصر ازت و پتاسیم، در صورت توصیه کارشناس، مصرف این کود الزامی است. در سال دوم درصورت بروز علایم کمبود عناصر غذایی به منظور بررسی وضعیت تغذیه ای کشت یونجه با مشورت کارشناس تغذیه و با انجام تجزیه برگ و آزمون خاک، کود مورد نیاز تعیین و توصیه می گردد.

۶- میزان و نوع بذر مصرفی و تراکم بوته

استفاده ازاکوتیپ های یونجه همدانی مانند (قهاوند ، فامنین و کوه زره) دراستان توصیه می شود.از ارقام خارجی رقم یونجه دیابلوورده دراستان دارای عملکرد بالایی می باشد. تراکم لازم برای تولید علوفه یونجه، مصرف میزان ۳۰- ۲۵ کیلوگرم بذر و فاصله ردیف کاشت ۵۰ سانتیمتر درهکتاراست.

انتخاب محل مناسب برای کشت یونجه

یکی از اقدام های اولیه و بسیار مهم در زراعت یونجه، تعیین محل مناسبی برای کشت آن است. انتخاب محل، یک تصمیم حساس در تولید یونجه است، چون شرایط محل می تواند عملکرد و دیگر برتری های یک رقم یونجه را تحت تاثیر قرار داده و حتی محدود کند. هر چند یونجه در طی گسترده ای از شرایط محیطی می تواند رشد کرده و محصول تولید نماید، ولی بابررسی اولیه دقیق و علمی، می توان بیشینه بهره وری را به دست آورد. در انتخاب محل برای زراعت یونجه، همیشه بایستی در نظر داشت که مناسب ترین محل برای کشت یونجه محلی است که بیشترین عملکرد و بالاترین کیفیت علوفه در آن تولید می شود. هنگامیکه در مرحله مکان یابی، کشتزاری برای کشت یونجه انتخاب شود که مناسب ترین میزان عمق نفوذ ریشه، عناصر غذایی، تهویه و آب را برای گیاه فراهم کرده و بدون تنش های عمده شوری و قلیایی و غرقابی باشد، می توان مطمین بود که شرایط برای بیشینه عملکرد یونجه فراهم شده است.

کاشت یونجه

کشاورزی اصولی باتولید بیشتر و سالمتر محصولات کشاورزی جلوی ورود انها را بگیریم روش مصرف کود: تمام کود فسفر، پتاسه و ازته قبل از کاشت به وسیله کودپاش سانتریفوژ یا دست پاش و یا به صورت نواری در عمق مناسب (۲۰ تا ۲۵ سانتی متر) توزیع و به زیر خاک برده شود. کود آلی در صورتی که پوسیده باشد قبل از کشت توزیع و با خاک مخلوط گردد. امّا در حالتی که کاملا پوسیده نباشد بهتر است در پاییز سال قبل از کشت، مصرف شده و با خاک مخلوط گردد.
درصورت نیاز به کود پتاسه درخاکهای سبک و یا در هرخاکی که غلظت پتاسیم قابل استفاده کمتر از ۳۰۰ میلی گرم در کیلوگرم خاک باشد، بهتر است آن را در دو نوبت بعد از چین اوّل و همچنین در اواسط مرداد ماه بعد از برداشت، مصرف کرد.
تناوب یونجه: یونجه طی چندین سال عمر خود، مقدار زیادی مواد آلی و ازت در خاک باقی می گذارد. ازت تثبیت شده در گره های موجود در ریشه به صورت آلی بوده، با افزایش سن گیاه بتدریج این گره ها از ریشه جدا شده و در خاک قرار گرفته و تجزیه می شود و ازت آن به فرم معدنی و قابل استفاده برای گیاه بعدی در می آید. از هر هکتار مزرعه یونجه، بسته به شرایط رشد، سالانه حدود ۷۰ تا ۱۲۰ کیلو گرم ازت به خاک اضافه می شود. بنابراین گیاه بعدی باید نیاز ازتی بالایی داشته و از طرف دیگر نسبت به ازت زیاد خاک مقاوم بوده و ورس نکند. از جمله گیاهانی که چنین خصوصیّتی را دارند می توان ذرت، چغندرقند، پنبه، سیب زمینی را نام برد. از آنجائی که زیادی ازت خاک باعث ورس در گندم می شود لذا این گیاه را نبایستی بلافاصله بعد از یونجه در تناوب قرار داد و معمولا یک گیاه وجینی با نیاز ازتی بالا مابین یونجه و گندم قرار می گیرد. واگر بخواهیم در تناوب، گندم را بعد از یونجه قرار دهیم بایستی از ارقامی که کود پذیری بالایی دارند و نسبت به ورس مقاوم می باشند استفاده کرد. در مقایسه با گندم، جو حسّاسیّت بیشتری به ورس دارد.
برای آشنایی چندین نمونه تناوب یونجه را می آوریم:
در مناطق سرد سیر: یونجه (چند سال) – چغندر قند یا سیب زمینی – گندم یا جو. چنانچه در منطقه ای هدف ، تولید علوفه باشد می توان از تناوب زیر استفاده کرد: یونجه (چند سال) – ذرت علوفه ای – گندم یا جو یک تناوب دیگر نیز توصیه می گردد که این تناوب را می توان برای واحد های زراعی کشاورزان عمده کار پیشنهاد نمود. یونجه – سیب زمینی – گندم – جو علّت انتخاب این تناوب که قابل اجرا در تمام مناطق استان می باشد، به شرح زیر بیان می گردد. گندم و جو به علّت های زیر انتخاب شده اند:
۱ـ استراتژیک بودن آن ها.
۲ـ تعداد کمتری کارگر نیاز دارند.
۳ـ در ازای تحویل این محصولات به دولت کشاورزان می توانند از امکاناتی …

عمق خاک مناسب برای کاشت یونجه

خاک باید به حد کافی عمیق باشد تا ظرفیت نگهداری آب را در حد مورد نیاز فراهم سازد. یونجه ریشه اصلی درازی دارد که تا اعماق بیشتری نسبت به ریشه بیشتر گیاهان زراعی مانند ذرت یا گندم نفوذ کند. در شرایط مطلوب ریشه های یونجه می توانند تا عمق ۶ متری خاک نیز نفوذ کنند که این عمق نفوذ بالا به یونجه توان تحمل بالایی در برابر تنش خشکی می باشد. کمینه عمق خاک مورد نیاز برای کشت یونجه یک متر می باشد. خاک های کم عمق به طور عموم به لایه های زیر سطحی نفوذپذیری محصور شده اند که این لایه ها به علت کاهش نفوذپذیری و زهکشی خاک، عملکرد یونجه را کاهش خواهد داد.

خاک مناسب برای کاشت یونجه

در برخی از مناطق که سطح سفره های زیرزمینی بالاست، یا نفوذپذیری خاک توسط لایه های بستری کاهش پیدا کرده است و یا در مسیل رودخانه ها قرار دارند، ممکن است در فصول پرباران سال حالت غرقابی ایجاد شود. یونجه به ویژه در مراحل رشد فعال به شرایط غرقابی حساس است. این حساسیت از بابت کاهش اکسیژن در دسترس ریشه ها و گره های تثبیت کننده نیتروژن ایجاد شده در نتیجه آن نارسایی های تنفسی و همچنین بیماری های مختلف ریشه و طوقه توسعه می یابد. در صورتیکه ایجاد حالت غرقابی همزمان با افزایش دمای هوا باشد، احتمال توسعه بیماری ها به شدت افزایش پیدا خواهد کرد. پیش از انتخاب چنین زمین هایی برای کاشت، بایستی بررسی لازم انجام گیرد تا بتوان مطمین شد که می توان با خاک ورزی مقی میزان نفوذپذیری را افزایش داد. در صورت برطرف نشدن تنگنای غرقابی باید از کاشت یونجه در کشتزار خودداری نمود.

آماده سازی بستر

یونجه برای تولید عملکرد مطلوب به خاکهای به نـسبت عمیـق، بـا زهکـشی خـوب و بستر بذری نرم و صاف نیاز دارد. بستر بذر بایستی محیطی مناسب برای جوانـه زدن، رشـد و نفوذ ریشه ها را فراهم آورده و بتواند میـزان رطوبـت مـورد نیـاز یونجـه را در ناحیـه توسـعه ریشه فراهم آورد. از این رو آماده سازی بستر بذر باید همه ی بازدارنده های ممکن برای سـبز شدن و استقرار گیاهچه ها، نفوذ و پراکنش ریشه ها و دوام چندساله یونجـه در آن یونجـه زار ذرا تامین کند. مراحل آماده سازی بستر بذر یونجه شامل مراحل زیر است:

خاک ورزی اولیه

برای دستیابی به داشتن بیشینه عملکرد یونجه، بـه خـاکهـای بـا زهکـشی مناسـب و بـه نسبت عمیق نیاز است. محدودیت های فیزیکی و شـیمیائی، ماننـد وجـود لایـه هـای سـفت، چینه ای بودن خاک و وجود لایه های نمک می توانند عمق نفوذ ریشه را محدود کرده و در نهایت منجر به کاهش عملکرد شوند.
یکی دیگر از عمده ترین علل محدودیت نفوذ ریـشه، فشرده شدن خاک در نتیجه عبور ماشینها و ادوات کشاورزی سنگین، به ویژه هنگامی کـه خاک مرطوب بوده و یا در هنگام برداشت محصول گیاهان زراعی پیشین مـی باشـد. شـخم عمیق می تواند فشردگی خاک را کاهش دهد. هرچند برای تعیین نوع و عمق خاکورزی، نیاز به بررسی دقیق تر محل انتخاب شده برای کاشت خواهیم داشت.
چنـدین نـوع از ادوات خـاک ورزی عمقـی، بـسته بـه شـرایط خـاک در آمـاده سـازی بــستر بــذر یونجــه مــورد اســتفاده قــرار مــی گیــرد: زیرشــکن یــا گــاو آهن قلمــی، گاوآهن برگرداندار، گاوآهن بشقابی عمیق.

خاکورزی ثانویه

پس از انجام خاکورزی اولیه، زمین به صورت سطحی دیسک زده می شود. دیسک ها از چنـدین ردیـف صـفحه هـای بـشقابی تـشکیل شـده انـد و بـا حرکـت روی سـطح خـاک کلوخه ها و بقایای کوچک گیاهی را خرد کرده و با همدیگر مخلوط می کنند. در صـورتی که میزان بقایای گیاهی مانده از زراعت پیشین زیاد و یا خشبی بوده و با وجود دیـسک زنـی هنوز هم بقایا در سطح کشتزار دیـده شـود، پـس از دیـسک زنـی بایـد از دندانـه یـا هـرس استفاده کرد.
یکی از اقدامهای ضروری در خاکورزی ثانویه تـسطیح زمـین اسـت. میـزان تـسطیح و شیب مورد نیاز، بستگی به نوع خاک و سامانه آبیاری یونجه زار دارد. در یونجه زارهایی کـه آبیاری به روش سطحی انجام خواهد گرفـت ، تـسطیح و تنظـیم شـیب زمـین بایـد بـا دقـت بیشتری انجام گیرد. هرچند در آبیاری بارانی نیز باقیماندن گودال های کوچک باعث جمع شدن آب در آنها و ایجاد غرقابی ناحیه ای در یونجه زار شده و به یونجه آسیب و زیـان وارد می کند.
برای تسطیح زمین به طور عموم از انواع ماله ها استفاده مـی شـود. امـروزه مالـه هـای بزرگ زراعی مجهز به لیزر هستند که جهت شیب و حجم تغییرات مورد نیـاز در هـر ناحیـه از خاک را تشخیص داده و به صورت دقیق اقدام به تسطیح زمین زراعی مـی کننـد. هرچنـد ماله های لیزری گران بـوده و اسـتفاده از آنهـا هزینـه بـر مـی باشـد، ولـی اسـتفاده از آنهـا در کشتزارهای بزرگی که به روش غرقابی یا کرتی آبیاری خواهند شد بسیار سودمند خواهد بود.
تسطیح زمین در اغلب شرایط در دو مرحلـه انجـام مـی شـود؛ مرحلـه اول پـس از انجـام خاکورزی اولیه و برای برای تـسطیح کلوخـه هـا و برجـستگی هـای ناشـی از انجـام شـخم صورت می گیرد. یکبار هم پس از ایجاد جوی های آب و کرت بندی کشتزار، فـضای بـین جوی های آبیاری برای تسطیح دقیقتر و برپایه شیب مورد نظر برای آبیاری انجام می شود.

شیب مناسب زمین برای کاشت یونجه

برای کشت یونجه آبی اراضی با شیب کمتر از یک درصد بسیار مناسب است. ۱ تا ۲ درصد مناسب، ۲ تا ۵ درصد به نسبت مناسب، ۵ تا ۸ درصد کمی مناسب، ۸ تا ۱۲ درصد در شرایط خاصی کمی مناسب و شیب بیش از ۱۲ درصد نامناسب می باشد.

PH مناسب برای کاشت یونجه

اسیدی و قلیایی بودن خاک توسط پی اچ PH بیان می شود. خاک های با PH کمتر از ۶.۵ اسیدی، ۶.۵ تا ۷.۵ خنثی و بیشتر از ۷.۵ قلیایی به شمار می آیند. PH خاک بر میزان مواد غذایی در دسترس تاثیر می گذارد. برای زراعت یونجه PH های ۶.۳ تا ۷.۵ توصیه می شود، چون در این محدوده فعالیت باکتری های تثبیت کننده نیتروژن بیشتر تحریک می شود. زراعت یونجه در PH های کمتر از شش توصیه نمی شود. افزون بر این کاشت یونجه در خاک های با PH های بالاتر از ۸ به غلت قلیایی بودن این خاک ها مشکل آفرین خواهد بود. خاک های قلیلیی به طور عموم شور نیز هسد و زهکشی مناسبی ندارند. یونجه به شوری خاک به نسبت حساس است. هر چند تولید یونجه در خاک های شور امکان پذیر است، ولی سطوح بالای نمک ایجاد سمیت کرده و دسترسی به آب را کاهش می دهد.
نکته: آستانه آسیب و زیان رسانی شوری در یونجه حدود ۲ میلی موس در سانتی متر است. در صورتیکه میزان شوری خاک از این میزان بیشتر باشد عملکرد یونجه به ازای هر واحد افزایش هدایت الکتریکی، حدود ۷.۳ درصد کاهش خواهد یافت. البته تحمل یونجه به شوری در مراحل مختلف نموی آن متفاوت است و در مرحله جوانه زنی بالاترین حساسیت رانسبت به شوری دارد و رفته رفته از میزان این حساسیت کاسته می شود. در کل اگر شوری خاک بالاتر از ۵ میلی موس در سانتی متر باشد باید از کاشت یونجه خودداری کرد.

آبیاری یونجه

در مناطق گرمسیری (خوزستان) ۴-۶ روز یکبار آبیاری نیاز است. در مناطق سردسیری (خوزستان) ۱۰-۸ روز یکبار آبیاری نیاز است. بعد از آماده کردن زمین و بذر پاشی باید اقدام به آبیاری نمود. آبیاری به طور مرز کشی صورت می گیرد،در سراسر ایران متداول است. طریقه کرتی در صورتی مقرون به صرفه است که مساحت کوچکی زیر کشت باشد و اصولاً آبیاری آن به صورت غرقابی انجام می گیرد. بعد از آبیاری اول نباید اجازه سله بستن به زمین داد و برای این کار باید بعد از یک تا سه روز مجدداً آبیاری نمود. تعداد دفعات آبیاری یونجه در سال از ۱۵ تا حداکثر ۳۰ مرتبه می باشد. میزان آب مورد احتیاج یونجه خیلی بیشتر از سایر نباتات زراعی است ولی تخمین زده می شود که برای یک تن علوفه خشک به ۷۵۰ تن آب احتیاج باشد. کود و مواد غذایی یونجه: ممکن است در اثر کمبود مواد غذایی یونجه رشد عادی خود را طی نکند.ردی این اصل بایستی مواد غذایی کافی در دسترس یونجه قرار بگیرد. اضافه نمودن ۳۰-۵۰ تن کود دامی در اوایل زمستان به زمین که جهت کشت یونجه در نظر گرفته شده باعث بهبود ساختمان خاک و پوک کردن آن می گردد.کود دامی را بهتر است برای جلوگیری از سرمای زمستان قبل از برف و یخ زدن به مزرعه یونجه دارد.
مهمترین کودهای شیمیایی که در مزارع یونجه مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: کود ازته -کود فسفره و پتاسه- کود های آلی- کلسیم – بر – منگنز – مس
کود های ازته: مصرف کودهای ازته برای زراعت یونجه در مورد زمینهای شنی که درصد مواد آلی و هوموس آنها کم است باید در نظر گرفته شود.برای این منظور می توان از کودهای نیتراتی و آمونیاکی که زودتر از سایر کودهای ازته در دسترس گیاه قرار می گیرند می توان به مقدار ۱۰-۱۵ کیلو گرم ازت خالص در هکتار کرد.
کودهای فسفره: بر عکس ازت،فسفر بزرگترین نقش را در رشد یونجه و متابو لیسم ان بازی می کند،زیرا بدون فسفر زندگی برای یونجه اصلاً مقدرو نیست. چون فسفر یک ماده لازم برای یونجه است لذا بایستی در موقع کشت به اندازه کافی مواد …

تنش و استرس آبی یونجه

تنش آبی یونجه زمانی اتفاق می‌افتد که رطوبت خاک تحت کشت در تابستان تا عمق ۱ تا ۱.۵ متر تا ۴۰ الی ۵۰ درصد کاهش پیدا کند، که معمولا بعد از گذشت ۲۴ تا ۴۸ ساعت نشانه‌های استرس آبی در گیاه ظاهر می‌شود. تنش آبی گیاه از طریق کاهش نرخ تبخیر و تعرق و هم چنین کاهش کربن‌دی‌اکسید در برگ‌ها، منجر به کاهش رشد محصول می‌شود. این نکته بسیار مهم است که تنش آبی محصول یونجه را نمی‌توان با آبیاری بیش از حد جبران کرد. گاها این عمل می‌تواند سبب ایجاد تلفات و خسارات بیشتری نیز شود. شرایط ایده‌ال برای بالاترین میزان رشد یونجه زمانی رخ می‌دهد که ۵۰ تا ۷۰ درصد ظرفیت خاک توسط آب پر شده باشد.

مصرف کودهای شیمیایی برای کاشت یونجه

بر اساس آزمون خاک، میزان کود مورد نیاز و روش مصرف کود شیمیایی در زراعت یونجه تعیین می گردد. بهتر است کودهای شیمیایی فسفر، پتاسیم و برخی از کودهای ریزمغذی قبل از کشت مصرف گردند. با توجه به اینکه یونجه از خانواده لگومینوز بوده و قادر به تثبیت ازت هوا توسط باکتریهای موجود در گره های ریشه می باشد لذا مصرف ۲۵ کیلوگرم ازت خالص در هکتار (هنگام آماده سازی زمین) قبل ازکاشت توصیه می شود (به منظور افزایش کارآیی جذب ازت هوا توسط این میکروارگانیسم ها حتی المقدور از مصرف کود ازته خودداری گردد). با توجه به اثرات مفید کودهای پتاسیمی بر خصوصیات کمی و کیفی یونجه و برابری نیاز غذایی یونجه به عناصر ازت و پتاسیم، در صورت توصیه کارشناس، مصرف این کود الزامی است. در سال دوم درصورت بروز علایم کمبود عناصر غذایی به منظور بررسی وضعیت تغذیه ای کشت یونجه با مشورت کارشناس تغذیه و با انجام تجزیه برگ و آزمون خاک، کود مورد نیاز تعیین و توصیه می گردد.

تاریخ کاشت یونجه

یونجه را می توان در بهار و یا اواخر تابستان کـشت کـرد. در منـاطق سـرد و بـا احتمـال سـرمازدگی، کـشت بهـاره بـه کـشت اواخـر تابـستان تـرجیح داده مـیشـود. کـشت بهـاره بی درنگ پس از رفع خطر سرمازدگی میتواند انجام شود. یونجه در مراحـل اولیـه اسـتقرار مقاومت بالایی به سرما نشان می دهد، ولی رفته رفتـه از میـزان مقاومـت آن بـه سـرما کاسـته شده و در مرحله دو برگچه های حقیقی به کمترین میزان خود میرسد.
در کشت بهـاره، بـه طورعموم رطوبت خاک به علت بارندگیهای بهاره کافی و مناسب بوده و شـرایط متعـادل برای جوانه زنی و سبزشدن یونجه فـراهم مـی شـود کـه ایـن امـر نیـاز بـه آبیـاری را کـاهش می دهد. این مسئله هنگامی بسیار اهمیت دارد که سامانه آبیاری یونجه زار به صورت غرقابی باشد. گیاهچه های در حال اسـتقرار یونجـه بـا ایجـاد حالـت غرقـابی دچـار تـنش و خفگـی میشوند که این وضعیت، هر از چندی بـرای مـدت بـسیار کوتـاه، در آبیـاری غرقـابی رخ میدهد.
همچنین در اراضی سبک، جریان آب می تواند جوانه های یونجـه را از محـل خـود بیرون آورده و با خود منتقل کند که این حالت نیز باعث ایجاد آسیب و زیان میشود. کشت تابستانه در نیمه جنوبی کشور، بـه علـت امکـان کاشـت یونجـه پـس از برداشـت محصول پیشین (مانند گندم) مورد استفاده قرار میگیرد. در کشت تابستانه رقابت کمتری بـا علفهای هرز وجود دارد و نیاز کمتری به استفاده از علـف کـشهـا احـساس مـیشـود. در کشت تابستانه، عملکرد یونجه در سال اول بـه مراتـب بیـشتر از کـشت بهـاره اسـت. تـاریخ کاشت اواخـر تابـستان تـا حـد زیـادی بـه تـأمین رطوبـت لازم بـرای جوانـه زنـی و اسـتقرار یونجه زار بستگی دارد.
تعیین میزان بذر برای استقرار سطح سبزی با تراکم مناسب به عاملهای چنـدی هم چـون شرایط محیطی، نوع و بافت خاک، روش و الگوی کاشت، سطح فناوری کاربرد ماشـینهـا و ادوات آماده سازی و کاشت، ویژگیهای بذر مورد انتخاب، آبی و یا دیم بودن زراعت و غیره بستگی دارد. به طور اصولی آزمایش های منطقه ای تعیین کننده دقیـق تـرین میـزان بـذر برای هر منطقه از کشور هستند، ولی به طور نسبی نیز میتوان میزان مناسب برای بذر یونجـه را نیز توصیه کرد.
به طور کلی، میزان تراکم توصیه شده برای کـشت بـذر یونجـه ۶۰ بـذر در هـر مترمربع و حدود ۲۰ تا ۳۵ کیلوگرم بذر در هکتار مـی باشـد. تحقیقـات نـشان داده، در پایـان سـال اول اسـتقرار، تنهـا در حـدود یـک سـوم از بـذرهای کـشت شـده بـه صـورت گیاهچـه بـاقی می مانند. چندین عامل در هدر رفت میزان بذر یونجه و تبدیل نشدن بذرها به گیاهچه نقش دارند:
– ناخالصی بذر و جوانه نزدن بخشی از بذرها
– بذرهای سخت
– حذف زمستانه
– تنظیم ماشین ها و ادوات

تعیین مناسب ترین زمان برداشت

در تولیـد علوفـه همزمان با تغذیه دام، به علت برداشت تدریجی علوفه، افت کیفیت گریز ناپذیر خواهد بود. از اینرو کاشت شمار بسیاری از رقمهای مختلف، از جمله رقمهای با کیفیت بسیار بالا، بـه گسترش دوره زمانی برداشت بدون افت کیفیـت کمـک خواهـد کـرد . مـدیریت برداشـت یونجه برپایه اینکه هدف از تولید عملکرد بالا، کیفیت بالا، عملکرد و کیفیت علوفـه بـالا و یا دستیابی به بیشینه پایداری باشد، متفاوت خواهد بود.
برای کیفیت بالای علوفه، چین اول باید در اوایل مرحله غنچه دهی و چـین هـای بعـدی در اواسط غنچه دهی انجام شود. تکرار برداشت یونجه زار در اوایل مرحله غنچه دهـی بـرای دستیابی به بالاترین کیفیت ممکن، پایداری سطح سبز را کاهش خواهد داد. به طور معمـول بایستی ۲۸ تا ۳۳ روز بین چین برداری اول و دومو سپس ۳۰ تا ۳۵ روز فاصله بین چـین هـای بعدی وجود داشته باشد.
به علت سریع بودن تغییرات کیفیت علوفه، بـه ویـژه در چـین اول، علوفه باید در یک دوره زمانی ۴-۳ روزه برداشت شـود. همچنـین توصـیه مـیشـود کـه بـا توجه به شرایط آب و هوایی منطقه مورد کاشت، حدود ۸-۵ هفته مانده به آغاز فصل سرما برداشت انجام نشود ، زیرا یونجه نیـاز بـه سـاخت و بازسـازی ذخـایر غـذایی بـرای زمـستان گذرانی دارد.

تعیین زمان برداشت چین پایانی

توصیه میشود که چین پایان فصل که منتهی به زمستان است با ارتفاع بیشتری نسبت بـه چینهای پیشین برداشت شـود. ایـن ارتفـاع بیـشتر بـه علـت بـاقیمانـدن بـرگهـای پایـه ای نور ساخت را پیش از بروز سرما افزایش داده و ذخـائر ریـشه ای تقویـت مـی کنـد از سـوی دیگر، ته بوته بلندتر رشد تاج پوشـش (کـانوپی) سـریعتـری را فـراهم آورده و در صـورت بارش برف، گیاه را از سرمازدگی محافظت خواهد کرد . همچنـین بـرف بیـشتری در سـطح یونجه زار نگهداری شده و ذخیره رطوبتی برای اوایل بهار بیشتر خواهد بود

زمان برداشت یونجه در روز برداشت

زمان برداشت یونجـه دارای اهمیـت بـالایی اسـت. زمـان برداشـت بـر کیفیـت علوفـه و خشک کردن آن تأثیرگذار است. توصیه می شود که یونجه در اوایل روز و به محض اتمـام شبنم بر روی گیاه برداشت شود.
برداشت یونجه در اوایل صبح این اجازه را خواهد داد کـه علوفه طی یک روز کامل خشکانده شود و در نتیجه به بیشینه رساندن زمـان خـشک شـدن، آسیب و زیان ناشی از تنفس به کمترین برسد و علوفـه طـی زمـان کوتـاه تـری از یونجـه زار گردآوری شود و از تأثیر شرایط نامساعد آب و هوایی در امان بماند.

بلندای برداشت یونجه

بلندای برداشت یکی از عامل مهم در پیوستگی تولید عملکرد بـالا و بازسـازی مطلـوب ذخائر ریشه می باشد. تحقیقات انجام شده در ایـن زمینـه نـشان داده انـد کـه بلنـدای بوتـه از سطح زمین می بایستی به صورت متعادل در نظرگرفته شود و باقی مانـدن تـه بوتـه بـا بلنـدای بیشتر و یا کمتر باعث کاهش عملکرد ماده خـشک و محتـوی غـذایی علوفـه خواهـد شـد.
بلندای مناسب برای برداشت یونجه حدود ۵/۲ سانتیمتر و در نهایت ۵ سانتیمتر اسـت و بـا افزایش بلندا به بیشتر از این میزان، عملکرد ماده خـشک بـه شـدت کـاهش خواهـد یافـت. افزایش بلندای برداشت تنها در مواردی قابل توصیه است که در وهلـه نخـست گیـاه یونجـه در شرایط تنش قرار داشته باشد و یا ذخائر کربوهیدراته ریـشه در حـد مطلـوب نباشـد. دوم اینکه بلندای بوته ها در برداشت پایانی بیشتر از ۱۰ سـانتیمتـر در نظـر گرفتـه شـود تـا تـوان بیشتری برای زمستان گذرانی داشته باشد.
بلندای مطلـوب بوتـه هـا در زمـستان میـزان حفـظ برف در یونجه زار را افزایش داده و میزان مصرف آب در اوایل بهـار را کـاهش خواهـد داد. در شرایط صحرایی مرطوب، ته بوته های بلندتر از طریق ایجاد تهویـه بهتـر و همچنـین جلـوگیری از برخورد علوفه به خاک مرطوب به خشک شدن قسمت های انتهایی علوفه برداشـت شـده کمـک خواهند کرد.
از دیگر دلایل برداشت با بلندای مناسب از سطح زمین، متعادل کـردن افـزایش کیفیـت علوفه است. به طور معمول پایین ترین بخش از گیاه یونجه دارای میزان لیف بـالایی اسـت و از اینرو کیفیت پایین تـری دارد. در کـل، از پـایین بـه بـالای بوتـه یونجـه کیفیـت و میـزان محتوی غذایی افزایش یافته و میـزان لیـف و لیگنـین کـاهش مـی یابـد. اگـر کـشاورزان در هنگام برداشت با افزایش نسبی بلندای ته بوته از برداشت این بخـش خـودداری کننـد، کیفیـت علوفه به مراتب بهتر خواهد بود.
بررسیهای مختلف نشان داده، که میزان علف هرز در یونجه برداشت شده با تـه بوتـه ۵ سانتیمتر بسیار کمتر از ارتفاع ۱۰ سانتیمتر می باشد. کمتـر بـودن میـزان علـف هـرز باعـث افزایش کیفیت علوفه در چینهای بعدی خواهد شد.

روشهای برداشت یونجه

یونجه تازه درو شده دارای ۷۰ تا ۸۵ درصد رطوبت بوده که برای انبار کردن می بایست به ۲۰ تا ۲۵ درصد کاهش یابد. برای کاهش رطوبت ممکن است علوفه را در یونجه زار بـه طور طبیعی برای مدت چنـد سـاعت تـا چنـد روز، بـسته بـه دمـای محـیط و شـرایط جـوی نگهداشته و یا از گرم کنها و خشک کردن مـصنوعی اسـتفاده کـرد. هریـک از روشهـای برداشت یونجه با هدررفت کمـی و کیفـی همـراه اسـت. ۵ تـا ۱۵ درصـد مـاده خـشک در شرایط خشک کردن طبیعی در یونجه زار در نتیجـه فعالیـت آنـزیمهـا ازبـین مـی رود، خـرد شدن و ریختن برگها نیز موجب کاهش کیفیت محصول می شـود، چـون درصـدپـروتئین برگها بیش از ساقه است، ۷۰ درصد از پروتئین گیـاه و ۹۰ درصـد کـاروتن (ویتـامین) در بـرگهـا جمـع شـده اسـت لـذا تـابش دراز مـدت آفتـاب، شـبنم و بـاران باعـث هـدررفت موادغذایی گیاه می شود. در مناطق مرطوب و بارانی، بهتـرین روش برداشـت آن اسـت کـه تا حدامکان فاصله زمانی بین درو تا گردآوری از یونجه زار کوتاه شـود. آزمـایش هـا نـشان داده که روش خشک کردن علوفه به صورت آزاد در یونجه زار ۳۲ درصـد افـت و خـشک کردن در انبار ۲۶ درصد و بـا روش سـیلو کـردن ۱۴ درصـد افـت پـروتئین نـسبت بـه کـل پروتئین محصول را به همراه دارد.

روش دستی

نخستین وسیله برداشت علوفه همان داس بوده اسـت که هنـوز هـم در بـسیاری از نقـاط ایـران و جهـان اسـتفاده می شود. قـداره یـا شـامیله، تکمیـل شـده داس اسـت کـه عملکـردی بیـشتر و خستگی جسمی کمتـری بـه همـراه دارد. یـک کـارگر بـا یـک داس معمـولی حـدود ۲۵۰ مترمربع می تواند درو کند، یا به عبارتی برای یک هکتار ۴۰ نفر روزکـار لازم اسـت، ولـی با شامیله ۱۰۰۰ مترمربع در روز می تواند برداشت کند که در آن صورت بـرای ۱ هکتـار ۱۰ نفر روز کار نیاز است.

روش مکانیزه

ماشین های دروگری که با نیروی دام کار می کردند.

عملکرد یونجه در هکتار

سطح زیر کشت یونجه در جهان حدود ۳۰ میلیون هکتار است. در حال حاضر بزرگ ترین تولید کننده یونجه در جهان آمریکاست که حدود یک سوم سطح زیر کشت دنیا را دارد. از حدود ۳۵ میلیون هکتار یونجه کاری، دو میلیون هکتار آن مربوط به بذری است که در ایران کشت می شود. میانگین محصول یونجه حدود پنج تن در هکتار است و متوسط عملکرد دیم آن نیز ۷۵۰ کیلوگرم در هکتار است. البته با توجه به آب و هوای منطقه بین چهار تا ۱۲ تن علوفه خشک در هر هکتار تولید می شود. دانه یونجه ریشه یونجه در خاک مناسب تا عمق هفت متر هم فرو می رود. آب زیر زمین را بخوبی جذب می کند و در سال دوم نسبت به خشکی مقاوم می شود. اگر خاک شنی باشد، ریشه خیلی باریک نفوذ می کند و رشد فرعی ندارد که این نیز خوب نیست. در خاک مناسب ریشه فرعی و اصلی بخوبی تشکیل می شود

زراعت یونجه

یونجه Medicago.L
در حدود ۶۵ گونه و مقدار زیادی واریته از این جنس در قاره های مختلف یافت می شوند که بسیاری از آنها جزء علف های هرز و بعضی زراعی و چراگاهی و علوفه ای می باشند. اغلب گیاهان علفی یکساله یا چندساله اند و به ندرت در بین آن ها گونه های خشبی و درختی دیده می شود. یونجه گیاهی است از خانواده Legominose که به علت غنی بودن از نظر پروتئین، کلسیم و ویتامین و به دلیل خوش خوراک بودن و درصد کم سلولز در ردیف بهترین گیاهان علوفه ای قرار گرفته است. ارزش یونجه علاوه بر ذخیره نمودن مواد غذایی به خاطر تاثیر مهمی است که در اصلاح زمین زراعتی از راه تهویه زمین، تناوب، زهکشی و افزایش مواد آلی خاک و ازدیاد ازت خاک دارد. اصولا یونجه گیاهی است بومی نواحی گرمسیر که به خشکی مقاوم می باشد، ولی در هرگونه آب و هوایی نیز رشد و به انواع زمین ها عادت می نماید. البته کشت آن در خاک های حاصلخیز و مناسب بهترین عملکرد را دارد و در زمین های شنی و هوای سرد محصول چندان مناسبی ندارد. این گیاه اغلب به حالت نیمه خودرو در کنار جاده ها، برروی تپه ها و اراضی بایر نیز می روید. و در بهار زودتر از سایر گیاهان علوفه ای نمو می کند. و در برابر شرایط نامناسب اقلیمی نسبتا مقاوم و در هر سال بر حسب شرایط محیط ۴ تا ۵ چین و بیشتر می توان از یک مزرعه برداشت کرد. و سطح کشتی حدود ۳۳ تا ۳۵ میلیون هکتار را در جهان به خود اختصاص داده است.

نکات طلایی یونجه

یونجه در مراحل اولیه جوانه زنی به شوری خاک حساس است. یونجه به پاخوری حساس است. ولی هنگام برداشت که مقداری برگ روی زمین می ریزد بهتر است گوسفندان کوچک را به حالت راه رفتن وارد مزرعه نموده و خارج نمایند.
۱. جدا شدن دو ناو و آزاد شدن اندامهای جنسی (پرچم)، خامه، کلاله و قسمتی از تخمدان در یونجه تریپینگ نامیده می شود.
۲. عمل تریپینگ بوسیله باد، حشرات و زنبور برگخوار (مگاچیل) و کمتر بوسیله زنبور عسل انجام می شود.
۳. PH مناسب برای یونجه ۴/۷ می باشد که قلیایی بوده و اگر محیط اسیدی شد نیاز به آهک دادن می باشد.
۴. یونجه در خوزستان در آبان ماه کشت می شود و در اسفند – فروردین چین اول برداشت می شود.
۵. ۵۵ – ۴۵ درصد وزن کل گیاه را برگها تشکیل می دهند. پس کیفیت علوفه مربوط به برگهای آن است.
۶. Medicago sativa در مقایسه با Medicago media عمق ریشه بیشتر ولی انشعابات ریشه کمتری دارد.
۷. تراکم جوانه های رویشی بر روی طوقه یونجه می باشد. بنابراین از چین سوم به بعد بایستی یونجه را از کمی بالاتر ببریم.
۸. در یونجه ۳/۱ انتهایی برگچه ها دندانه دار است.
۹. ساقه یونجه تو پر است (محل ذخیره مواد غذایی).
۱۰. چین اول یونجه زیاد نیست و معمولاً باید زده شود تا جوانه های رویشی زیاد گردند.
۱۱. در خوزستان یونجه در تابستان به گل می رود و با به گل رفتن یونجه خشبی شده و کیفیت علوفه پایین می آید.
۱۲. در کشت یونجه بایستی توجه نمود که آهک را یکباره به زمین ندهیم زیرا تعادل یونی برهم می خورد و باید به صورت تدریجی به زمین، آهک داد.
۱۳. مقدار بذر مورد کاشت ۴ تا ۳۰ کیلوگرم در هکتار است. ۴ کیلو برای بذرگیری و از آن بیشتر جهت تولید علوفه می باشد.
۱۴. هر چه درجه حرارت بیشتر باشد مقدار بذر کمتری می کارند.
۱۵. نظر به اینکه یونجه ریشه عمیق دارد هرگز نباید جهت شخم زمین آن از دیسک استفاده نمود زیرا دیسک خاک را پودر نموده و خاک سله می بندد.
۱۶. در خوزستان یونجه را بصورت چندساله می کارند و چین اول و دوم آن ضعیف است.
۱۷. یونجه نسبت به تبادلات گازی بسیار حساس است.
۱۸. مقاومت به سرما در یونجه نسبی است.
۱۹. بهترین خاک برای کشت یونجه، خاک گرم و آهکی با PH حدود ۴/۷ است.
۲۰. در اراضی سنگین که امکان نفوذ ریشه از ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتری کم است به جای یونجه از شبدر استفاده می شود.
۲۱. یونجه ضد نماتد است و در اثر شیوع این آفت یونجه سه ساله می کارند.
۲۲. وزن هزاردانه یونجه ۳-۲ گرم است.
۲۳. سطح آب تحت الارض نباید بیش از ۲ متر باشد

تجهیزات مورد نیاز برای یونجه کاری

تراکتور مسی فرگوسن
گاو آهن سه خیش
دیسک ۳۲ پره سبک
فاروئر ۶ ردیفه
بذر پاش سانتریفوژ
کولتیواتور ۱۱ ردیفه
ریک چهار پره خورشیدی
ردیف کار غلات
بیلر
تریلی
موور

درآمد کاشت یونجه (درآمد حاصل از کاشت یونجه)

بهترین زمان کاشت یونجه پاییز است. به این نکته توجه شود که یونجه در اوایل کاشت به‌ویژه در مرحله جوانه‌زنی به کم‌آبی و شوری خاک حساس است. کشت این محصول سودمند است.
درصورتی‌که کشاورزان عملیات کاشت،داشت و برداشت را به‌موقع انجام دهند و در زمان تعیین‌شده اقدام به کود دهی کنند،میزان عملکرد آن‌ها افزایش می‌یابد. با توجه به هزینه‌های پایین کشت این محصول و با مدیریت درست شرایط می‌توان به سود خوبی از کشت این محصول دست‌یافت. درآمد حاصل از کاشت یونجه و تولید علوفه خشک می‌تواند به‌طور میانگین ۱۰ میلیون تومان در هر هکتار باشد. که این مبلغ با توجه به شرایط مختلف متغیر است و می‌تواند حتی دو برابر شود.

توجیه اقتصادی کشت یونجه

اولین چیزی که در طرح توجیهی یونجه باید به آن توجه کنید، چندساله بودن این گیاه است که قبلاً درباره آن توضیح دادیم. درصورتیکه بتوانید از یک کشت چندبار استفاده کنید طرح از نظر اقتصادی معقول‌تر به نظر می‌رسد. البته دقت کنید که مراقبت و نگهداری هم هزینه‌های خاص خود را دارد اما با وجود این، در ضعیف‌ترین حالت هم می‌توان انتظار برداشت خوب داشت. عمر مفید و اقتصادی آن تقریباً ۷-۵ سال است.
میزان برداشت بر اساس شرایط آب‌وهوا، نوع بذر، کود و فاکتورهای بسیار دیگری تغییر می‌کند اما با وجود این می‌توان یک برآورد کلی داشت. در مناطق سردسیر مقدار برداشت بین ۸ تا ۱۲ تن علوفه خشک به‌ازای هر هکتار در کنار ۳ تا ۴ چین از یونجه است. در مناطق گرمسیری که رشد محصول بهتر است، امکان ۱۰ تا ۱۵ چین هم وجود دارد. علاوه براین، مقدار علوفه خشک هم به ۲۰ تا ۳۰ تن به‌ازای هر هکتار می‌رسد که مقدار بسیار مناسبی است.
این مقدار برداشت از زمین سود زیادی به همراه دارد و هزینه‌های مختلف را با درنظرگرفتن مقدار تورم به‌خوبی پوشش می‌دهد. یعنی درصورتیکه یک طرح توجیهی یونجه خوب داشته باشید که از آن به‌عنوان راهنما استفاده کنید از نظر حسابداری به نقطه سربه‌سر می‌رسید. علاوه‌برآن از نظر مالی و اقتصادی و با درنظرگرفتن میزان تورم سود می‌کنید.

خلاصه بررسی فنی، مالی و بازار طرح مزرعه کشت یونجه

عملکرد سالیانه: ۵ تن در هکتار
میزان تولید یونجه در سال مبنا: ۵۰ تن یونجه خشک
نرخ برابری دلار: ۳۰۰۰۰ تومان
سطح زیر کشت: ۱۰ هکتار
تعداد نیروی انسانی مورد نیاز: ۲ نفر
میزان سرمایه گذاری ثابت: ۱۷۰ میلیون تومان (بدون احتساب هزینه های سرمایه گذاری)
نرخ بازده داخلی در سال مبنا: ۵۵ درصد

درصورت تمایل به این مطلب امتیاز دهید: